De Belgische voetbalgekte is voorbij. De Tv-journaals worden weer normaal. Geen heisa meer met drommen supporters, waarvan een deel bezopen is en een ander deel de clown uithangt, waarbij men zich afvraagt of het weer carnaval is of vroegtijdig Halloween. Geen eindeloze commentaren meer van Jantje Mulder, van ‘bossie’, ‘mossie’ en andere ‘experten’. Men lijkt hier weer met zijn voetjes op de grond te staan. Het wordt weer business as usual. Het Belgisch voetbalnationalisme wordt in de koelkast gestopt (samen met het communautaire). Nu de rode duivels er niet meer bij zijn, lijkt het E.K. hier niemand meer te interesseren. Elk ander nationalisme – het Vlaamse voorop – blijft wel uit de boze.
Voor mijn part mogen ze dat Europese voetbalkampioenschap best afschaffen. Zeker voor wat de landen van West- en Zuid-Europa betreft, bestaan de elftallen tegenwoordig grotendeels uit voetballers die als het ware uitwisselbaar geworden zijn en voor wie de nationaliteit alleen maar een reden lijkt om een verblijfsvergunning vast te krijgen, dan een lucratieve transfer te realiseren en extra veel geld te verdienen. Dat ze zoiets klaarspelen in clubverband is voor mij geen punt, bij landenclubs mag men toch veronderstellen dat er nog zoiets bestaat als een eigen identiteit. Arme supporters die zoiets blijkbaar niet zien en die zich dol laten draaien door de reclamewereld.
* Met deze toepasselijke zin eindigt ‘Dood van een handelsreiziger’ van Arthur Miller …
|