Ik heb vroeger al eens het mopje verteld van die brave pastoor van bij ons, die zei dat als Moslims en Joden zich zouden gedragen als goede Christenen er in het Midden-Oosten geen oorlogen meer zouden zijn. Blijkbaar geldt dat nog altijd, want het huidige probleem in Syrië is mijns inziens alleen op te lossen als men elkaar vergiffenis schenkt. Dat past in wat ik ook al eens schreef, nl dat het grote verschil tussen het christendom enerzijds en de islam en het jodendom anderzijds is, dat die eerste religie vergiffenis schenkt en die andere twee niet, waar het dus nog ‘oog om oog, tand om tand’ is.
Voor Syrië kunnen we alleen maar hopen dat de christelijke versie het zal halen, ondanks dat feit dat zelfs de diverse vormen van Christendom – Rooms, Orthodox, Jezidi en Druzen - het niet over alles eens zijn. Daar zal het trouwens niet bij ophouden. Er zijn nog het failliete Libanon en het verdeelde Irak, de Turken ( Mongolen van afkomst), de Armenen en de Perzen. Het is een geschiedenis die zich maar blijft herhalen. ‘l Histoire se repète’, zoals onze francofonen dat zeggen…
In een van zijn eerste perscommentaren deze week herinnerde journalist Bart Eekhout er ons aan in De Morgen, dat Filip De Winter indertijd zoete broodjes was gaan bakken met Assad. Hij vergat daarbij te vertellen dat Filip later zo eerlijk was te erkenen dat dat fout was.
Als niet partijgebonden Vlaamsnationalist houd ik me eraan mijn eigen mening te hebben, ook als die niet overeenstemt met welke partij ook. Het bezoek van De Winter aan Assad heb ik destijds veroordeeld evenals het verkiezen van Assad boven de rest van zijn land door te gelovigen van bij ons. De reden waarom Assad het Christendom en andere religies toeliet was, omdat hij daardoor hoopte minder oppositie te hebben tegen zijn partij van Alawieten, die officieel slechts gesteund werd door 12,5 % van de Syrische bevolking tegenover meer dan 65% Soennieten.
Sjiieten en Soennieten haten elkaar, wat doet denken aan de godsdienstoorlogen bij ons in de 16de eeuw tussen katholieken en protestanten. Ondertussen zijn we echter 5 eeuwen verder en zou men denken dat de mensen iets meer geëvolueerd zouden zijn. In het Midden-Oosten blijkbaar niet, dus.
Ongeveer 80% van de moslims zijn soenniet, maar daarin zijn er nog afwijkingen, zoals bv de Koerden, die gematigder zijn dan de rest en waar bv de vrouwen zelfs meevechten. Koerden vindt men zowel in Turkije (± 15% van de totale bevolking), als in Syrië, Irak én Iran. Het is een volk zonder vaderland. Als Vlamingen zouden we daar wel iets meer respect voor mogen hebben.
Zoals algemeen verwacht, heeft ook het zoveelste bezoek van Bart De Wever aan koning Filip geen oplossing gebracht voor de vorming van de volgende federale regering. Bartje mag echter blijven voortboeren, gewoon omdat er geen valabel alternatief is. Het dient wel opgemerkt dat Arizona geen Vivaldi II is. In tegenstelling tot Vivaldi heeft het een meerderheid in Vlaanderen, wat Vivaldi niet had en De Wever is nog altijd de voorzitter van de grootste partij van het land, niet die van de zevende partij zoals Crootje, die daardoor verplicht werd alles goed te keuren met als resultaat dat de partij op 9 juni net niet onder de kiesdrempel zakte. Arizona wordt wel een perpetuum mobile, dat er misschien tegen Kerstmis wel zal komen als men vergeet het jaartal erbij te zetten.
--
In het Midden-Oosten blijft het ook afwachten geblazen, nu zowel Turkije, Israël als de VS delen van Syrië blijven bombarderen. Met een variante op een gekend gezegde: ‘Wie (over)leeft, zal zien’…
Vandaag moet formateur De Wever weer naar de koning om te zeggen dat er, zes maanden na de verkiezingen, nog steeds geen akkoord is voor de vorming van een nieuwe federale regering tussen de vijf partijen die ervoor in aanmerking kwamen. Gisteren sprak Bart met alle partijen afzonderlijk en vanmorgen zouden ze alle vijf nog eens samen komen, maar dat er dan een akkoord zou zijn wordt nu al uitgesloten. De rechtse N-VA en de MR van Bouchez houden vast aan een programma van 10 miljard besparingen en 3 miljard investeringen, terwijl de andere drie, Vooruit, cd&v en – eerder verrassend - ‘Les Engagés’ zowat het tegenovergestelde willen. Van een centrumrechtse federale regering met kaviaarsocialisten komt waarschijnlijk dus niets in huis. Wat dan?
Als ik het voor het zeggen had, zou ik voorstellen nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Dat kan weliswaar alleen federaal, want de gewesten hebben legislatuurregeringen die hun hele termijn moeten uitdoen. Ondertussen hebben zowel Vlaanderen als Wallonië al een gewestregering en kunnen ze in Brussel wat nog wat voort aanmodderen. Maar federaal zou ik de kiezer laten beslissen wat hij/zij ervan denkt, met in het achterhoofd de hoop dat die de ruziemakers van de Arizona coalitie op hun plaats zal zetten.
Mijn blog over Syrië van gisteren werd door de actualiteit voorbij gestoken. Damascus viel praktisch zonder slag of stoot in de handen van de opstandelingen en Assad was ondertussen gaan vliegen, letterlijk.
We kunnen alleen maar hopen dat het huidig bestand tussen Soenieten en Sjiieten tenminste in Syrië geen dode letter blijft. Ze zou als voorbeeld voor verdraagzaamheid kunnen dienen voor de andere moslimlanden waar dat nog niet het geval is. Denk maar aan Iran en Pakistan om nog te zwijgen over Afghanistan. Vóór het zover is, zal er nog heel wat water door de Eufraat vloeien. Denk ook maar aan de Koerden, een volk zonder vaderland, en de aanspraken van o.m. Turkije dat zijn eigen Koerden – geschat op ± 15% van de bevolking - onderdrukt.
Hopelijk krijgt men de tijd om e.e.a. grondig te veranderen in het kruitvat dat het Midden-Oosten blijft.
Toen de zgz ‘Arabische lente’ in 2011 Syrië bereikte, heerste de familie Assad al een halve eeuw of zoiets over dat land. Dat alles ondanks het feit dat ze slechts gesteund werd door de Alawieten, een ondergroep van de Sjiieten, die maar 12,5% van de bevolking uitmaakte. 65% was Soeniet, maar werd niet meegeteld en desnoods uitgemoord. De vader van de huidige Assad heeft zo eens een stad van ± 40.000 inwoners laten platbombarderen en het daarna dichtgegooid met bulldozers, ergens in de jaren 1980. Om niet iedereen tegen zich te krijgen liet hij andere minderheidsgodsdiensten toe, de christelijke inbegrepen.
Dank zij de steun van Rusland van Poetin en Iran, kon dat regime stand houden en in leven blijven door de productie – door de staat, nota bene - van drugs, in de eerste plaats captagon, maar ook crystal meth, die worden vervaardigd in zo’n 15 fabrieken rond Damascus.
Het Syrië van Assad houdt nog even stand, dank zij de steun van schurkenstaten zoals het Rusland van Poetin en het Iran van de ayatollahs. Wat er daarna gaat gebeuren is nog koffiedik kijken, maar voor de mensen die het tot nu toe overleefd hebben, zal het een hel blijven.
‘Frankrijk is een groot land, Duitsland is dat ook. Nederland is een klein land. België is dat ook. Luxemburg is zelfs geen land. En dan zijn er de Italianen: vandaag gaan ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan’
Bovenstaande is niet van mij, maar van Charles de Gaulle, ‘le Grand Charles’, die zo de stichterslanden van de E.U. omschreef. Hij moest eens terugkomen. Frankrijk heeft een staatsschuld die ongeveer het dubbele is van wat de E.U. toelaat, net als het federale België. Duitsland heeft geen regering meer die werkt. Luxemburg, Italië en Nederland werken nog wel enigszins omdat ze ondertussen een centrumrechtse regering gekregen hebben.
In Duitsland zijn er in januari 2025 verkiezingen en zit een ruk naar centrumrechts erin. In Frankrijk zou dat dan ook kunnen, zij het later in het jaar. In België blijft het wachten wat BDW ervan zal maken. Met de kaviaarsocialisten van ons mateke blijft het raden.
--
En dan nog dit:
I.v.m met mijn vorige blog over de achteruitgang van ons Vlaams onderwijs, kan ik verwijzen naar Engeland, waar men – in verhouding tot het aantal inwoners - een hoger onderwijsniveau heeft met minder scholen. Met minder leraren, maar grotere klassen.
Het gaat niet goed met onze schoolgangers. Op gebied van lezen en rekenen zijn we in het lager en middelbaar onderwijs slechter af dan vier jaar geleden. Zuhalleke, onze nieuwste Vlaamse minister van Onderwijs, gaat daar iets aan doen, zegt ze. Hoe dat gaat gebeuren weten we niet, want dat ministerie van Onderwijs was de vorige Vlaamse legislatuur in handen van haar N-VA-partijgenoot, Ben Weyts, die daarvóór Vlaams minister van Verkeer was en nu Financiën en Begroting gaat doen. Een superman zou men zeggen, maar dat laat blijkbaar zijn sporen na en die zijn niet van de besten.
Deze morgen hoorde ik in de krantenkommentaren op Klara dat een oplossing voor het lerarentekort kon zijn dat men het aantal scholen vermindert. Dat lijkt drastisch, maar ernstige problemen vragen soms drastische oplossingen.
--
Ondertussen ploetert ons ‘politiek beest’ BDW (volgens Paul Jambers) verder met de vorming van zijn federale regering. Die dreigt inderdaad een Vivaldi II te worden, met dit verschil dat er dit keer geen Vlaamse minderheid zal zijn, wel een Vlaamse meerderheid, maar een die zich nu reeds dreigt te schikken naar de Belgische normen. ‘Rien ne va plus’, zoals men in de casino’s zegt, wat voor Vlaanderen betekent dat het zal mogen blijven betalen voor de schulden die aan Franstalige kant zullen gemaakt worden, met Brussel als absoluut dieptepunt.
Dat, alvorens te vertrekken, Old Joe zijn zoon gratie verleent, is zonder meer een schande, maar in de USA kán dat. Nixon, een republikein nota bene, deed het ook. Daaruit besluiten dat The Donald straks ook maar gratie moet verlenen aan de schuldigen voor de bestorming van het Capitool, vier jaar geleden, is echter fout. Daar zijn toen doden en gewonden gevallen en zoiets lijkt me niet te vergelijken met enkele beschuldigingen voor de belastingontduiking en wapenbezit, zeker als daarvan geen gevolgen zijn vastgesteld.
--
Het zal nog spannend worden in de States. Wat mij in de eerste plaats interesseert – zoals ik al schreef in mijn blog van 15 november – is wat Elon Musk ervan terecht zal brengen met zijn Ministerie van Overheidsefficiëntie, iets wat ook wij hier best zouden kunnen gebruiken. Als er bij ons iets moet veranderen, is het het terugschroeven van bijna alle instanties en mandaten, want die zijn overbezet. De senaat moet worden afgeschaft, de provincieraden eveneens (niet de provincies zelf; men zou een gouverneur kunnen houden met een kleine hofhouding voor de culturele evenementen en eventuele rampen). Om nog te zwijgen over Brussel, waar een echte grote schoonmaak wacht. Als men dan echt moét besparen, zoals bij ons het geval is, zijn daarmee miljarden te rapen.
In mijn blog van 30 november schreef ik dat er in Brussel eindelijk een consensus leek te zijn om ook daar een nieuwe deelregering te vormen. ‘Leek’, want de PS heeft zich ondertussen teruggetrokken omdat de partij er niet samen wil regeren met de N-VA, die volgens haar in Brussel boven haar stand leeft. Stel u voor, dat partijtje wil de negentien Brusselse gemeenten en OCMW’s, plus de ondertussen zeven politiezones doen fusioneren. Stel eens voor hoeveel politieke postjes er dan daar zouden verloren gaan! Van échte Brusselaars nog wel, met namen als o.m. Ahmed Laaouej, Ridouane Chaid en Fouad Ahidar. Zo eens iets anders dan Beulemans.
Mocht er nog een federale Arizona-regering komen, dan kan men alleen maar hopen dat die Brussel in haar eigen vet laat pruttelen en er zelf voor zorgt dat haar schuldenlast (driemaal meer kosten dan inkomen) wordt opgelost. Zolang dat niet gebeurt zal het officieel België, maar in werkelijkheid Vlaanderen zijn om bij te passen.
Een nieuwe federale wet geeft nu ook ‘sekswerkers’ de kans te genieten van de Sociale Zekerheid en een arbeidscontract. België blijkt het eerste en momenteel enige land ter wereld te zijn dat dat doet. Waarmee er weer een punt bij komt op mijn lijst ‘Only in Belgium’.
Vraag is maar of het allemaal veel zal uithalen. Om te genieten van die sociale zekerheid moet nl ook de werkgever bekend zijn. In de verloederende samenleving waarin we zijn terecht gekomen, zijn we al veel gewend, maar is het niet evident dat die ‘werkgever’ gaat verklaren dat hij e.o.a. soort hoerenkot uitbaat, want daar komt het toch op neer…
‘ Wie heeft er ooit ’t verhaal gehoord, ’t verhaal van boerke Waes. Die had dan wél een leeuwenhart, maar was soms wel eens dwaas.’ (vrij naar Guido Gezelle).
Dank zij Tom Waes, die aan de Antwerpse Kennedytunnel crashte met zijn Porsche oldtimer, kennen we ondertussen een woord meer uit onze Vlaamse woordenschat: een ‘botsabsorbeerder’. Dat blijkt een soort groot kussen te zijn dat achteraan een vrachtwagen wordt vastgemaakt bij wegwerkzaamheden en niet alleen de schok bij een aanrijding opvangt, maar tegelijk vooraf ook aangeeft dat men van rijbaan moet veranderen. Zonder dat kussen was het met Tom even slecht afgelopen als met zijn Porsche oldtimer: perte totale. Zo’n oldtimer blijkt zelf meestal geen air bag te hebben, is ook volledig van hetzelfde staal wat de dag van vandaag niet meer het geval is, waardoor die oudere wagentypes minder veilig blijken te zijn .
