|
Het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat
we in dit land de industrie kwijt spelen. Na General Motors, Ford, een deel van
Arcelor Mittal en Caterpillar, om nog maar enkele groten te noemen, blijkt dat
ook Solvay aan een uitstapscenario bezig is en dat Volvo zich steeds grotere
zorgen maakt om het voortbestaan van haar fabriek in Gent. Daarbij hoort men
steeds
dezelfde
terugkerende klachten van de te hoge loon- en energiekosten. Het gaat trouwens
niet zozeer om de kosten op zich, wel om de te hoge belastingen op de lonen en
de extra belastingen en netvergoedingen op de energie. Dat door de laatste
beslissingen ter zake door de regering Di Rupo de loonkosten tegen 2018
vergelijkbaar zouden worden met die van onze buurlanden, blijkt een fabeltje. Onze hogere
productiviteit, vooral die in Vlaanderen, doet het ook niet meer. Alle nieuwe
industriële vestigingen zijn tegenwoordig overal steeds meer geautomatiseerd, wat ook
elders een verhoogde productiviteit garandeert. Tenslotte blijken onze
minimumlonen zowat de hoogste te zijn van alle Oeso-landen, waardoor bij ons
minder mensen productief aan het werk zijn.
Het kwijtspelen van de industrie op zich
hoeft echter geen ramp te zijn. Wij zijn niet het eerste land waar dat plaats
vindt. In Nederland gebeurde dat al zon 20 jaar geleden. Daar is men zich meer
gaan toeleggen op de logistiek, mede door het belang van de haven van
Rotterdam*, tot voor kort de grootste van de wereld. De ligging van een land is
nu eenmaal wat ze is en dat geldt ook voor ons eveneens vlakke Vlaanderen. Onze
regio ligt nu eenmaal centraal in West-Europa en kan met zijn luchthavens en
liefst vier zeehavens dé ideale verbinding worden tussen de Europese landen
onderling en tussen Europa en de rest van de wereld.
In het licht van bovenstaande blijft het dan
ook een ergerlijke zaak dat ons wegennet, de spoorwegen en de waterwegen
regelmatig negatief in het nieuws komen. Denk maar aan Vrasene en Wetteren. Wat
dat laatste betreft, was er begin dit jaar nog een internationaal rapport dat
stelde dat ons spoorwegennet voor tweederden aan vervanging toe is. Er zijn,
alleen al deze winter, heel wat kleinere spooraccidenten gebeurd, meestal te
wijten aan verouderde infrastructuur en rijdend materiaal. Op de weg is het al
niet veel beter. Een ouderwetse winter legde heel wat pijnpunten bloot
(letterlijk zelfs) en een oplossing voor de Antwerpse knoop is nog steeds
jarenlang van ons verwijderd, na de afkeuring van de voorgestelde Oosterweelverbinding..
Het wordt dat ook stilaan tijd dat
Vlaanderen resoluut de kaart van de logistiek trekt: opslag, overslag en
transport. Meer moet dat niet zijn en dat kan ook best op een goede manier
georganiseerd worden, zonder dat men steeds denkt dat het meer vervuilend zou
zijn dan onze huidige industrieën, waartoe nota bene ook de farmaceutische
en de chemische behoren. Tenslotte is er nog het menselijk falen, dat steeds
meer de oorzaak lijkt van heel wat rampen. Het laatste woord over deze materie
is zeker nog niet gevallen.
* Tegenwoordig is Shanghai de grootste zeehaven ter wereld.
|
