In deze rubriek heb ik al meer dan eens geschreven dat België, mocht het niet bestaan, nooit meer zou worden uitgevonden. Geen vaststelling van mij, maar van The Economist, momenteel het meest succesvolle economisch-financieel weekblad ter wereld (± 1 miljoen kopieën).
België is waarschijnlijk ook het enige democratische land zonder echte parlementaire oppositie. Met uitzondering van het Vlaams Belang en de communisten van de PvdA/PTB zijn alle overige partijen er betrokken bij de machtsuitoefening en zitten ze al dan niet gewestelijk of federaal (of allebei) in alle overlegorganen. Door het aantal parlementen te vermenigvuldigen heeft men in principe de parlementaire oppositie – op enkele uitzonderingen na – afgeschaft.
Daar komt nog bovenop, dat de PvdA/PTK daar dan wel nergens bij is, maar ondertussen het Waalse ABVV in handen heeft en de PS onder druk blijft zetten. Het Vlaams Belang leidt in Vlaanderen alle electorale peilingen en zou als eerste aan bod moeten komen na de volgende verkiezingen. Zo iets heet democratie.
Om een einde te maken aan deze hopeloze situatie, moet men artikel 35 van de Grondwet activeren, (bijna) alle bevoegdheden aan de gewesten geven (zoals in Zwitserland aan de kantons) en slechts enkele beperkte bevoegdheden aan de federale regering laten. In feite het tegenovergestelde van wat nu gebeurt.
Om dat laatste te verwezenlijken is er een is er een institutioneel akkoord nodig, waarbij de Vlamingen ofwel hun nieuwe bevoegdheden voor de zoveelste keer zullen moeten afkopen, ofwel weigeren nog mee te werken aan welk overlegcomité ook en verder sukkelen in Lopende Zaken tot onze francofonen het helemaal niet meer zullen zien zitten. Vergeten we niet dat Wallonië reeds een halve eeuw geen vooruitgang meer heeft geboekt t.o.v. Vlaanderen, ondanks tien Marshallplannen, die dan nog grotendeels gefinancierd werden met Vlaamse middelen…
|