|
Na ‘Het Verhaal van Vlaanderen’, is er nu ook ‘Het Verhaal van Wallonië’, een boek geschreven door Alain Gerlache, een perfect tweetalige Waalse journalist van bij de taalgrens, die over ’t algemeen geen nonsens vertelt. Hij vertelt in het boek ook niet veel dat we nog niet weten, tenzij misschien zijn kijk op Brussel.
Gerlache geeft toe dat Brussel geen Waalse stad is, maar een Vlaams die door het Belgisch systeem werd verfranst. Eén op de vijf Franstaligen in dit land leeft in Brussel, niet in Wallonië en de meesten van hen bedanken er feestelijk voor om bij het arme Wallonië gerekend te worden. Vlaanderen zegt hen veel meer, al is het maar de vraag of het alleen maar zal zijn om de Brusselse schulden bij te blijven passen.
Ik blijf erbij dat Brussel alleen bij Vlaanderen kan blijven in een confederaal verband, waarbij het al zijn dubbele functies moet herleiden tot enkelvoudige en afstand moet doen van de dubbele regeringen en het leger overbodige ambtenaren, het afschaffen van de grondwettelijk onbestaande federatie met Wallonië en alleen verder kan bestaan als stadgewest en niet als gemeente én gewest. Met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad, één OCMW en één politiezone. Waarom zouden er van alles 19 moeten zijn wanneer het wél kan met één brandweercorps. Om dit te realiseren moeten de Brusselaars in een referendum eerst daarover beslissen en als zij er niet mee akkoord zouden gaan, houdt elke verdere discussie op. De tering naar de nering zetten, zeg maar.
Brussel in zijn huidige vorm bij Wallonië voegen betekent voor die regio het faillissement. Bij Vlaanderen zou het de verdere verfransing van de Rand betekenen.
--
En dan nog dit. Zoals ik reeds vreesde – zie mijn blog van eergisteren – heb ik ook vrijdag ‘t Pallieterke niet gekregen. Wel The Economist die uit Londen moet komen, de Pallieter uit het ‘verre’ Vlaams-Brabant niet. Ik heb zo de indruk dat daar bij Bpost een of meerdere Vlaamshatende belgicisten zitten, die mijn blogs en/of mijn brieven in de brievenrubriek van het blad niet kunnen appreciëren…
|
