|
In Turkije houdt het geweld niet op, integendeel. We kunnen moeilijk anders dan medeleven voelen voor de Koerden, een volk dat verdeeld leeft over vier landen en bijna overal verdrukt wordt, tenzij misschien in Irak, waar het handig heeft ingespeeld op de machteloosheid van het bestaande regime en nu in een zo goed als onafhankelijk Koerdistan leeft. In Turkije is het andere koffie. Daar heeft het regime van ‘sultan’ Erdogan de strijd met de PKK, de militaire vleugel van de Koerden, opgevoerd, onder het voorwendsel álle terrorisme te zullen bestrijden, zowel dat van IS als dat van de PKK.
M.i. heeft die PKK echter enkele kapitale fouten gemaakt. Toen die door IS geplande bomaanslag plaatsvond in het Koerdisch-Turkse grensstadje, waarbij meer dan dertig doden vielen – meestal Koerden – heeft de PKK meteen gereageerd door enkele Turkse ordehandhavers te vermoorden. Ze had dat beter niet gedaan – er was een soort wapenstilstand - en eerst de reactie van Erdogan afgewacht, dan had deze niet meteen de PKK mede kunnen beschuldigen en had hij moeten beslissen alleen IS aan te vallen. Nu kreeg Erdogan een vrijgeleide om ook de Koerden te aan te pakken en wel in die mate dat het er op dit ogenblik naar uitziet dat het Turks leger in de eerste plaats de PKK aanvalt en de bombardementen op IS stellingen, voor zover dat al gebeurt, alleen als voorwendsel gebruikt. En er is meer.
Na de laatste Turkse verkiezingen, waarbij de partij van Erdogan, mede door de opkomst van een Koerdische partij, er niet in slaagde de volstrekte meerderheid te behalen, waardoor hij de grondwet had kunnen veranderen, heeft het land nog steeds geen regering. Als die patstelling zo blijft, komen er dit najaar vervroegde verkiezingen en worden de geregelde aanslagen in Turkije uitgespeeld tegen de Koerdische minderheid, in de hoop zo straks toch aan die volstrekte meerderheid te geraken. Elke Koerdische aanslag speelt nu in de kaart van Erdogan, waardoor de Koerden helemaal het kind van de rekening zouden kunnen worden.
Wie met de hele zaak tenslotte ook vreselijk verveeld zit, is het Amerika van Obama. De Koerden zijn in Syrië en Irak hun enige betrouwbare bondgenoot en leveren a.h.w. de grondtroepen die de States zelf niet meer willen inzetten. Door deze grondtroepen nu aan te vallen, lijkt het NATO-lid Turkije nog steeds de beste waarborg voor het voortbestaan van het barbaarse IS-regime. Dat de Amerikanen nu vanaf hun eigen Turkse luchtmachtbases in Syrië kunnen bombarderen, is maar een doekje voor het bloeden.
|
