Na een leven van zo’n 25 jaar in de politiek, vindt Fientje Moerman dat politiekers in ons land paria’s zijn. Ze gruwelt van wat er allemaal over hen verteld wordt, wordt er ’s morgens om 3 uur van wakker, omdat dan de online kranten al verschijnen en spaart haar kritiek niet t.o.v. de media. Wat kan je daarop antwoorden? Wel, het volgende:
“Politiek is handjes drukken;
dreigen, sjoemelen en bukken,
katten uit de bomen kijken,
overreden, over-lijken,
schipperen of schaakmat zetten,
lange speeches, korte metten,
witte voetjes, pan uit vegen,
passen, meten, wikken, wegen,
lachjes, dansjes, judas-kusjes,
loeren draaien, dooie musjes,
veel beloven, vleien, paaien,
de kunst om om iets heen te draaien,
d’r is geen liefde, regelrecht
en daar is alles mee gezegd.’
Bovenstaande, dat heeft de aandachtige lezer al lang begrepen, is niet van mij, maar van Toon Hermans, die het zo’n 15 tot 20 jaar geleden schreef in een tijd toen er nog geen online kranten waren, geen twitter of facebook, maar toen politici (én journalisten) al evenmin geloofd werden als nu. Het zijn de twee categorieën van beroepen waarin de man in de straat terecht het minste vertrouwen heeft en dat geldt zeker voor politici van partijen die al van de macht geproefd hebben en hun beloften nooit hebben waargemaakt of zelfs het tegendeel, zoals die partij- en stadsgenoot van Fientje, die sneller loog dan zijn schaduw.
Geloofwaardig komt het verhaal van Fientje trouwens ook niet over, want als het zo erg zou zijn als zij zegt, waarom is ze er dan niet eerder mee voor de dag gekomen en waarom stopt ze er niet mee en stelt ze zich ook nu weer kandidaat voor de verkiezingen van mei 2014, met het risico dan weer vier jaar psychisch te moeten afzien?
De reden zal wel iets minder prozaïsch zijn. De kieslijsten voor de verkiezingen worden nu reeds opgemaakt en met haar schreeuw solliciteert Fientje (die voor het interview eerst naar de kapper was geweest voor de ‘passende' foto) heel duidelijk voor een verkiesbare plaats, geen sinecure bij een partij die van de ene nederlaag naar de andere strompelt, waar wie kan, gaat lopen en waar de verkiesbare plaatsen duur zullen verkocht worden.
|