Wij gaan er hier van uit dat de meeste liberalen conservatieven zijn en de meeste conservatieven liberalen. Dat blijk niet overal zo te zijn. In Canada bv, qua oppervlakte het tweede grootste land ter wereld, hebben ze een conservatieve én een liberale partij. De eerste regeerde de laatste negen jaar en zorgde ervoor dat Canada weinig of niets voelde van de crisis. Dat vergde wel enkele inspanningen van de bevolking en dat, samen met het ineenstorten van de olieprijs, heeft ervoor gezorgd dat de liberalen de laatste verkiezingen glansrijk wonnen. Hun partij ging van 36 naar liefst 184 zetels en zal in het nieuwe parlement de volstrekte meerderheid hebben. En daarmee houdt het niet op.
Leider van de Canadese liberalen en nieuwe premier van het land wordt de zoon van zijn vader en dat was in dit geval Pierre Trudeau die van 1968 tot 1954 het land leidde met een soort rockster allures. Hij had o.m. een relatie met Barbara Streisand en huwde een bijna 30 jaar jongere dochter van een partijgenoot. Die gaf hem 3 kinderen en trok er daarna uit om op haar beurt enkele pikante relaties te hebben*. Op politiek vlak legaliseerde papa Trudeau abortus, homoseksualiteit en echtscheidingen en menigeen vraagt zich af of zoon Justin geen aardje naar zijn vaartje heeft. Die praat nu o.m. al van het legaliseren van marihuana en van het terugtrekken van Canada uit de internationale Anti-IS coalitie in Irak. Wat voor ons hier nog bekender klinkt is, dat de nieuwe wonderknaap stelt dat de begroting zichzelf wel in evenwicht zal brengen. Doet denken aan de fameuze uitspraak van Mathot Sr (PS) als minister van Begroting tijdens een der regeringen Martens, toen die zei dat het gat in de begroting er vanzelf gekomen was en ook vanzelf wel zou weggaan. We wachten er nog altijd op!
Kortom, die Justin Trudeau is het volgen waard. God weet, wat gaan ze in Canada nog gaan meemaken…
* Voor de kenners: de Rolling Stone Ron Wood en Jack Nicholson.
|