Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over het feit dat men in Nederland de leefloners één dag per week klusjes wil laten opknappen, zodat ze zo iéts terug doen voor het geld dat ze van de maatschappij krijgen. Voorbeeld in deze materie is de stad Rotterdam, de stad van Pim Fortuyn, waar zoiets al bestaat. Niet overal in Nederland is men daar gelukkig mee en ook bij ons zijn er van die wereldverbeteraars die het altijd erg vinden als mensen moeten werken. Er zijn ook economen die het systeem in vraag stellen, omdat ze vinden dat ook het aanzetten van leefloners om iets te doen, geld kost, supervisie vraagt en toch allerlei onkosten met zich mee brengt. Daar valt iets op te zeggen, ware het niet dat er in heel deze zaak iets belangrijks verzwegen wordt. In Rotterdam is nl gebleken dat zowat een kwart van de opgeroepen leefloners niet is komen opdagen en op die manier verzaakt aan dat leefloon, zonder hetwelke men zgz niet kan leven. Daar zullen wel enkele sukkelaars tussen zitten die het (weer) niet gesnapt zullen hebben of die het gewoon niet willen snappen, maar als er zoveel afvallen kan dat evengoed zijn omdat die mensen nog iets anders deden of gewoon niet wilden dat men erachter kwam met wat ze bezig waren. Een kwart minder leefloners zou in elk geval voor elk OCMW een flinke besparing zijn en de extra kosten waarvan hierboven sprake ruimschoots compenseren. Ook in dit land zijn er enkele honderdduizenden die geen werk vinden/hebben en dat terwijl er tienduizende vacatures niet worden ingevuld, dit laatste dan vooral in Brussel en Wallonië, maar ook in Vlaanderen. Een duidelijk voorbeeld van wat er op dat gebied fout loopt, kregen we nog te lezen in hetzelfde interview dat Michel Delbaere, voorzitter van Voka, in Trends gaf over de staatshervorming. In Zuid West-Vlaanderen is de werkeloosheid minder dan 3%. Men vindt geen volk. West-Vlaanderen draait voor 40% op Fransen. De weekeindploegen komen van over de grens, niet uit het nabijere Henegouwen waar de werkeloosheid dubbele cijfers haalt. Bij Delbaere, die een voedingsbedrijf heeft in Ooigem, is ooit een Waals minister op bezoek geweest, die de zaak zou doorgeven aan de Forem, de Waalse tegenhanger van onze VDAB. Dat was drie jaar geleden. Men heeft er niets meer van gehoord…
Delbaere zegt er dan nog bij dat die Fransen hun loon mee over de grens nemen en het gros daarvan in Frankrijk uitgeven, niet hier. En dan ‘vergeet’ hij nog te vertellen dat die mensen waarschijnlijk alleen Frans spreken en de Vlaamse werkgevers zich daar moet aan aanpassen, zodat ook daar verfransing geen ijdel woord meer is...
|