xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ooit heb ik eens ergens geschreven dat we
beter zouden opletten met onze spaarboekjes, want dat die zo stilaan de ogen
gaan uitsteken van regeringen die wanhopig op zoek zijn naar geld om hun
staatsschulden te vereffenen. Het is nu zover. De zoveelste Eurotop heeft voor de
nieuwigheid gezorgd: voor het eerst bestaat de kans dat er een taks zal geheven
worden op spaarboekjes. Dit gebeurt (nog) niet bij ons, maar op dat Griekse
stuk van een eiland dat Cyprus heet en dat werd eergisteren beslist door de
ministers van Financiën van de Eurozone. Dit is een precedent dat zelfs niet
eens overwogen werd in de andere landen van de zgz periferie die al met
Europese hulp verder moesten geholpen worden. Definitief is het nog niet, want
de gloednieuwe Cypriotische president heeft de beslissing naar maandag of
dinsdag doorgeschoven en het is maar zeer de vraag of zijn bevolking dat zal
slikken.
Nu is Cyprus geen normaal land. Het is feitelijk geen land (meer), maar een stuk van een vroeger land. Om te
beginnen is het verdeeld tussen Grieken en Turken. De eerste bevolkingsgroep wilde
de tweede niet bij de E.U hebben en deze laatste is momenteel waarschijnlijk
blij er inderdaad (nog) niet bij te zijn. Daarbij komt nog dat Grieks Cyprus al
bekend stond als een belastingsparadijs, vooral voor rijke Russen, waarbij de
verwijzing naar maffiageld nooit veraf was. De bankensector is er zevenmaal groter dan het bbp. Het eiland had al eens een
Russische lening gekregen en de vroegere president, die zopas niet meer
herkozen werd, was een communist. Redenen genoeg dus om meer dan argwanend te
zijn om aan zo'n soort landje al het geld te geven dat het vroeg (17 miljard euro,
waarvan het er 10 krijgt áls het de spaarboekjes belast).
De vraag is maar, of men in de andere
armlastige landen van de zgz periferie, in de eerste plaats in Griekenland,
maar ook in Spanje, Portugal en Italië, straks dat Europa nog zal vertrouwen, waarbij daar een run op de
spaarboekjes niet meer denkbeeldig is.
Het gaat niet goed met ons Avondland en het
zou me niet verwonderen, mochten er in de loop van dit jaar nog enkele beslissingen genomen
worden die meer zullen doen dan de wenkbrauwen fronsen. De voornaamste reden
daarvoor is, dat er slechts één land is dat echte, verregaande beslissingen kan
nemen en dat is Duitsland. Datzelfde Duitsland wil dat echter niet doen vóór de
plaatselijke verkiezingen er achter de rug zullen zijn en dat zal pas in
september van dit jaar zijn. Zolang zal men trachten te temporiseren en indien
nodig zoals gezegd rare beslissingen nemen.
In de marge van bovenstaande nog dit: Europees
President Van Rompuy gaat niet voor een volgende ambtstermijn. Eind volgend
jaar stopt hij ermee, gaat hij met pensioen en zal hij ook niet meedoen aan de
moeder aller verkiezingen. Gedaan dus met omhoog vallen. In een interview in de
Zevende Dag wist de natte dweil nog te vertellen dat er buiten hem nog genoeg
Van Rompuys waren waarop kon gestemd worden. Of hij daarmee ook zijn zuster
bedoelde die voor de communisten van de PvdA uitkomt of broer Eric, de
verzuurde kaakslagunitarist, die zijn partij stemmen doet verliezen elke keer
hij op het scherm komt, zei hij er niet bij
.
|