xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik stelde me gisteren nog de vraag, of onze
media wel goed geplaatst zijn om kritiek te hebben op de Italiaanse rechtsgang.
Als men in eigen land ziet, wat er bij justitie en politie allemaal mis kan
lopen, dan zouden we ons diep moeten schamen.
Neem nu bijvoorbeeld de dood van die jonge
drugsverslaafde die ellendig aan zijn einde kwam in Mortsel. Zon feit op zich
is al te vreselijk om bij stil te staan. Dat die hele zaak na drie jaar weer boven
water komt en dan nog pas na een Tv-reportage - kan er bij mij niet in.
Of de zaak Kim De Gelder. Ik ben geen
specialist ter zake, maar moet het vier jaar duren vóór zon proces kan
beginnen? Men zegt nu dat de jonge man nooit meer zal vrij komen. Als dat zo
is, hoeft men daar toch geen proces over te voeren? Wat lost dat nu op? Als hij
tenslotte in dit proces zal veroordeeld worden zelfs levenslang - en niét
geïnterneerd, wie garandeert dan dat iemand met zon zieke geest, nooit
vrij komt? Als Michelle Martin hier kan vrijkomen en zelfs Dutroux een kans
maakt (omdat onze wetten dat nu eenmaal toelaten), wie zegt dat Kim De Gelder
ooit ook niet vrij komt?
En wat te denken over de zgn kasteelmoord? Dat
lijkt nu al een vaudeville die jaren gaat aanslepen, met wrakingen, klachten over
incest die zonder gevolg blijven, een moordenaar die zelf al een jaar dood zou
zijn. Zelfs Agatha Christie had zoiets niet kunnen verzinnen, maar die kende
dan ook het Belgische gerecht niet. Poireau misschien?
Voor geldzaken bestaat er tegenwoordig zelfs
al de mogelijkheid een proces af te kopen, waardoor er dus niet alleen geen
proces meer komt, maar waardoor men ook niet meer veroordeeld kan worden.
E.e.a. heeft te maken met enkele grote zaken, die al zo lang aanslepen (die van
Beaulieu bv al meer dan 20 jaar!), dan men de hoop heeft opgegeven dat er ooit
een proces van zal komen.
Nu, alles heeft zijn voor- en nadelen, maar
gerechtigheid kan men het in dit land allemaal niet meer noemen. Het heeft meer
weg van bezigheidstherapie, van bijzaakspecialisatie, van zwarte pietenspelletjes
waarbij tussendoor gerecht en politie verstoppertje spelen en soms zelfs met
elkaar in de clinch gaan (zoals bij de Antwerpse onderzoeken naar diamantfraude),
terwijl alleen de advocaten er beter van worden.
* 'Whodunit' komt van 'Who (has) done it' en slaat op een genre van voornamelijk Engelstalige detectiveverhalen.
|