|
"It's my party and I cry if I want to", is de tekst van een oude successong. Dat "party" had daarin niets met politiek te maken, maar het zou de dag van vandaag goed van pas komen in heel wat politieke partijhoofdkwartieren.
- Bij de SP.a zijn ze nog altijd niet bekomen van de heisa rond de benoemingen na de laatste regionale verkiezingen. Gennez mag dan al tijdelijk haar hoofd gered hebben, of het zo zal blijven is helemaal niet zeker.
- Bij Open VLD zoekt men een nieuwe partijvoorzitter (m/v) De enige kandidate tot nu toe is ene Gwendolyn (!) Rutten, nobele onbekende voor de publieke opinie. Misschien, heel misschien krijgt ze de concurrentie van Vlaams oud-minister Marino Keulen en dan kan het even spannend worden. Slechts één zaak is zeker: Verhofstadt wordt het niet. Hijzelf ziet het niet zitten in het kader van zijn plannen voor Europa, dat hij gaat redden. Anderzijds is men in de blauwe basis wát blij dat de meester cabrioleur uit het binnenlandse zicht verdwijnt. Met elke week een nieuwe kritiek op een zoveelste slechtgemaakte wet uit één van zijn regeringen (de laatste was die van het rookverbod), wil de partij liefst zo weinig mogelijk herinnerd worden aan de weinig fraaie strapatsen van haar Gents wonderkind.
Merkwaardig is, dat SP.a en Open VLD beiden een voor hen belangrijk congres gepland hebben op 5 december, uitgerekend de vooravond van Sinterklaas. Wordt daarvan misschien iets verwacht of denkt men er aan dan elkaar de zwarte piet door te schuiven?
- Bij Groen! is het al niet veel beter. Daar hebben ze uitgerekend nog één kandidaat waarvoor ze mogen stemmen. Erger nog: voor de functie van de twee ondervoorzitters is er tot nu toe ook maar één (1!) kandidaat. Zelfs voor ex-stalinisten die wat gewend zijn, moet dat toch even slikken zijn. Niet dringen, aub!
- Bij LDD is er geen ruzie aan de top, maar in de onderste gelederen. Deze partij, die zeker niet van stalinistische praktijken kan verdacht worden, is wel een tabula rasa aan het maken van enkele van haar afdelingen, o.a. in Limburg en Mechelen, maar misschien ook in Antwerpen, waar woelwater Jurgen Verstrepen de boter gegeten heeft.
- Tenslotte blijft ook het Vlaams Belang niet gespeend van enige beroering onder de militanten. Voorzitter Valkeniers haalde gisteren zijn slag niet thuis, toen hij Marie-Rose Morel tot ondervoorzitter van de partij wou bombarderen. De oude VB-krokodillen moeten stilaan wel gaan beseffen, dat de achterban niet álles blijft slikken wat zij onder elkaar beslissen . Zo iets heet democratie.
- Ik zou het bijna vergeten, maar ook over de taalgrens is er een partij met de nodige interne strubbelingen, het MR nl. Daar is een openlijke oorlog aan de gang tussen de groep rond de Michels en die van Reynders. Groep één verwijt de grijze bles uit Luik dat hij dictatoriaal bezig is en dat de jobs van voorzitter, vice-premier en minister (van géén financiën) beter wat verdeeld zouden worden. Michel en zoon worden gesteund door het MCC van Gerard Duprez (zeg maar, de ex-chrétiens) en de echte Walen, terwijl Reynders de volle steun krijgt van de Vlaamshaters van het FDF en het Herrenvolk uit de Vlaamse Rand. Dit laatste is een bedenkelijke zaak, ook voor Vlaanderen, want het zou kunnen betekenen dat de oplossing voor de splitsing van B-H/V daardoor nog iets moeilijker zal worden.
Enfin, tegen Sinterklaas hebben we waarschijnlijk enkele verrassingen ("surprises", zeggen de Hollanders). We zullen ons schoentje maar klaarzetten.
|
