|
Een studie uit 2012 had uitgewezen dat Vlaanderen zo’n dikke 4.000 km lintbebouwing had. Oeps, foutje, bleek later. Volgens het eerste ruimterapport ter zake door de Vlaamse regering, bleek dat maar natte vingerwerk geweest te zijn. Volgens het in Gent voorgestelde rapport zijn er liefst zo’n 13.000 km, dus meer dan drie keer meer dan eerst gedacht en zowat het dubbele van het gemiddelde in de E.U.
Voor iemand zoals ik, die 27 jaar in Nederland heb gewerkt en dagelijks het verschil kon zien, is dit geen verrassing. En in de commentaar vanuit de Vlaamse regering, die grotendeels ging over de bijdrage tot meer verkeer – en dus meer vervuiling (een geliefd argument dezer dagen) – vergeet men er nog bij te vertellen dat al die wegen extra aansluitingen moeten hebben van water, elektriciteit, gas en kabel. Deze situatie omkeren wordt iets van heel lange adem en zal – zoals de meeste klimaatverordeningen - veel geld kosten.
Het klimaat zal trouwens, net als de migratie, een rol spelen bij de volgende verkiezingen. De klimaatmars in Brussel, waar vier keer meer mensen kwamen opdagen dan eerst door de organisatoren werd geschat, heeft vele politici wakker geschud. Ook onze nationale Charel die straks met zijn Michel Light voor elke goedkeuring een meerderheid in het parlement zal moeten vinden. Daarbij moet hij rekening houden met de N-VA, die van dat Marrakech gedoe niet wil weten én van de Groenen, die hij zal moeten paaien met de belofte iets aan dat klimaat te zullen doen. Dat dat laatste een zaak van heel lange adem is, zullen de groentjes erbij moeten nemen. 2030, zoals hier en daar vooropgesteld wordt, zal nooit gehaald worden, 2040 evenmin en 2050 misschien. ‘Na ons, de zondvloed’ kan hier zelfs wel letterlijk genomen worden.
In heel die klimaatheisa moet men trouwens goed opletten het kind met het badwater niet weg te smijten. Verkeer en energie is één zaak, onze bedrijven moeten wel concurrentieel blijven. Bedrijven zoals bv ArcelorMittal en de Chemiezone in de Antwerpse haven (de tweede grootste in zijn soort ter wereld) zijn ons te kostbaar op gebied van inkomsten en werkgelegenheid. Het klimaat redden zoals onze groenen dat willen, zal onze regio regelrecht de armoede injagen, maar misschien is het juist dat wat de nieuwe roden beogen.
|
