|
Eind vorig jaar kreeg ik een schrijven van Wart Van Schel, momenteel hoofdredacteur van ’t Pallieterke en voorzitter van de PAL Academie, die me de unieke penning met kaarthouder stuurde van Bruno De Winter, de stichter van mijn lijfblad, dat ik reeds lees sinds 3 juni 1955, het nummer met het nieuws van Bruno’s overlijden. In datzelfde schrijven werd me gemeld dat er op 18 mei 2025 een verjaardagsfeest zou zijn ter gelegenheid van 80 jaar Pallieterke, waarop ik zou worden uitgenodigd, iets waarvoor ik hem meteen bedankte.
Vorige week was er een extra uitgave ter gelegenheid van die 80 jaar Pallieterke, maar van die uitnodiging heb ik niets meer gehoord. Meer nog, in het laatste Pallieterke, dat van deze week (22 mei), stond er geen enkele letter meer over die viering en neem ik aan die niet is doorgegaan. Zoiets kan gebeuren, maar dan verwacht ik – en waarschijnlijk nog heel wat andere lezers – daarover enige uitleg, maar die is er niet gekomen. Ondertussen had ik naar de lezersrubriek een mailtje gestuurd met mijn foto, een kopie van de eerste bladzijde van het blad van 3 juni 1955 en van een artikel over mijn familie dat in ’t Pallieterke verscheen in het repressienummer van 5 september 2019 en waarvoor ik toenmalig hoofdredacteur Karl Van Camp nog altijd dankbaar ben. Ook op mijn mailtje kreeg ik geen enkele reactie.
In de brievenrubriek van hetzelfde Pallieterke van 22 dezer schrijft lezer Erik De Boeck dat de nieuwe professionele stijl die het weekblad zich heeft aangemeten ten koste is gegaan van menig ‘ironische opmerking’. Dat is, braaf gezegd, dat ’t Pallieterke steeds minder Pallieter is geworden, zeker in de geest van de stichter.
Waarvoor mijn innige deelneming.
|
