Jongens, jongens, wat een veropenbaring: Jan Jambon heeft twaalf jaar
geleden, als vertegenwoordiger van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), een
toespraak gehouden bij een jubileumviering van het Sint-Maartensfonds, een
organisatie die zich ontfermde over Oostfrontstrijders, die de Tweede
Wereldoorlog en de Belgische repressie overleefd hadden. Mensen wier grootste
misdaad erin bestond in al hun jonge idealistische dromen ten strijde te trekken
tegen het communisme, dikwijls daartoe aangemoedigd door de plaatselijke pastoor. Tien jaar te vroeg. Zij, die dat tien jaar later nog eens
overdeden en naar Korea tegen diezelfde communisten gingen vechten, werden bij
hun terugkomst gevierd als helden. Een mens moet wat geluk hebben in het leven.
De Romeinen wisten dat al: Vae victis, wee de overwonnenen.
Dat Jambon op die vergadering aanwezig was, is nu geen nieuws meer. Dat
hij er toen niet op aangesproken werd, had te maken met het feit dat Johan
Sauwens, CVPer en kandidaat minister er ook was. Die was zelfs al 25 jaar lid van
dat Sint-Maartenfonds (dat in 2006 ophield te bestaan) en kreeg toen bakken kritiek over zich. Sauwens was een BV,
Jambon toen een nobele onbekende, die bij geen enkele partij was aangesloten
(De N-VA bestond toen nog niet). Hij zou later trouwens nog eens in opspraak
komen bij de belgicisten. Hij ondertekende in 2005 mede het Warande Manifest
voor een onafhankelijk Vlaanderen, stel u voor! Of zijn familie tijdens de
oorlog een Duitse scheper had, wordt waarschijnlijk nog onderzocht!
Alle gekheid op een stokje, dit is nieuws om mee te lachen, ware het
niet dat het deze keer niet uit de linkse hoek komt, maar uit de uiterst
rechtse, terwijl het uitgerekend onze linkse poco media zijn die er veel
misbaar over maken. Het Nieuw-Solidaristisch Alternatief (N-SA)* pakte ermee
uit en beschuldigt Jambon van kazakdraaierij t.o.v. de Vlaamsnationalisten. Volgens mij schieten deze lui op de verkeerde
vijand. Nu is het zo dat heel wat Vlaamsnationalisten inderdaad niet gelukkig
zijn met de dikwijls dubbelzinnige koers die de N-VA vaart, maar we zullen
daarmee moeten leven, zeker tot aan de verkiezingen van mei 2014. Dan zal het
zaak zijn zoveel mogelijk stemmen te halen voor de Vlaamse zaak, maar wie niet
akkoord gaat met de N-VA heeft een alternatief: Het Vlaams Belang. Beide
partijen moeten zien zoveel mogelijk kiezers van de traditionele partijen weg
te halen, niet van elkaar. Slechts zo bestaat de kans om tot een Vlaamse
meerderheid te komen in het regionale parlement en pas dan zal er klare wijn
kunnen geschonken worden.
* N-SA, toevallig ook de afkortingen van dat
Amerikaanse afluistercentrum dat niet uit het nieuws is weg te slaan, is zon
beetje de rechtse afspiegeling van de PvdA op links. De groep kwam even in het
nieuws, toen ze van Bart De Wever de toestemming kreeg om op 1 mei te gaan
betogen in Borgerhout. Vóór het zover was, had Bart die toestemming echter weer
ingetrokken. Jammer, want dan hadden we de (bloed)neuzen kunnen tellen!
|