|
Zoals de meeste van de lezers weten, ben ik een fan van klassieke muziek en opera en dat al sinds einde van de jaren 1980. Mijn vrouw en ik hadden 15 jaar een abonnement op de Opera van Luik, die we verkozen boven die in Brussel en Vlaanderen, omdat men zich in Luik meestal hield aan het oorspronkelijke libretto (‘script’ voor de filmliefhebbers), iets wat in Vlaanderen dikwijls niet gebeurde (wat ook de dag van vandaag nog altijd het geval is). Toen ik ergens vorig jaar vernam, dat Jozef De Witte zijn job als hoofd van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding ruilde voor dat van intendant van het Nationaal Orkest van België, had ik daar mijn vragen bij. Ik blijk niet de enige te zijn geweest die zich erover verbaasde dat ‘Youssef’, zoals de man bekend stond bij de Vlaamsnationalisten, zomaar van de allochtonenpolitiek naar de klassieke muziek kon overstappen, ook al zijn wij in dit landje nu al wel heel wat gewend op gebied van het uitdelen van postjes via de politiek. Dat hij bij dat nationaal orkest weinig of misschien wel geen vroegere vrienden ging tegenkomen, lag voor de hand, want allochtonen zie je zelden op concerten of bij opera’s.
De Witte is van uitgesproken linkse signatuur en dankte zijn aanstelling tot opvolger van paterke Leman destijds aan Verhofstadt, die dat door de meeste Vlamingen gehate centrum oprichtte en onder zijn bescherming plaatste. Youssef had een broer die ergens in Centraal Amerika is omgekomen toen die, als arts, steun verleende aan e.o.a. linkse rebellengroep. Een andere broer is de huidige gouverneur van Vlaams Brabant, die aan die job geraakte in tijden toen de socialisten nog mee de lakens (en de postjes) uitdeelden. Sinds die vervelende N-VA de roodhuiden uit de Vlaamse en federale regeringen kegelde, lukt dat echter niet meer. De aanstelling van Youssef bij het Nationaal Orkest was dan feitelijk nog de uitzondering die de regel bevestigde en die nu blijkt verkeerd te zijn geweest, want na amper tien maanden kreeg hij al zijn ontslag.
Dat ontslag door de Raad van Bestuur bij het Nationaal Orkest kwam er nadat er in februari al een motie van wantrouwen was, waarbij de muzikanten in een algemene vergadering De Witte’s ontslag vroegen, wegens onbekwaam voor een leidende functie in de wereld van de klassieke muziek en het feit dat hij de belangen van het orkest – dat straks misschien moet fusioneren met de Filharmonie – niet naar behoren verdedigde, waarschijnlijk omdat hij daar inderdaad niet genoeg muzikaal verstand van had. Enfin, voorlopig(?) een zoete wraak en leedvermaak voor al wie zich door dat fameuze centrum (dat tegenwoordig ‘Unia’ heet) tekort gedaan voelde.
Of Youssef nog ooit een baan van enig niveau zal krijgen, is erg twijfelachtig. In het kader van het ‘soske shot’ door de huidige meerderheid, ligt dat niet voor de hand. En zeggen dat ze bij de Belgische moslimexecutieve zopas nog een nieuwe voorzitter hebben gekregen. Dat was nog eens iets voor hem geweest na al wat hij voor die gemeenschap heeft gedaan…
|
