Rudi Vervoort, de nieuwe minister-president van het Brussels
hoofdstedelijk gewest (oef!), is een bezig baasje. De man, die eerst werd
afgeschilderd als een grijze muis, is een verademing gebleken in verhouding tot
zijn slaapverwekkende voorganger Charles Picqué. Hij doet zijn best om
fatsoenlijk Nederlands te spreken en komt regelmatig met nieuwe ideeën, waarbij
hij ook probeert er iets van te maken. Dat wil daarom niet zeggen, dat het daar
allemaal gaat lukken. Brussel blijft tenslotte Brussel en zonder het geld van
de Belgische staat zeg maar van Vlaanderen zullen de meeste van zijn nieuwe
voorstellen dode letter blijven. Zijn laatste, ook goedgekeurd door zijn
regering, is om elk jaar in Brussel liefst 6.000 nieuwe woningen te bouwen. Dat
moet, zegt hij, want de stad groeit elk jaar aan met zon 14.000 nieuwe
inwoners. Wie A zegt, moet echter ook B zeggen. De vraag is nl hoeveel van die
14.000 mensen van bij ons zijn én hoeveel er het geld zullen hebben om een
nieuwe woning te kopen cq huren, want ook dit laatste kost tegenwoordig aardig wat in Brussel. De N-VA, die daar toevallig dit weekeinde ook een congres over
hield, onderkent dat probleem en zegt, als ze er de kans toe krijgt, ervoor te
willen zorgen dat de middenklasse, die nu de stad ontvlucht is, terugkomt.
Eerst zien, zei de blinde. Wie wil er nu in een stad gaan wonen waar hij in een
multiculturele wereld terecht komt van have nots?
Het is trouwens opmerkelijk dat het stedelijk beleid de laatste weken zo
dikwijls in beeld is geweest en dat tijdens de start van een verkiezingscampagne die
weinig met het gemeentelijk beleid te maken heeft. De gemeentelijke verkiezingen
waren vorig jaar, niet volgend jaar.
Het begon met een tirade van Lewie Lawijt van Leuven, die ontdekt heeft dat
hij de kosten van zijn stad niet meer onder controle heeft. Leuven heeft, zoals
menig andere stad en gemeente, de laatste decennia heel wat extra (overbodig?)
personeel aangeworven en vreest dit niet meer te kunnen betalen, vooral als
gevolg van de vergrijzingskosten. Heel wat statutairen gaan deze jaren met
pensioen en die kosten rijzen de pan uit. Dé oplossing van Tobback Sr is dat
Vlaanderen de factuur betaalt of tenminste bijpast. In 2008 zou dat al eens
gebeurd zijn, maar toen zat de Vlaamse regering op een berg geld, nu moet men
al gekke dingen doen om de begroting sluitend te kunnen houden. De betrokken
minister, Geert Bourgeois, heeft klaar en duidelijk gesteld dat Vlaanderen daar
momenteel geen geld voor heeft en de gemeenten zelf zullen moeten opdraaien
voor de pensioenkosten die ze hadden kunnen voorzien. Geert Burger verwijst
daarbij naar Antwerpen, waar het gemeentebestuur, onder leiding van de N-VA, de
zaak blijkbaar wél onder controle kan houden.
Daar waar Tobback Sr dreigt in Leuven de investeringen te moeten
terugschroeven, de belastingen te moeten verhogen en het personeel in te
krimpen, doet Bart De Wever in Antwerpen juist het tegenovergestelde. Antwerpen
neutraliseert de pensioenlast, laat de belastingen niét stijgen en gaat de volgende
zes jaar 1,25 miljard euro investeren. Het personeelsbestand zal er inkrimpen,
maar alleen op basis van natuurlijke afvloeiing. Ondanks dat alles krijgt de
politie er elk jaar 25 miljoen euro extra bij, krijgt het OCMW extra geld en
wordt het investeringsbudget voor onderwijs verdubbeld (naar 144 miljoen). Dat
is eens iets anders dan vragen dat de belastingbetaler moet bij schieten om
gemeentelijke geldsmijterij goed te maken.
Laat ons hopen dat het nieuwe Antwerpse model lukt. Het zou wel eens een
blauwdruk kunnen worden voor een volgende Vlaamse coalitie, mochten de
V-partijen het alleen niet halen. Tot spijt van wie het benijdt, ook Lewie
Lawijt
---
In
de marge van bovenstaande nog dit: denk nu niet dat men in Gent bij de pakken
blijft zitten. Na het schrappen van het woord allochtoon, zullen daar ook de
termen gehandicaptenkaart en armenbegrafenis in de toekomst door de stad
niet meer gebruikt worden. Gelukkig stad die geen andere problemen heeft!
|