De Kaaimantaks, de speculatietaks en de effectentaks hebben met elkaar gemeen dat het allemaal belastingen op het vermogen zijn. De eerste heeft veel minder opgebracht dan verwacht, de tweede werd afgeschaft nadat bleek dat hij de staat zelfs geld kostte en de derde lijkt al evenmin veel toekomst te hebben. Waarom komt men daar dan mee af? Heel eenvoudig: het zijn allemaal toegevingen aan CD&V, die – bij monde van Kris Peeters – persé een compensatie wou voor andere nieuwe beslissingen van de regering Michel, o.a. uit het zgn ‘zomerakkoord’. Zijn ‘meerwaardebelasting’, weet je wel. En er is meer.
Het is een feit dat Vlaanderen welvarender is dan de rest van dit land, dat er in onze regio ook meer gewerkt wordt en dus meer wordt afgedragen, meer belegd en meer btw wordt betaald. Alle bovenstaande belastingen treffen dan ook in de eerste plaats de Vlamingen en kunnen beschouwd worden als de zoveelste geldtransfers om de Waalse putten te helpen dempen, in de eerste plaats de werkloosheid, maar ook de duurdere gezondheidszorg in Wallonië. Op de effectentaks* schat men dat het Vlaamse aandeel tussen de 75 en de 80% zal liggen.
België kent al verschillende vermogensbelastingen, zoals bv die op vastgoed, successierechten en onroerende voorheffing, die zopas nog is opgevoerd tot 30%. Wat bezielt een partij als CD&V om zoiets te doen? Wel, blijkbaar weten ze het zelf niet, maar beseffen ze stilaan wel dat het dwarsliggen van Peeters als linksbuiten van de federale regering de partij wel eens zuur zou kunnen opbreken bij de komende verkiezingen. Het schijnt zelfs dat men bij CD&V Peeters beu is en dat men er wát blij is dat hij voor de gemeenteverkiezingen naar Antwerpen trekt, waar men hoopt dat hij zal blijven. Probleem is dat hij daar dan eerst potten zal moeten breken, wat er niet naar uit ziet, tenzij hij het misschien op een kamikazeakkoord zou gooien met Groen, links en desnoods met uiterst links.
* Over de effectentaks zegt Johan Van Overtveldt, minister zonder Financiën, maar – als ex-hoofdredacteur van Trends – wel beslagen in de materie, dat hij die taks ‘als econoom onzin vindt, maar moet verdedigen als politicus’…
|