In de aanloop naar een zoveelste begrotingscontrole, dit met het oog op de overdracht naar Europa dit najaar, schijnt er binnen de federale regering nu toch een consensus te groeien om het idee van het bereiken van een begroting in evenwicht in 2018 een jaartje uit te stellen. Van uitstel kan natuurlijk ook afstel komen, maar men heeft blijkbaar nu Peeters en zijn CD&V kunnen overtuigen dat een verdere besparing op kosten een tragere heropleving van de groei zal betekenen. Het gat dat er was in 2013 blijkt er in 2015 nog steeds te zijn. O.a. door mindere inkomsten, krijgt men het niet dichtgereden.
Als er toch nog sprake is van besparen, dan zou dat in de eerste plaats moeten gebeuren binnen de sociale zekerheid, waar blijkbaar nog steeds allerlei extra kosten gemaakt worden die niet nodig zijn en waar nog een deel van de syndicale heilige huisjes kunnen worden afgebroken. Raar genoeg hoort men ook nu weer niets van die andere nutteloze geldverspilling door instellingen in stand te houden die al lang hadden moeten zijn afgeschaft. Blijkbaar kan dat niet omdat zo iets ten koste zou gaan van een aantal politieke gebuisden die een job binnen bv de senaat of provinciale raad gekregen hebben als troostprijs. Alsof die mensen alleen daarvan moeten leven.
Opmerkelijk in het verhaal van de Belgische financiën is het feit dat er voorlopig zelfs geen staatsbon meer wordt uitgekeerd. Die staatsbon, voor het eerst uitgegeven in 1996, had als doel het spaargeld van de bevolking aan te wenden om de Belgische staatsschuld te financieren. Dat waren toen nog coupons die 3 tot 4% opbrachten. Even leek het erop dat e.e.a. ging lukken, zeker nadat Leterme in november 2011 de bevolking opriep de staatsbon te kopen bij een speciale uitgifte, die 3,5 tot 4,2% opbracht. Ondertussen is die rente gezakt tot 0,5%, heeft de modale Belg begrepen dat hij aan die staatsschuld toch niets kan veranderen en hij al zoveel belasting betaalt waarvoor hij niet genoeg terugkrijgt.
De begroting in evenwicht is dus niet voor 2018, maar voor 2019. En wie dat niet gelooft maakt men straks wel wat anders wijs. De huidige federale regering daarvan de schuld geven is trouwens te kort door de bocht. Die schuld werd decennia lang opgebouwd door alle vorige federale regeringen, traditioneel bemand door partijen van de rode, blauwe en roomse families, een paar keer gedepanneerd door de groenen. De slachtoffers van heel die geldverspilling zullen de volgende generaties zijn, die nu in grote getallen de traditionele partijen de rug toekeren. En of ze gelijk hebben!
|