|
Na het half mirakel waarbij, na 20 jaar gepalaver, een akkoord tot stand kwam tussen de stad Antwerpen, het Vlaams gewest en de Antwerpse drukkingsgroepen om een gedeelte van de nog te maken Oosterweelverbinding te overkappen en er een fietsbrug zou komen over de Schelde, pakte Ben Weyts eind vorige week uit met een akkoord met de actiegroep Doel2020, waarbij het dorp Doel dan toch zou kunnen blijven bestaan én het Deurganckdok verwezenlijkt zou worden, zij het op een andere manier. Dat dok, dat over 5 jaar 7 miljoen extra containers zou moeten kunnen verwerken, wordt ingekort en gedeeltelijk verplaatst. Rond Doel – of wat ervan overblijft – komt een grote groene bufferzone, die het dorp weer leefbaar zou moeten maken. Dat is natuurlijk allemaal theorie, maar het is verrassend dat opeens alles schijnt te lukken in Antwerpen. Het is natuurlijk altijd beter overeen te komen dan ruzie te blijven maken, maar het feit dat er op 14 oktober gemeenteraadsverkiezingen aankomen, zal er wel niet vreemd aan zijn. De overkappingen zouden evenveel groene zones worden, zodat de verkiezingsbelofte van Groen (en van Kris Peeters) om Antwerpen groener te maken automatisch geregeld zou worden. Ook door Doel te laten bestaan wordt aardig wat wind uit de linkse zeilen gehaald. Vraag is wel, wie straks nog in Doel zal willen wonen. Het dorp ligt er verkrot bij, bijna alle nog bestaande woningen zouden best worden gerenoveerd en/of afgebroken en het zal nu eenmaal midden in een havengebied liggen. Dat laatste hoeft geen drama te zijn, ook in de regio Rotterdam zijn er echte typisch Hollandse dorpjes blijven bestaan middenin Europa’s grootste havengebied.
Het voorstel van Weyts inzake Doel was het negende ter zake en het eerste dat door alle partijen werd aanvaard. Een eerste evaluatievergadering zal pas plaatsvinden eind oktober, dus ná de verkiezingen. Zien of dan alle violen nog gelijkgestemd zullen zijn en men niet terug van een samenwerkings- naar het conflictmodel zal terugkeren…
|
