De geschiedenis herhaalt zich: voor een zesde opeenvolgende keer haalt de regering Verhofstadt een wat men noemt "sluitende" begroting. Dat wil zeggen dat de uitgaven de inkomsten niet hebben overtroffen. Het heuglijke nieuws werd op een persconferentie gemeld door minister Reynders van Financiën en Freya Van den Bossche als minister van Begroting. Waarschijnlijk als repliek op de kritiek die laatstgenoemde de laatste tijd te slikken kreeg, ontving ze van haar collega een ruiker bloemen. Goed gewerkt dus, of niet?
Deze eerste begroting door Van den Bossche was in grote mate nog steeds het werk van haar voorganger Vande Lanotte en daarmee zal ze het zelf wel eens zijn. Evenals de vorige begrotingen werd het laatste gat dichtgereden - om het in wielertermen te zeggen - door enkele eenmalige kunstgrepen, waaronder nog maar eens het overnemen van pensioenfondsen, dit keer van het Antwerpse Havenbedrijf en de NMBS. Samen de verkoop van eigendommen, die de Staat daarna terug huurt (meestal aan te hoge prijzen) vormt het overnemen van pensioenfondsen een last op lange termijn. De regering Verhofstadt kan op die manier wel een sluitende begroting voorleggen, de toekomstige regeringen worden met een structurele extra schuld opgezadeld waarover later nog wel enige woorden zullen vallen, zeker als Verhofstadts partij er dan niet meer bij zou zijn.
Buiten het triomfantelijk aankondigen van de sluitende begroting heeft de regering dan nog iets voorgesteld dat het beter niet had gedaan. Ze beweert nl dat er slechts twee landen het in Europa beter hebben gedaan dan België (Finland en Spanje) en dat alle andere landen een begroting met een tekort hebben ingediend. Dat is maar een halve waarheid. Landen die binnen de tolerantiegrens zitten van de Maastricht norm (met een staatsschuld niet hoger dan 60% van het BNP), kunnen zich nl veroorloven een tekort te hebben. Wat men nu doet is appelen met citroenen vergelijken. Als men België met een ander land wil vergelijken, dan moet men dat doen met een land dat ongeveer een zelfde schuldmarge heeft. Met een staatsschuld die meer dan 30% hoger ligt dan de Maastricht norm, had België geen sluitende begroting moeten hebben, maar eentje met een overschot. Volgens de afspraken van Maastricht voldoet ons land immers nog altijd niet aan de normen om met de eurozone mee te doen.
Een beetje meer bescheidenheid zou deze regering in het algemeen en bovenvernoemde ministers in het bijzonder dan ook niet misstaan.