De Vlaamse liberalen blijken nog steeds niet bekomen te zijn van de laatste opiniepeiling, waarbij zij onder de symbolische drempel van 10% zijn gezakt. Ze zijn daar trouwens niet de enigen die daarover bezorgd zijn, ook onze media tonen zich verrast. In De Standaard van 29 maart schrijft Bart Brinckman dat van de liberale voorzitter Lachaert eerder bekend is dat die kiest voor donkerblauwe accenten. M.i. leeft die Brinckman op een andere planeet. Lachaert is uitgerekend de man die het bij de donkerblauwe aanhang grondig verkorven heeft door bij de voorzitterverkiezing eerst te beloven voor een centrumrechtse regering te gaan en daarna – eens verkozen – te hebben gekozen voor een centrumlinkse, net hetzelfde wat zijn tegenkandidate Gwendolientje had beloofd.
Lachaert had er blijkbaar op gespeculeerd dat de populariteit van Crootje als premier voor zijn partij belangrijker was – de postjes bij de liberalen, weet je wel - maar dat blijkt niet het geval te zijn. Alhoewel ‘Alexandre’ (zoals men hem thuis noemt) in de peilingen wel op de eerste plaats blijft staan als populairste Vlaamse politicus, zegt dat electoraal gesproken niets. Dat is vroeger ook altijd zo geweest bij al zijn Vlaamse voorgangers als Belgisch premier. De reden daarvoor is waarschijnlijk dat men die bijna elke dag op Tv te zien krijgt, zo’n beetje zoals de reclame.
---
Tenslotte nog dit voor onze taalpuriteinen: het woord ‘pandemie’ slaat niet in de eerste plaats op de ernst van de ziekte, maar op de verscheidenheid.
Een pandemie is een epidemie op wereldwijde schaal. Het woord is afkomstig uit het Grieks: παν (pan) betekent geheel, δῆμος (dêmos) betekent volk. Van dat laatste komt ook ons woord ‘democratie’.
Een ziekte kan plaatselijk veel erger zijn, maar is geen ‘pandemie’ als ze niet overal aanwezig is over de hele wereld, zoals bij corona het geval was. Het wordt dan een ‘endemie’ geheten.
|