|
Er is dezer dagen nog maar eens veel te doen
geweest over Brussel. Hoofdreden daartoe was nu de benoeming van een
zekere Rudy Vervoort (PS) tot nieuwe minister-president van het Brussels
hoofdstedelijk gewest. De man heeft een Franstalige moeder en een Nederlandstalige
vader. Die laatste zal dan wel een geografische Vlaming (geweest) zijn want de
Rudy spreekt amper onze taal. Hij wordt beschouwd als een grijze muis in de
hoofdstedelijke politiek, ook al was hij ondertussen burgemeester van Evere
geworden en moet hij volgend jaar de Brusselse PS leiden naar de moeder aller
verkiezingen.
De vraag is maar, wat men in Brussel
verstaat onder een grijze muis. Charles Picqué, zijn voorganger, heeft bijna 20
jaar de dienst uitgemaakt. Wat heeft die man ooit verwezenlijkt, buiten het
voorstellen van enige megalomane projecten waarvan tot nu toe weinig of niets
van in huis is gekomen? Bij een van zijn afscheidsinterviews zei de Charel dat,
als hij opnieuw mocht beginnen, hij de zaken anders zou aanpakken en wat meer
naar Vlaanderen en Wallonië zou trekken om het daar (wat beter) te gaan
uitleggen. M.a.w. geeft hij toe dat hij zijn dikbetaalde job niet naar behoren
heeft vervuld. Het resultaat is er ook naar: ondertussen vinden de Vlamingen
dat Brussel slecht bestuurd is en dat ze zelfs vijandig staat t.o.v. Vlaanderen en
de Walen vinden dat de kiekenfretters op hen neerkijken. De man valt straks zeker
niet in een donker gat: hij blijft burgemeester van Sint Gillis en wordt ook
nog eens ondervoorzitter van de Brusselse PS. Kassa, kassa!
Pascal Smet, die buiten de functie van
Vlaams minister voor Onderwijs (waarin hij er ook al niet veel van bakt*),
tevens Vlaams minister voor Brussel is, verklaarde dat in Brussel met zijn,
nota bene, 1.000 (duizend!) politieke verkozenen - iedereen bevoegd is, maar
niemand verantwoordelijk. Smetje kan het weten want hij zat al eens in zowel de
Brusselse regering als in de gemeenteraad van de stad.
Zowel het Brusselse stadgewest als de stad
zelf blijven ten prooi aan verfransing, verstedelijking (lees: verpaupering),
internationalisering en islamisering. Brussel wordt in het buitenland verkocht
als ons venster op de wereld. Die titel heeft ze echter niet aan zichzelf te
danken, maar aan de aanwezigheid van de E.U., van het hoofdkwartier van de NAVO
en van de duizenden pendelaars van buiten het hoofdstedelijk gebied (en dan nog
hoofdzakelijk vanuit Vlaanderen) die moeten zorgen dat de zaak daar blijft
draaien. Zonder hen en zonder het vele geld dat de stad van Vlaanderen (via
België) krijgt, zou Brussel economisch niet leefbaar zijn. De grijze muis die
er nu minister-president is zal daaraan niets veranderen.
* Voor
wat het Vlaamse onderwijsbeleid betreft, is Smetje het ideale voorbeeld van het
principe If you cant convince them, confuse them.
|
