|
In de commentaren over de situatie in Catalonië is de verleiding groot om de regio te vergelijken met Vlaanderen en de drang van Vlaamsnationalisten naar onafhankelijkheid. Niet dat we dat laatste niet willen, maar daarvoor moet er in de eerste plaats een meerderheid zijn binnen de eigen gemeenschap. Die is er hier nog steeds niet, maar was er wel in Catalonië. En er zijn nog meer verschillen.
Spanje is jaren geleden al ingedeeld in zeventien regio’s, die niet allemaal hetzelfde statuut hebben. Zo kunnen bv Baskenland en Navarra (dat ook veel Basken huisvest) hun eigen belastingen heffen en besteden, terwijl Catalonië dat recht zo’n zeven jaar geleden ontnomen werd, dat terwijl het de regio is die het meeste bijdraagt tot de Spaanse welvaart. Verder kan het soort zelfbestuur dat de Spaanse regio’s hebben worden opgeheven, iets waarmee Madrid nu dreigt mocht Catalonië effectief de onafhankelijkheid uitroepen.
Nog een verschil met Spanje is, dat er in België – ondanks alles – toch een hele batterij alarmbellen, grendels, dubbele en andere meerderheden bestaan, die het mogelijk maken toch e.e.a. bespreekbaar te houden, ook al leidt het meestal niet tot het gewenste resultaat.
Men kan zich wel indenken dat de Catalaanse onafhankelijkheid allang een feit zou geweest zijn mochten de Catalanen in Spanje een meerderheid zouden gehad hebben zoals wij Vlamingen die hier in België hebben. Ik denk niet dat er één ander democratisch land is waar zoiets bestaat. Het probleem waarom wij er niet toe komen, heeft te maken met het feit dat er in Vlaanderen zelf nog steeds geen meerderheid is voor zelfs maar een vorm van confederalisme en dan hebben we het nog niet gehad over Brussel en de staatsschuld.
Het wordt m.i. dan ook tijd dat we ons niet langer blind kijken op wat Catalanen, Schotten e.a. doen, maar onze problemen op een andere manier aanpakken. Bv door te trachten Brussel los te weken van de francofonie en medelid te maken van een confederalisme met Vlaanderen, bij ons eentalig Nederlands en daar een veeltaligheid te garanderen, maar wel op voorwaarde dat het Nederlands er op gelijke voet behandeld wordt. Wallonië, waarmee we het dan eerst moeten eens worden over de staatsschuld, mag daarna zijn plan trekken en al dan niet aansluiten bij hun douce France waar de francofonen zo naar opkijken en de Oostkantonners beslissen dan ook zelf of ze terugkeren naar Duitsland oftewel misschien deel willen uitmaken van het Groothertogdom Luxemburg. T.o.v. Europa betekent dit dat wij ons niet willen afscheuren – zoals Catalonië – maar in België tot een fluwelen scheiding willen komen zoals Tsjechië en Slowakije dat met succes hebben voorgedaan.
---
En dan nog dit: Bij de Waalse wapenfabrikant FN in Herstal is men gisteren ook terug aan het werk gegaan. Daar heeft men niet alleen gestaakt op 10/10, maar ook de week ervoor. Bij FN, dat eigendom is van het Waalse gewest, staakte men – zoals ik al eens meldde – in 2014 een week omdat de PS niet betrokken werd bij de besprekingen voor een nieuwe federale regering (nota bene: nadat diezelfde partij op haar beurt het MR voor schut had gezet bij de vorming van de Waalse gewestregering). Nu werd er een week gestaakt voor een hoger loon, dat terwijl men bij FN nu zoal de hoogste lonen van Wallonië heeft...
|
