Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) moet België de volgende vijf jaar zo’n dertien miljard euro extra besparen om de overheidsfinanciën in orde te brengen en de kosten van de vergrijzing op te vangen. Het agentschap raadt de federale regering aan te letten op minder uitgaven, een belastingvermindering in te voeren op de lonen en een stijging op de consumptiegoederen en de milieuvervuiling. Dat voorstel van het IMF wordt trouwens ondersteund door de Europese Commissie en de Organisatie voor economische Samenwerking en Ontwikkeling (Oeso).
Het verkiezingsprogramma van de PS, de grootste partij van Wallonië die zowel in de federale regering als in de Waalse deelregering de premier levert en het in feite in dit land voor het zeggen heeft, staat zowat haaks op wat het IMF vraagt. Als de PS het voor het zeggen blijft hebben, komt er een rijkentaks en een meerwaardeheffing op aandelen, plus een extra belasting op aandelenopties. Daarenboven wil de partij de notionele intrestaftrek afschaffen (met een uitzondering voor de KMO’s) en wil ze de afschaffing van de zgn inschakelingsuitkering voor schoolverlaters, die de regering Di Rupo zopas nog heeft goedgekeurd, ongedaan maken.
Het PS-programma vloekt dan ook met zowat alles wat IMF,Oeso en Europese Commissie voorstellen en zal – indien het ooit werkelijkheid zou worden – de laatste multinationals hier het land uitjagen. De reden waarom de Waalse socialisten zo voor de dag komen, heeft te maken met de steeds groter wordende concurrentie die ze krijgen van de echte communisten in dit land, de PvdA+ en hun Waalse tegenhanger die nog steeds unitair optreden (net als de groenen trouwens) en die hun achterban en mogelijk nieuwe kiezers nóg meer beloven. Volgens die uiterst linksen, die – in tegenstelling tot uiterst rechts – wél geduld worden in onze pseudodemocratie, zou een rijkentaks voor vermogens boven de 1,5 miljoen euro, de staat acht miljard euro opbrengen. De PS houdt het op 1,25 miljoen per vermogen, met een opbrengst van drie miljard, maar zelfs dat blijkt te hoog gegrepen. In Frankrijk, dat als land toch zoveel groter is, heeft men dat al eens uitgeprobeerd en daar heeft dat tot op heden slechts 200 miljoen opgebracht. Verder doet men alsof de bedrijven in dit land geen belasting betalen, wat niet klopt, want de fiscus inde vorig jaar wel 12,4 miljard vennootschapbelastingen. Dat bepaalde bedrijven erin slagen onder sommige belastingen onderuit te blijven, ligt niet aan die bedrijven zelf, maar aan onze wetten die niet waterdicht zijn en onze justitie die niet werkt zoals het hoort.
Kortom, als het PS-programma ooit verwezenlijkt zou worden, zal dit land helemaal een puinhoop worden. De loonkloof (met de buurlanden, nota bene, niet met de derde wereld*) zal nooit gedicht raken, het steeds veranderen van regels, zoals bij de notionele intrestaftrek, geeft aan buitenlandse investeerders geen vertrouwen meer en alleen al het idee dat in dit landje drie jaar na het verlaten van de school 55.000 jongeren nog steeds geen werk zouden vinden en door de staat verder zouden moeten onderhouden worden, schept het idee dat het gaat om plantrekkers en luiaards eerder dan om jonge mensen die de wereld gaan bestormen. Het rode plan is een rede te meer om de Belgische stekker eruit te trekken. De rode en groene rakkers die vinden dat in Wallonië het gras groener is, kan men best aanraden naar dat toekomstig proletariërsparadijs te verhuizen. Misschien kunnen ze daar later wel een confederatie aangaan met Griekenland en soortgenoten.
* De ketchup die in Turnhout gemaakt werd, wordt straks geproduceerd in Groot-Brittannië en de radiatoren van Henrad in Nederland, net over de grens bij Maastricht, niét in e.o.a. ontwikkelingsland. Het is trouwens niet meer zo dat er alleen in Wallonië om de haverklap gestaakt wordt. De twaalf dagen durende staking bij Agfa Gevaert in Mortsel (voor het brugpensioen) en de stakingen bij de chemiebedrijven Lanxess en Omnichem hebben het imago van een hardwerkend Vlaanderen in het buitenland zeker geen deugd gedaan.
|