Het is zo’n beetje mode geworden dat er dagelijks nieuwe verhalen opduiken van mensen die het niet meer zien zitten, die de eindjes niet meer aan elkaar geknoopt krijgen en die van alles tekort komen. Een toename van de armoede, zeg maar. Dat is niet volledig uit de lucht gegrepen en wordt nog versterkt door de negatieve berichten over de stijgende levens- en energiekosten, waarin we zijn terecht gekomen door o.m. de oorlog in Oekraïne.
Dat er bij ons steeds meer armen bijkomen, is iets dat we al langer meemaken, om de eenvoudige reden dat we een deel van die armoede zelf blijven invoeren. Wij kunnen niet voor de rest van de wereld zorgen, zeker niet voor economische immigranten die hier binnen komen gevallen,
Toch is het niet allemaal zorg en kwel, zeker niet in ons Vlaanderen. Dat bleek uit enkele statistieken die werden gepubliceerd door Bart Van Craeynest, de hoofdeconoom van Voka, het Vlaams Ondernemingsnetwerk. Die statistieken bevatten niet alleen cijfers over de verschillende landen, zoals we die meestal krijgen van Eurostat, maar ook van de regio’s en daaruit blijkt dat Vlaanderen op de derde plaats staat voor de gewesten en landen met de minste erge materiële tekorten. We moeten alleen Oost-Nederland (de streek tegen de Duitse grens) en Zwitserland laten voorgaan.
Alles goed, dus? Nee, want op diezelfde lijst staat België ergens halverwege en dat komt omdat die andere gewesten, Wallonië en Brussel, bijna helemaal achteraan bengelen . Het blijft altijd het zelfde verhaal en het komt nu ook uit onverdachte hoek. Meer zelfs, Waals parlementslid André Antoine (Les Engagés) waarschuwde op RTL zijn Waalse lotgenoten dat, als het zo verder gaat, ze straks de Vlamingen om hulp zullen moeten ‘smeken’.
Ik heb alvast een tip voor Antoine & Co: begin al eens met de overbodige Fédération Wallonie-Bruxelles op te doeken. Als Vlaanderen het met een geïntegreerd Gemeenschap kan, moet Wallonië dat ook maar waar maken en hoeft het daar geen extra minister-president, extra ministers en extra kabinetten te hebben. Het zou meteen een minder kost van enkele miljarden euro per jaar betekenen. Het zal trouwens iets van moeten worden, als na 2024 de transfers zullen worden afgebouwd, zoals beslist bij de zesde en voorlopig laatste staatshervorming. Bijna te mooi om waar te zijn.
|