Zevenëntwintig jaar na Mazda (1991) heeft Toyota als tweede Japanse merk de 24 Uren van Le Mans gewonnen. De stuurridders die de TS050 Hybrid naar deze overwinning reden heten Fernando Alonso, Sebastien Buemi en Kazuki Nakajima. Deze laatste kreeg als Japanner de eer om de auto onder de zwartwit-geblokte vlag door te rijden. Het moet gezegd dat Toyota in afwezigheid van een gelijke concurrentie van fabrieksniveau "gemakkelijk" de algemene zege kon behalen en dus ook de LMP1 won. Geen afbreuk aan de krachttoer die Le Mans al 86 keer eistte van mens en machine.
De twee Japanse merken - Mazda en Toyota - gescheiden door de evolutiejaren, wonnen met totaal verschillende krachtbronnen. Mazda deed dat in 1991 met een "Rotary-engine", een rotatiemotor die een erfenis was van Felix Wankel's motor en koppig doorontwikkeld werd door Kenichi Yamamoto. Eerst R&D-ingenieur en daarna President van de Mazda Motor Company in Hiroshima. Deze Totota TS050 Hybrid gebruikte een "gewone" verbrandingsmotor die gekoppeld aan elektromotoren met 750 kW (1000 pk) naar de zege vloog.
Een zogoed als solovlucht, want buiten het feit dat de pitstop nu en dan ook eens Kobayashi, Lopez en Conway aan de leiding bracht, was de zege voor Alonso's clan vooraf gepland. De enige echte bedreiging voor Toyota was hun eigen zéér gesofistikeerde Hybrid-techniek. Maar falen zoals vorige jaren tegen Porsche bleef uit. De eigenaars en aspirant kopers van een Toyota-Hybrid kunnen dus in hun vuistje lachen. Ze maakten verbruiksgewijs de beste keuze. Want een Hybrid in Le Mans mag maar 48 liter tankinhoud hebben. Zelfs met meerdere stops bleef de auto superieur omdat in de bochten de elektromotor mee de voorwielen aandrijft. Waardoor betere wegligging.
In de LMP2 ging de zege naar de G-Driveploeg van Jean-Eric Vergne, Andrea Pizzitola en Rusinov. Ze eindigden overigens vijfde algemeen ! Na de Rebellion's die zéér verdienstelijk waren en de onvergeeflijke fout van André Lotterer in de eerste bocht, grotendeels recupereerden. Zonder die blunder zat er meer in...In diezelfde LMP2 moet de twaalfde algemeen en achtste in de klasse worden geciteerd van de Nederlandse Jumbo-zakenman Fritz van Eerd, Jan Lammers (winnaar 1988 met Jaguar) en Guido van der Garde. Hun Dallara P217-Gibson werd heel vakkundig rondgestuurd.
Spreken we van onze noorderburen, dan moet ook zeker onze Belg Laurens Vanthoor (27) worden vermeld. Met (M-) Kristensen en Estre won hij met een Porsche 911 RSR de GTE Pro-klasse. Met glans. Ten slotte wonnen Dempsey Proton Racing met Matt Campbell, Christian Ried en Julie Andlauer de GT-Am (van "amateurs"-zie bijlage) in eveneens een Porsche. Het is een beetje naast de kwestie Le Mans, de tweede wedstrijd van het WEC, dat de Spanjaard Fernando Alonso na zijn zege in de Zes Uren van Spa solied aan de leiding staat in de voorlopige stand om het World Endurance Championship.
Het verdrijft ongetwijfeld zijn zwaar gemoed in de Formule 1. Net als de schouderklop van onze Mister Le Mans, Jacky Ickx, toen die hem in de linkerarm sloot. Deze - en de Deen Tom Kristensen - kent Le Mans al niet één. "Het is een race die me altijd heeft verwend" placht Jacky (73) erover te zeggen. Nu heeft de grootste industriële autoconfrontatie dat met Alonso gedaan. Bij de champagne zei hij "Kampai", gezondheid ! Vanaf nu kan een woordje Japans geen kwaad. Iedereen zag hem als Spanjaard met een - klein - Japans vlaggetje zwaaien. Bubbels doen wonderen. (Walter Rombauts)
|