ACV-topman Marc Leemans is afgekomen met een plan om de lasten op studentenjobs, flexibele jobs en maaltijdcheques te verhogen. Op het eerste zicht lijkt zoiets bespreekbaar, omdat het zou zorgen voor meer transparantie in de koterij die de Belgische wetgeving op het gebied van arbeid is, maar het zal niet veel problemen oplossen.
Het heffen van volledige sociale bijdragen op arbeidsvormen die nu nog geheel of gedeeltelijk zijn vrijgesteld, zal et niet voor zorgen dat er meer gebruik van zal worden gemaakt. Het tegendeel zal eerder waar zijn. Het gaat nl de arbeid duurder maken, wegen op de concurrentie en waarschijnlijk eerder jobs kosten i.pl.v. er bij te maken. Flexi-jobs en studentenjobs zijn indertijd ingevoerd om zwartwerk te vermijden. Het voorstel van Leemans zal weinig voorstellen in het kader van de betrachting om tot een werkzaamheidsgraad van 80% te komen. Volgens minister van Werk Dermagne (PS, nota bene) moet men daarvoor 667.000 extra mensen aan het werk krijgen. Met (in hoofdzaak Waalse) regio’s waar veel mensen niet alleen niet aan de slag zijn, maar ook niet eens werkzoekende zijn, wordt die 80% voor dit land een utopie, die alleen kan gehaald worden in Vlaanderen, net zoals de graad van vaccinaties. Het toont nog maar eens duidelijk dat dit niet één land is. ‘Tous ensemble’ geldt alleen voor het voetbal en dan nog uitsluitend in het Frans.
|