Het was al begonnen met de vorming van de Vlaamse deelregering. Alhoewel de grote krijtlijnen van de nieuwe ploeg al bekend waren, waren de meeste details nog niet ingevuld en zouden die pas gecommuniceerd worden op de vierde maandag van september en daarna pas officieel definitief worden voorgesteld vóór eind oktober. Dat is altijd zo geweest van zolang die Vlaamse deelregering bestaat. Er was nu, net zoals de vorige keren, alleen een officieel communiqué, maar geen zgz ‘tabel’, waarin de definitieve cijfers staan. Toch werd naar de pers gelekt en stond de Vlaamse oppositie erop om nog tijdens het reces samen te komen en daarover te discuteren. Ze vond gehoor bij zonderling Peumans, terwijl Bourgeois en Turtelboom zo vriendelijk waren op te dagen om te zeggen dat ze niets te zeggen hadden. Allemaal tijd- en geldverlies, zoals op voorhand voorspeld was.
Bij de vorming van de nieuwe federale regering gebeurt nu crack hetzelfde. Bij elke nota van de formateurs wordt er gelekt en is er in de media heisa, ook al is er ook deze keer niets definitief vastgelegd en zal men de uiteindelijke beslissingen pas in september kennen. Iedereen weet dat dit een herstelregering wordt, die zal moeten besparen omdat de vorige dat vergeten te doen hebben. Dat is niets nieuws en dat wist men zeker van zodra de zesde staatshervorming was goedgekeurd, ook door de waarschijnlijk nieuwe oppositie, Groen inbegrepen, die die mee heeft goedgekeurd. De media laten ook niet na, in zuivere Feldstaffel propagandastijl, erop te wijzen wie er allemaal zal moeten inleveren. Degenen die dan vernoemd worden, gaan op hun beurt steigeren. Dat alles terwijl er nog niets definitief beslist is. Dat belooft voor wanneer het écht om de knikkers zal gaan.
Heel deze heisa, op regionaal als op federaal vlak wordt veroorzaakt door een of meerdere mollen binnen de Zweedse coalitie, die deze gang van zaken zeker geen goed hart toedragen. In de politiek zijn lekken van alle tijden, maar wat er nu gebeurt heeft meer weg van een vaudeville, waarbij moeilijk te schatten is wie daar nu baat bij heeft. Zelfs de linkervleugel van CD&V, die voor deze gang van zaken eerst in aanmerking zou komen, heeft er alle belang bij de nieuwe coalitie te steunen, al was het maar om de hoop levendig te houden dat de Arco spaarders door de staat zouden vergoed worden en niet door de – heu - ‘Beweging-netters’.
Het is natuurlijk nog altijd komkommertijd – de media hebben nieuws tekort - maar het toont nog eens duidelijk dat het overgrote deel van ons journaille uitgesproken links is en blijkbaar nog steeds niet kan verteren dat links in Vlaanderen eindelijk eens teruggedrongen wordt tot de reële proporties van het aantal stemmen dat ze hier steeds gehaald heeft, waarvoor ze vroeger altijd meer dan royaal beloond is geworden. Slechte verliezers, zoals we in Antwerpen al hebben meegemaakt na hun debacle bij de gemeenteraadsverkiezingen.
|