Vorige week was er in de Franstalige media nogal wat te doen over een amusementsprogramma met Elio Di Rupo op de RTBf. In tegenstelling tot Vlaanderen is dat in francofoon België immers helemaal niet de gewoonte en de kritiek erop was niet mals. Vanuit de MR werd zelfs het ontslag gevraagd van RTBf-baas Philippot, een figuur van ¨PS signatuur, die zelfs een tijdje kandidaat was om Bellens op te volgen bij Belgacom. Zover is het (nog) niet gekomen, maar er wordt wel een onderzoekscommissie op afgestuurd om te zien in hoever de deontologische regels al dan niet gerespecteerd werden.
Het verschil met Vlaanderen kon niet groter zijn, wat er nog maar eens op wijst dat we in dit land te maken hebben met twee compleet verschillende culturen. Nu, in dit geval komt de francofone regelgeving er stukken beter uit dan de Vlaamse, die in zijn entertainprogramma’s eerder de kant van de Vlaamse kermis op gaat. Op zich zou dat nog niet zo erg zijn, mochten alle partijen en politiekers die er zich toe laten verleiden eraan mee te doen, min of meer gelijk aan bod komen. Dat is niet het geval en dat werd nog maar eens bewezen met de cijfers over 2013, waaruit gebleken is dat bv de N-VA politici zwaar ondervertegenwoordigd waren en zelfs minder aan bod kwamen dan hun rode en blauwe collega’s. De traditionele Vlaamse partijen kwamen samen in zo’n driekwart van alle amusementsprogramma’s voor, de N-VA in amper 15%, alhoewel de partij evenveel stemmen vertegenwoordigt als de drie andere samen.
Feitelijk was dé verrassing het feit dat CD&V politici in zo’n 30% van de Tv-uitzendingen aanwezig waren, t.o.v. slechts 16% voor de SP.a. Dat is vroeger ooit anders geweest en wijst erop dat men zelfs bij de rode VRT Tobback & Co niet meer tot de verbeelding spreken. Vraag is maar, in hoever het voorkomen op het Tv-scherm helpt om stemmen te ronselen. Het helpt niet voor partijen, dat heeft het verleden uitgewezen, misschien wel voor individuele politici. Denk maar aan vroeger, toen figuren zoals Verhofstadt en Dehaene populair bleven, gewoon omdat men ze regelmatig op het scherm te zien kreeg. Nu dat niet meer het geval is, zijn ze uit de top tien verdwenen. Thans zijn het Peeters, De Wever en – voorlopig nog – ‘knuffel’ Maggie. Zij kunnen nog een tijdje rekenen op de gunst van de simpele zielen die zich blijkbaar geen andere vragen stellen over wat er in dit landje gebeurt en voor wie wat op het Tv-scherm gebeurt zowat evangelie is. Ik vraag me soms af wat de waarde is om bv ‘toeschouwer’ te mogen zijn bij De Zevende Dag, om er alleen te dienen als decor. Met de verkiezingen in het vooruitzicht zal deze onfrisse praktijk er gegarandeerd niet op verbeteren.
|