|
In
mijn blog van zondag gaf ik Kris Peeters gelijk, waar hij zei dat het nu (nog)
niet het moment was om met de verkiezingscampagne te beginnen. Dat wordt vooral
het grote probleem voor de partijen die in de diverse regeringen zitten en
verplicht zullen zijn, vóór het zover is, heel wat knopen te moeten doorhakken
die niet altijd even gemakkelijk zullen zijn en die hier en daar ook niet op
veel sympathie zullen kunnen rekenen. Een daarvan is de benarde
concurrentiepositie van onze bedrijven.
Dat laatste punt werd gisteren nog eens heel duidelijk gemaakt door
Fernand Huts, de zoveelste Vlaamse bedrijfsleider die hierover een boekje kwam
opendoen in de media. De man heeft sinds 1996 een verpakkingsbedrijf in de
Antwerpse Haven, waar alle medewerkers sinds de start het bediendestatuut
hebben. Datzelfde statuut waarover al zoveel te doen is geweest en waarvan de
Raad van State eiste dat het er voor iedereen zou zijn op 8 juli van dit jaar.
Welnu, dat statuut, waarbij Huts al zestien jaar op de actualiteit vooruitloopt, mag niet bij
zijn verpakkingsbedrijf. Omdat het in het Antwerps havengebied ligt, zouden
Huts medewerkers voor het inpakken van Internetbestellingen (orderpicking
noemen ze dat) een statuut van havenarbeider moeten hebben. Zestien jaar lang
heeft niemand er graten in gevonden, nu mag het opeens niet meer. Dat terwijl
Bpost en Delhaize in datzelfde havengebied gerust worden gelaten. Bij Bpost is de Belgische staat aandeelhouder en Delhaize is in de eerste plaats een francofone bedoening. Huts is 'maar' een Vlaming, vandaar.
De
kans is groot dat Huts enkele geplande en reeds goedgekeurde investeringen in
die haven niet zal doorvoeren en het geld daarvoor (zon dikke 200 miljoen
euro) zal investeren in Frankrijk waar de loonkosten 25% lager liggen. Buiten de gemiste investering zou het ook gaan om zo'n 800 arbeidsplaatsen. Nu mag Huts
een buitenbeentje zijn, de man heeft 3.000 medewerkers in België en 11.000
erbuiten. Niet slecht voor iemand die uit de Antwerpse Seefhoek komt, net zoals
bv Panamarenko en Jan Fabre, om maar iets te zeggen. Zoek de acht verschillen
|
