|
Normaal was er op 7 oktober een nationale staking van de drie vakbonden gepland. Die werd opgeschort, omdat men eerst nieuws wou over de beleidsverklaring van de federale regering die er pas volgende week dinsdag komt. Dan werd er aangekondigd, dat er toch zou gestaakt en betoogd worden, niet door de vakbondscentrales zelf, maar door enkele onderafdelingen. Wat nieuw was, was dat er ook officieel gestaakt werd tegen de werkgevers. Idioter kan moeilijk, want dat is in feite staken tegen uw eigen job, zeker bij bedrijven en instellingen waar (nog) geen arbeidsplaatsen bedreigd zijn. Het Spoor staakte voor een keer eens niet en bij De Lijn was de staking vooral voelbaar in de steden, waar de meeste buschauffeurs nog altijd vurige roden blijken te zijn, een relict uit de Stevaert periode, toen Verkeer in Vlaanderen een socialistisch onderonsje was.
Bracht de staking hier en daar wat ongemak, vooral dan voor de werkgevers die hun firma’s weer geld zagen verliezen, dan gebeurde er iets dat me veel belangrijker lijkt: CD&V distantieert zich nl van het ACV, de vakbond waarmee het altijd zo goed overeen leek te komen. Zelfs linksbuiten Kris Peeters heeft dan toch zijn buik vol gekregen van de oekazen van de vakbondsleiders, eierkop Leemans in de eerste plaats, die al maanden weigeren binnen de zgn groep van tien ernstig te onderhandelen. Hopelijk is het bij de tsjeven stilaan doorgedrongen dat hun vakbond wel veel leden mag tellen – het is de grootste van het land – maar dat de meeste leden daarom nog niet voor hen stemmen. En er is meer.
De speculatietaks, die Peeters na veel discussie erdoor gekregen had als compensatie voor de taxshift, blijkt nl meer geld te kosten dan hij opbrengt. M.a.w. het land verliest er geld mee en iedereen vraagt zich af waarom hem te dan te behouden. De mensen die op de beurs aandelen kochten en die binnen de 6 maanden weer verkochten met winst, krijgen daarop die taks te betalen. Resultaat: niemand kocht nog aandelen, waardoor ook de algemene beurshandel inzakte en de staat nog minder incasseerde.
In de marge van alle heisa was er dan ook nog het incident met Pieter De Crem, die door onze Charel werd teruggefloten, nadat hij had laten weten deze maand geen tijd te hebben voor het parlementaire werk omdat hij in de Amerikaanse Harvard Business School een cursus volgt over economie (kostprijs 80.000 dollar!). Bart De Wever vroeg zich een jaar geleden al eens af wat Crembo de godganse dag deed als enkel staatssecretaris voor Buitenlandse Handel. Ooit was hij, als Belgisch minister van Defensie, zelfs kandidaat voor de job van secretaris-generaal van de NAVO. Hij zou zich nu beter wat meer bezig houden met de interne keuken van zijn partij, zeker mocht die een bochtje naar rechts maken. De Crem vertegenwoordigt in zijn partij de rechtervleugel, een vleugel die niet hoog oploopt met de travaillistische koers die CD&V tot nu toe liep in de regering Michel.
|
