In de sociale malaise die er momenteel heerst, worden we regelmatig door vakbonds- en oppositieleiders om de oren geslagen met de bewering dat deze regering alleen bespaart op de rug van de kleine man en de grote vermogens ontziet. Mede door het feit dat de federale ministers daar niet krachtig genoeg op reageren, krijgt men stilaan de indruk dat het wel waar zal zijn. Maar is dat ook zo?
Volgens een studie van Dries De Smet, een journalist van De Standaard, waar men nu precies niet regeringsvriendelijk is (hun rode vriendjes mogen nl niet meer meespelen), klopt het verhaal van De Leeuw*, Leemans, Crombez en hun francofone tegenhangers maar voor een klein gedeelte en dat is dat men inderdaad straks langer zal moeten werken, maar dan niet met minder koopkracht. Men stelt het echter zo voor alsof men in die extra te werken jaren niet zou betaald worden, wat helemaal niet het geval is.
Het gemiddelde uurloon is vorig jaar gestegen met gemiddeld 1,5%, dit ondanks de indexsprong (anders zou het meer geweest zijn). Als het beschikbare inkomen gecorrigeerd wordt met de grotere levensduurte, blijft er nog een inkomensstijging over van 1,3%. Nota bene: de grootste stijging in meer dan vijf jaar. Dat zijn natuurlijk gemiddelden, maar geeft wel een ander beeld dan wat de syndicale demagogen ons voorhouden en waarbij iedereen zou verliezen. Daar staat tegenover, dat vermogen vorig jaar minder opbracht, grotendeels door de sterk gedaalde rente. Vermogens worden trouwens bij ons al belast (o.a. op dividenden en onroerende voorheffing).
Het probleem stelt zich niet bij de mensen, maar bij de staat, die meer blijft uitgeven dan ze int, wat men wel eens het overheidshandicap noemt. Vergeleken met Duitsland geeft de overheid van dit land per maand per persoon 400 euro meer uit (voor o.m. recreatie, cultuur, religies, onderwijs, gezondheidszorg, hernieuwbare energie en subsidies allerhande). In Duitsland, waar de mensen minder krijgen, zijn er geen nationale stakingen en betogingen, terwijl de sociale uitkeringen er 10% lager liggen dan bij ons, waarover door onze linkse politiekers (o.a. Vande Lanotte**) denigrerend wordt gesproken. De tewerkstelling ligt er echter, mede door de eveneens hier bekritiseerde zgz mini-jobs, verhoudingsgewijs twee keer zo hoog, de werkloosheid is er veel lager. Men ziet er haast nooit vakbondsleiders op Tv verschijnen, terwijl ze hier van het scherm niet weg te slagen zijn. Toch is Duitsland momenteel het meest welvarende land van de E.U. Raar, he?
* De vastgoedgenootschap van de familie De Leeuw, waarvan al bekend was dat ze mee profiteerde van de notionele intrestaftrek, blijkt de grens van 1 miljoen historische waarde te hebben overschreden. Wie kan zo’n mens nog geloven als die op Tv de proletariër ligt uit te hangen?
** Van Vande Lala gesproken: zijn met veel tralala voorgesteld Zilverfonds, tijdens zijn mandaat als minister van Begroting onder Verhofstadt, fonds dat de vergrijzingskosten ging opvangen, is zopas door Johan Van Overtveldt opgedoekt. Volgens deze laatste was het niets meer dan een pot met overheidsschuld. Feitelijk nog erger dan de lege doos waarover men het steeds had. De opheffing van dat onzalige fonds levert de huidige federale regering een structurele jaarlijkse besparing op van 120.000 euro…
|