|
Deze week zou het politieke leven in dit land weer op gang moeten komen. Met de verkiezingen op 25 mei in het zicht, kan men er gif op nemen dat zowat alles wat er de volgende weken en maanden zal gezegd en geschreven worden op e.o.a. zal te maken hebben met die verkiezingen in het achterhoofd. Het lijkt zo’n beetje op een Tv-uitzending van een wielerkoers. Als in het laatste gedeelte de Tv wordt ingeschakeld, wil iedereen zich laten zien.
Het wordt hoe dan ook een belangrijke stembusgang, in de eerste plaats voor Vlaanderen. Nadat het officiële politiek establishment het Vlaams Blok/Belang via o.m. een cordon sanitair, een politiek proces en een doodzwijgen in de media op de knieën had gekregen, had men gedacht de opkomst van het Vlaamsnationalisme een halt te hebben toegeroepen. Het bloed kruipt echter waar het niet kan gaan en zo werden de zgn traditionele partijen koud gepakt door de steile opgang van de N-VA, een partij die misschien iets minder fanatiek er tegenaan ging/gaat, maar niettemin als einddoel de Vlaamse onafhankelijkheid beoogt.
De Vlaamse traditionele partijen zitten in zak en as. Vergeet wat ze uitbazuinen, het is één zielig pak paniek en wanhoop. Ze hebben voor de eerste keer sinds WO II toegestaan dat er een Belgische regering gevormd werd zonder meerderheid in Vlaanderen en zullen o.m. daarvoor een prijs betalen. Met zijn drieën samen halen ze, ook in de al dan niet gecontesteerde peilingen, ongeveer hetzelfde aantal stemmen als het N-VA alleen en dat verschil dreigt alleen maar groter te worden. Bij SP.a heeft men geen enkele politieke figuur meer die nog tot de verbeelding van de kiezer spreekt, tenzij dan misschien Vande Lanotte en dan nog in de negatieve zin. Bij Open VLD is er nog Maggie De Block, alhoewel die feitelijk niets speciaals heeft gedaan. Zoals ze zelf heel eerlijk zegt, heeft ze alleen de wetten laten toepassen en dat blijkt in dit land al revolutionair te zijn. Maggie is trouwens geen echte debater, zoals ze recentelijk nog laten blijken heeft op de RTL, waar ze moest toegeven dat haar partij die liquidatiebonus voor zelfstandigen nooit had mogen goedkeuren. Bij de partij is men er dan ook niet gerust in om haar in de verkiezingsdebatten naar voor te schuiven, te meer ze eerder tot de linkse liberale strekking behoort, de zwakste schakel t.o.v. de N-VA.
Blijft dan nog CD&V over die alles zet op één man: Kris Peeters. Als persoon is die populair genoeg, maar hij heeft niets aan een partij die niet genoeg stemmen haalt om zijn dada, het minister-presidentschap, te kunnen claimen. Zoals het er nu bij staat, zal Peeters alleen minister-president kunnen blijven, als hem dat zou worden aangeboden door de N-VA. Dat zou geen precedent zijn, want tacticus De Wever had dat ook al eens gedaan met Di Rupo. Het is toen echter verkeerd uitgepakt, waardoor Peeters straks wél het N-VA programma zal moeten helpen verwezenlijken. Dat zou dan een eerste stap kunnen zijn om de Senelle theorie in praktijk te brengen en de federale regering, wélke dat ook moge worden, buitenspel te zetten.
|
