|
‘Een aanzienlijk deel van onze Vlaamse politieke vertegenwoordigers ligt zich nog steeds blind te staren op wat we al hebben bekomen. De doorsnee Vlaming lijkt zich nog steeds niet bewust van de verdeeldheid in de eigen rangen en vestigt zijn hoop op de ideale toekomst waarin Vlamingen en Walen gelijke plichten en rechten zouden hebben. Een gelijkberechtiging die hij zich echter niet concreet kan voorstellen. Het Vlaamse volk wordt ondermijnd door onderlinge partijpolitieke geschillen en van eensgezindheid is in Vlaanderen sinds jaren geen sprake.’
Bovenstaande is niet van mij, maar is een summiere samenvatting van wat Nick Peeters, hoofdredacteur van Onaf, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), waar recentelijk een reorganisatie heeft plaatsgevonden en die hopelijk zal leiden tot een krachtdadigere Vlaams reflex ter zake. We zijn het enige democratische land ter wereld waar een meerderheid het niet voor het zeggen heeft doordat een derde van de Vlaamse kiezers niet mee wordt geteld.
Op 9 juni krijgen we de kans daaraan een einde te stellen, een Vlaamse regering te vormen die zijn soevereiniteit zal uitroepen en daarna aan tafel zal gaan zitten met de andere regio’s om nog te zien wat ze al dan niet samen kunnen blijven doen. Als voorbeeld zou men de Zwitserse Confederatie kunnen nemen, die bewezen heeft leefbaar te kunnen zijn. Het alternatief zal een Vivaldi in Lopende Zaken worden, waar niemand beter van worden zal.
|
