In deze tijden van corona gebeurt er ook nog iets anders dan het bijna dagelijks gezeur over mondmaskers, afstand houden en tweede verblijven. Zo was er dat miepie dat als Erasmusstudente naar Peru was getrokken, daar vast kwam te zitten door een lockdown en er niets beters op vond dat vriendschap te sluiten met een straatkat. Toen ze dan plotseling toch de kans kreeg terug naar hier te komen, liet ze het beestje wel vaccineren, maar vergat dat er na zo’n vaccinatie een periode van drie maanden in acht moet worden gehouden om er zeker van te zijn dat het vaccin degelijk had gewerkt. Dat laatste was nodig want het ging om hondsdolheid, een dodelijke ziekte die in Peru – in tegenstelling tot hier – nog steeds niet bedwongen is. Toch besloot ze het beestje mee te smokkelen en slaagde ze erin de controlediensten van de douanes van zowel Peru als van dit land te verschalken. De zaak lekte echter toch uit nadat onze voedselinspectie er lucht van gekregen hadden. ‘Dura lex, sed lex’, de Romeinen kenden dat al en zo’n risicodier moet men hier volgens de Wet laten inslapen. Daarmee was ons dom blondje* het echter niet eens en ze verstopte het voor de politie die bij haar een huiszoeking verrichtte. Ondertussen is er door onze voedselinspectie een rechtszaak tegen haar ingespannen en zal de rechter moeten beslissen wat er zal moeten gebeuren.
Het verhaal lijkt eerder op een goedkope soap, maar is dat niet. Hondsdolheid is een ziekte waarbij men bij de eerste symptomen al zo goed als zeker is dat het een dodelijke afloop zal kennen. Zeker in deze coronatijden staan de zenuwen hier al genoeg gespannen om er een tweede epidemie bij te krijgen, eentje waartegen corona inderdaad maar een ‘griepje’ is (dixit de Braziliaanse president Bolsonaro).
Opmerkelijk in de rechtszaak die hier straks voorkomt, is dat er aan advocaten geen gebrek zal zijn. Dat zijn er reeds drie vanwege het Voedselagentschap en twee vanwege het miepie. Zelfs Vlaams minister van Dierenwelzijn, Ben Weyts, heeft zich de zaak aangetrokken en diende, nota bene: op kosten van de Vlaamse overheid, een klacht in tegen het Voedselagentschap omdat er – volgens hem – alternatieven zouden zijn voor het laten inslapen van de kat. Men kan een dierenvriend zijn, ergens zijn er grenzen en die zijn hier duidelijk overschreden. Ook een dierenvriend moet beseffen dat een 100% dodelijke ziekte hier geen kans meer mag krijgen en kan ik mij niet voorstellen dat hierop straks een uitzondering zal worden gemaakt.
Weet je hoe de bel bij een dom blondje thuis klinkt?
'Dom ding'
*
‘
|