|
Het vlottende kiespubliek is geen nieuwigheid. Daar waar het bij ons pas de laatste jaren ontstaan is, bestaat het in Nederland bv al sinds de opkomst van Pim Fortuyn. Diens gewelddadige dood heeft het fenomeen alleen maar versterkt. De huidige electorale campagne in Nederland is daarvan een mooi voorbeeld. Bij de val van het zoveelste kabinet Balkenende, leek het erop - althans in de peilingen - dat de PVV van Wilders de grootste partij ging worden. Toen Wouter Bos aftrad als boegbeeld van de PvdA en vervangen werd door de burgemeester van Amsterdam, Job Cohen, was het die partij die scheen te gaan winnen. Sinds de Griekse tragedie en de crisis omtrent de euro, is het politieke klimaat in Nederland echter helemaal omgeslagen en staat zowaar de liberale VVD van Mark Rutte op kop in de politieke enquêtes. Een partij die, na het vertrek van Wilders en Rita Verdonk, helemaal was weggedeemsterd en zelfs niet meer voor de regering in aanmerking kwam. En voor die heropstanding is er een reden.
De Nederlandse liberalen beloven nl fors te gaan sparen in het overheidsbudget. Een budget dat, in procenten, nota bene een stuk lager ligt dan in België. Zo heeft Nederland bv, met 50% meer inwoners, maar de helft van het aantal ambtenaren. Blijkbaar is de doorgaans nuchtere Nederlander ervan overtuigd dat de tering naar de nering moet gezet worden. Het is niet voor niks dat onze Noorderburen, samen met Finland en Duitsland, in aanmerking komen voor een eventuele "zware" euro, ook wel eens de "euromark" of de "Merkelmark" genoemd.
Het is dan ook waarschijnlijk in navolging van hun politieke Nederlandse "familie" (en misschien ook door het - beperkte - succes van de Tories in de U.K.), dat onze Open VLD ook mikt op een ontvetting van de staat en Besparingen (met een hoofdletter). De vraag is maar, of dat hier gaat pakken. Buiten een weliswaar groeiend vlottend kiespubliek, is de meerderheid hier nog steeds niet bewust van de problemen die op ons afkomen. In het land van Uilenspiegel bevindt er zich nog steeds een massa Lamme Goedzakken die helemaal geen problemen zien, omdat ze het zelf (voorlopig) nog goed hebben. Besparingen beloven en de tering naar de nering zetten, is er voor heel wat mensen hier (nog) niet bij. Dat is ook de reden, waarom de traditionele partijen met een grote vakbondsaanwezigheid, zullen blijven kunnen rekenen op een grote aanhang en waarom het zo aartsmoeilijk blijft die aanhang te doen afkalven.
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, komt daar in België bij, dat er nog die andere kant van de taalgrens is, waar men helemaal niet van besparingen wil weten. De Walen willen dat België blijft zoals het is, omdat ze via dat België van de centen van de Vlamingen kunnen blijven profiteren.
De vraag is maar: hoe lang nog?
|
