Nee, dit is geen 1 april grap. Manuel Valls, tot nu toe minister van Binnenlandse Zaken, wordt de nieuwe eerste minister van Frankrijk. Net als de ondertussen wereldberoemde acteur uit Fawlty Towers, kan hij immers zeggen: ‘I’m Manuel from Barcelona’, maar dan waarschijnlijk in het Frans. De man is inderdaad geboren in de stad van Gaudi en was tot nu toe zowat het buitenbeentje in de regering van ‘monsieur normal’, zeg maar: de rechtsbuiten. Die regering heeft een schandelijke nederlaag geleden in de Franse gemeentelijke verkiezingen, waarin ze zelfs gepasseerd werd door de herboren partij van Marine Le Pen, het Front National, dat elf burgemeesterposten wegkaapte, bijna een drievoud van de hoogste score die de partij in dergelijke verkiezingen ooit behaalde.
Net zoals destijds Mitterand zal ook Hollande met een heel andere politiek moeten uitpakken om zijn laatste greintje geloof bij zijn landgenoten niet te verliezen. Dat wordt een heikele klus, gezien men ook in Frankrijk over minder dan twee maanden opnieuw naar de stembus moet, om dan te kiezen voor de Europese zitjes.
Het blijft van kwaad naar erger gaan voor de socio’s. Vorig jaar in Duitsland haalden ze daar de slechtste score ooit en konden ze daar op de valreep nog meedoen met de regering van Merkel III omdat de liberale partners van Merkel II de kiesdrempel net niet haalden. Sinds het Duitse Grondwettelijke Hof echter de kiesdrempel vernietigde voor de Europese verkiezingen, op grond van het feit dat de Europarlementsleden, in tegenstelling tot die in Duitsland, niet verantwoordelijk zijn voor de vorming van een regering, betekent dat niet alleen dat de Duitse liberalen hoe dan ook in dat Europese parlement zullen geraken, maar eveneens het AfD (Alternativ für Deutschland), dat bij de Duitse verkiezingen ook maar nipt de 5% drempel niet haalde (Het werd 4,7).
Het debacle van de Franse PS is ook slecht nieuws voor de partij van Di Pippo, wiens kiescliënteel meer het Franse nieuws volgt dan dat van het eigen land. Dat de Franse zusterpartij het wel gehaald heeft in Parijs, is een magere troost; zo'n beetje de uitzondering die de regel bevestigt, met dan als troostprijs dat er in Parijs voor de allereerste keer een vrouw aan de macht komt, maar ook zij van Spaanse afkomst. Où sont les neiges d'antan?
|