|
Begin februari besliste het federale kernkabinet de één en twee eurocentjes af te schaffen en – in navolging van Nederland, waar men dat reeds een tiental jaren doet – aan de kassa naar boven of naar beneden af te ronden. Ondanks het feit dat een studie van de Nationale Bank het een goede zaak vond, was de PS op een gegeven ogenblik echter niet meer akkoord. De partij vreesde, dat de afschaffing van de muntjes – die bv in Finland nooit in omloop zijn geweest – zou leiden tot hogere prijzen, een hogere inflatie en tot een daling van de koopkracht van de mensen. Eén en twee eurocentjes! Alsof er steeds naar boven en nooit naar beneden zou worden afgerond. Het hele voorstel werd toen afgeblazen tot na de verkiezingen van 25 mei a.s.
Plots blijkt er nu toch een akkoord te zijn over de feitelijke afschaffing van de muntjes waarvan het aanmaken door de koninklijke munt – nota bene – meer kost dan hun intrinsieke eigen waarde. België zou echter België niet zijn als de nieuwe wet, die er daarover komt, er weer geen zou zijn ‘à la belge’, t.t.z. met allerlei aanmerkingen, punten, komma’s en uitzonderingen. Blijkbaar is men in dit land niet meer in staat een ordentelijke wet te maken die van de eerste keer goed is en geen elfendertig keren veranderd moet worden, iets wat ik in deze rubriek al meer dan eens heb aangeklaagd. In het nieuwe voorstel geldt het afronden naar een veelvoud van vijf (want daar komt het uiteindelijk op neer) voorlopig alleen maar voor wie met cash betaalt. Voor wie elektronisch betaalt, verandert er voorlopig niets en de hele zaak zal over twee jaar geëvalueerd worden. Dat dit systeem in Nederland al tien jaar tot ieders voldoening werkt, schijnt hier geen indruk te maken. Eigen centjes eerst. De handelsfederatie Comeos en de zelfstandigenorganisatie NSZ noemen het nieuwe voorstel dan ook terecht ‘een ordeloze warboel’. Alleen Unizusenzo kan ermee leven, maar die organisatie is gewend om in de eerste plaats op de kleintjes te letten.
Zo weet men in de politiek weer waarover praten, na de panda’s en de nieuwe keuze van de achternamen. Over de transfers, die jaarlijks zo’n 16 miljard bedragen, wordt niet gepraat. ‘Ons niet zeur, ons betaal’, zouden ze in het Zuid-Afrikaans zeggen…
|
