|
Wie een beetje geschiedenis kent, weet dat in de dagen van de Romeinse republiek, dus voor het Keizerrijk, de wetgevende macht bij de senaat lag en de uitvoerende macht bij twee consuls en een stoet aan lagere ambtenaren. Senatoren en praetors, lictoren, censors, aedilen en tutti quanti behoorden tot de stand der patriciërs, zeg maar de adel van toen.
In de middeleeuwen met het feodalisme leerden we de adellijke titels kennen die ook vandaag nog bestaan: keizer, koning, prins, hertog, graaf, baron, ridder, jonkheer. In de renaissance schreef ene Machiavelli op dat alle macht aan de sterkste toekomt, met dien verstande dat de sterkste niet noodzakelijk een lichamelijke krachtpatser moet zijn. Wie niet sterk is, moet slim zijn, is een eeuwenoud spreekwoord.
Het tijdperk van de Verlichting, waarheen de dag van vandaag te pas en te onpas verwezen wordt, heeft eigenlijk niets nieuws gebracht. Toenmalige filosofen maakten alleen een duidelijk onderscheid tussen wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht en merkten op dat die best niet verenigd wordt in één persoon.
De definitie van democratie is dat de macht wordt "uitgeoefend" door het volk. Daarmee wordt bedoeld, volgens mijn mening, dat ieder mens één stem heeft, die evenveel waard is als de stem van ieder ander, om vóór iets of iemand te stemmen. Men kan nooit tegen iets of iemand stemmen. (Daarom is het bijvoorbeeld absoluut fout te stellen dat er "nog steeds 65% tegen de N-VA gestemd heeft", wanneer die partij 35% van de stemmen haalt.)
Democratie wil echter niet zeggen dat de macht ook door het volk moet "uitgevoerd" worden. Het is mijns inziens even verkeerd om aan een erfelijk koningschap veel macht toe te kennen, als om god en klein pierke (lees: kinderen van) naar het parlement te sturen. Op dat vlak ben ik het gedeeltelijk eens met Benjamin Disraeli, dat is de Winston Churchill van de 19de eeuw. Die verkondigde ooit: "Het resultaat (...) zou een Parlement opleveren zonder staatsmanschap, zonder welsprekendheid, zonder educatie, zonder vindingrijkheid. In plaats daarvan zou men een horde krijgen aan zelfzuchtige en obscure middelmatige onbekwamen, die niets anders uitvoeren dan ondeugd bedrijven en onheil stichten, verblind in het achternalopen van de razende en tierende demagoog van het moment." Honderdvijftig jaar geleden voorspelde hij al zeer nauwkeurig de steekvlampolitiek van de huidige generatie politici!
Volgens mij doet het er niet toe dat president Assad behoort tot een populatie die slechts een minderheid van het ganse Syrische volk uitmaakt. Het doet er ook niet toe dat president Obama van zwarte afkomst is, terwijl de zwarte bevolking in de Verenigde Staten evenmin een meerderheid vormen met hun 12,3%. Het volk in Ruanda was er ook beter aan toe toen de minderheid van Tutsi's aan de macht was - waarmee ik niet wil zeggen dat alle Hutu's onbekwaam zijn om de macht uit te oefenen, maar hùn meerderheid heeft in elk geval op gruwelijke wijze gedemonstreerd dat zij dat allemaal samen niet zo goed kunnen, met 10% van de bevolking uitgemoord op 100 dagen...
Democratie is de beste staatsvorm voor ons, maar alleen omdat wij geen betere hebben. Dat zei Churchill ooit zelf. Wij verdragen naar eigen zeggen geen dictatuur. In andere landen of werelddelen kan het best zijn dat democratie zoals wij die kennen, niet de beste staatsvorm is. Laat hen dan toch een dictatuur zijn. Wij hebben hen trouwens geen lessen te geven, want de EU is dat warempel ook.
Voorwaarde is wel dat de bestuurlijke elite overal letterlijk de uitgelezenen zijn. De besten, de bekwaamsten. Daar heeft een dictatuur een duidelijk voordeel op een democratie. Een onbekwame dictator is relatief makkelijk te bestrijden. Maar wat doen we met onze onbekwame democraten?
03-11-2015, 12:34
Geschreven door bertie
|
