‘Na een zware nederlaag op 9 juni neemt Bart De Wever ontslag als voorzitter, wat hij volgens de partijstatuten 13 jaar geleden al had moeten doen, en valt de N-VA net als de Volksunie uiteen. Eén fractie, onder leiding van Theo Francken, vormt met Tom Van Grieken en Gwendolien een Vlaamse regering. De Wever zelf verlengt zijn verblijf op het Gerestaureerde Verdiep, in een coalitie met om het even wie. Alleman bediend.’
--
Bovenstaande voorspelling is niet van mij, maar van Koen Meulenaere, alias Kaaiman, en verscheen zo letterlijk in de laatste weekeindeditie van De Tijd. Dat was één dag vóór de PS-eis van Magnette voor een vierdaagse werkweek van 32 uur zonder verlies van loon en een vermeerderring van de minimumlonen en uitkeringen. Dat terwijl dit land jaarlijks 4 miljard euro zou moeten besparen om zijn staatsschuld af te betalen.
De Wever heeft daar dezelfde avond nog op gereageerd en het ‘waanzin’ genoemd, net zoals trouwens ook Egbert Lachaert dat deed. Het blijft wel zo dat er in dit land op het vlak van de werkgelegenheid een ander beleid mogelijk is in de diverse regio’s.
De vraag is nu of De Wever nog steeds bereid zal blijven straks met de socio’s te gaan praten over wat hijzelf waanzin noemt, zeker nu de Vlaamse socialisten ook in de hoek zitten waar de klappen vallen. Net als Hugo Schiltz vroeger zijn Volksunie groot maakte om ze daarna af te breken, dreigt De Wever hetzelfde te doen met zijn N-VA.
Een nieuwe Vlaamse regering met Gwendolientje zie ik trouwens ook niet zitten. Vijf jaar geleden was zij al voorstander van Paarsgroen. Met Lachaert evenmin. Die was wél voorstander van Paarsgeel, maar hield zijn woord niet t.o.v. eigen blauwe achterban. Als N-VA en VB straks een volstrekte meerderheid halen in het eigen Vlaamse parlement, dan hebben ze trouwens geen derde partij nodig.
|