Jörg Haider is heel zijn leven een buitenbeentje geweest en dat blijft nog nazinderen na zijn dood. Zelfs buiten de politiek blijkt de man er de kantjes te hebben afgelopen en vooral zijn homofiele trekjes worden door de politiek correcte pers wat graag in de vitrine gezet. Van de gelegenheid wordt dan gebruik gemaakt om in één trek het Vlaams Belang bij deze zaak te betrekken. Dit laatste dan door de holebi beweging, die - zeker bij ons - denkt de waarheid in pacht te hebben. Nochtans was het standpunt van de Vlaams nationalisten t.o.v. Haider altijd zeer duidelijk geweest: ze hebben hem gesteund tot hij mee in de Oostenrijkse regering stapte en daar een deel van zijn principes verloochende. In feite is met Haiders eerste partij, die trouwens nog bestaat en bij de laatste verkiezingen 18% van de stemmen haalde (t.o.v. slechts de helft voor Haiders nieuwe partij, de BZÖ), hetzelfde gebeurd als met onze Volksunie. Eens in de nationale regering werd ook Haiders partij gerecupereerd door het systeem en daaraan is ze ten onder gegaan. Het Vlaams Belang doet er dan ook goed aan bij zijn principes te blijven: ja om mee te doen in een Vlaamse regering, nee voor de federale regering, tenzij het de laatste in zijn soort zou zijn. Men beweert wel eens dat het VB aan de zijlijn blijft staan. Dat heeft alleen te maken met het federale niveau. Op Vlaams gewestelijk niveau gebeurt dat alleen, omdat de andere partijen consequent het cordon sanitaire blijven in stand houden, ongeacht wat ze daarover ook vertellen. --- Om nog even terug te komen op Haider: de man kreeg in Oostenrijk een staatsbegrafenis. Heel de Oostenrijkse staatstop was er, alle politieke partijen. Kanselier Gusenbauer sprak zijn waardering uit voor Haider, ook al was hij het met de man meestal niet eens. De zaak doet me denken aan de begrafenis van Giorgio Almirante in Italië in 1987. Almirante was de voorzitter van het Movimento Sociale Italiano (MSI), de erfgenaam van de fascisten van Mussolini. Ook hij kreeg een waardige begrafenis, waaraan alle Italiaanse politieke partijen deelnamen, zelfs die van de communisten. Het verschil met Vlaanderen kon niet groter zijn. Toen Karel Dillen, stichter en jarenlang voorzitter van het Vlaams Blok vorig jaar overleed, was er slechts één niet-Vlaams Belanger op zijn begrafenis (in een trouwens overvolle Antwerpse kathedraal) en dat was Bart De Wever. Deze laatste heeft toen heel wat kritiek gekregen van de politiek correcten, niet alleen van de Franstalige media, maar ook o.m. van De Morgen en het zich o zo humanitaire voelende Knack. Klein volkje dat, als enig land in Europa, na 63 jaar nog altijd geen amnestie heeft verleend aan mensen die politiek fout waren en dat daarenboven blijft spuwen op mensen die, zoals bv Dillen, helemaal niet fout zijn geweest maar wel zo moedig voor die amnestie op te komen.
