In Nederland zijn er vandaag nationale verkiezingen, die weinig mensen onberoerd zullen laten. De reden is niet omdat men daar op een werkdag gaat stemmen -  dat is daar normaal - en er geen stemplicht is – dat is daar ook normaal - maar dat het politieke landschap er serieus door elkaar is gehaald.

   Net als bij ons hebben de traditionele partijen  het moeilijk in Nederland. Er blijven er daar nog maar twee over: die van de liberalen (VVD), maar voor de eerste keer in 13 jaar zonder Mark Rutte en de fusiepartij Groenlinks-PvdA (dat zijn in Nederland de socialisten). Die nemen het op tegen een viertal ego-trippers: Geert Wilders(PVV), Thierry Baudet(PLV), Caroline van der Plas (BBB) en de laatste nieuwkomer met de moeilijke naam Pieter Omtzigt(NSC).

   De linkse fusiepartij wordt geleid door de Europese klimaatpaus ‘Timmerfrans’ die uit Europa terug komt terwijl Rutte hoopt het andersom te doen en naar Europa te trekken. Over die laatste las ik een leuke quote van publicist Bas Heyne, die momenteel in Parijs woont:

‘Rutte bestond voor 0 procent uit overtuiging en voor 100% uit handigheid. Uiteindelijk stond hij nergens meer voor’.