|
Di Rupos State of the Union was een mager
beestje, een anti-climax eigenlijk. Dat kwam gedeeltelijk door ze en week uit
te stellen (mijnheer moest toen naar Kroatië om er de Rode Duivels aan te
moedigen!), maar ook omdat men ongeveer al wist wat hij ging vertellen en dat
was grotendeels misplaatst hoera geroep. De zesde staatshervorming is dan misschien
goedgekeurd, ze moet nog voor het grootste deel worden uitgewerkt. De
staatsschuld blijft rond de 100% van het bbp en kan elk ogenblik exploderen als
het met Dexia weer fout zou lopen, want dat zou meteen een gat in de begroting
kunnen maken. De bedrijven blijven mensen afdanken (gisteren waren er weer twee
in het nieuws) en de faillissementen blijven toenemen. De relance is een
lachertje geworden, waarbij het concurrentievermogen van onze bedrijven
misschien hoop en al met 1% zal toenemen en de kloof met onze buurlanden dan
nog steeds 10 tot 15% bedragen zal.
Di Rupo noemt dit in zijn beleidsverklaring
het Belgische recept en daarmee heeft hij feitelijk nog gelijk ook (veel
beloven en weinig geven doet de Belg in vreugde leven). Jammer genoeg werkt dat
recept niet en ook dat is geen nieuwigheid. Werkt er dan niets goed in dit
land? Toch wel: de Rode Duivels spelen (dank zij de nodige import) beter dan
ooit te voren, een Belg haalde een Nobelprijs en een andere won de Iron Man op
Hawaii. Maar daar heeft Jan-met-de-pet weinig aan. De steeds grotere groep
mensen die in dit land onder de armoedegrens komen, zal het een zorg zijn.
Als er iets merkwaardigs te vinden was in Di
Rupos goed-nieuws-show, dan was dat zijn verklaring dat de uitwerking van de
zesde staatshervorming nog vijf jaar kan duren. Toevallig unisono met de
diverse paarse verklaringen van de laatste dagen. Hopelijk worden het weer geen
puinhopen, zoals wijlen Pim Fortuin destijds correct voorspelde.
|
