‘De warme bakker* is steeds meer een vrouw’, blokletterde De Standaard op dinsdag. Dat is vroeger ooit anders geweest. IK had een nonkel bakker die het (on)geluk had – schrappen wat niet past – vier dochters te hebben. Die hielpen niet mee in de bakkerij en af en toe mocht ik wel eens een  handje toesteken. Ik weet niet of het daar iets mee te maken heeft, maar ik heb altijd graag zelf brood gebakken. De laatste veertig jaar eet ik thuis alleen nog zelfgebakken brood, een soort boerenbrood, half wit, half bruin.

   Mijn nonkel bakker was de eerste in de familie die een auto had. Een Ford Taunus stationwagen. Daarmee deed hij de toer van zijn klanten. Dat deed ook de melkboer die ik nog heb weten rijden met paard en kar. Zondag kwam er zelfs een verkoper van garnalen uit de polder met de fiets langs. ‘De tijd van toen, herinneringen’,  zoals het liedje gaat.

--

   Wat is het verschil tussen een warme en een koude bakker? De warme bakker leeft nog!