In Parijs stelt Citroën de C3 Picasso in een compleet nieuwe vorm en door zijn technologie zijn ecologische karakter bevestigt. Dit originele concept, dat is voorzien van de jongste generatie van Stop & Start en van een elektronisch gestuurde manuele 6-versnellingsbak, stoot slechts 110 g CO2/km uit en illustreert het engagement van Citroën op het vlak van de ontwikkeling van deze technologie. De C3 Picasso is de jongste spruit van het merk.

Na Fiat was Citroën één van de eersten die de technologie Stop & Start op de markt bracht. Dat was op de modellen C2 en C3. Deze technologie maakt het mogelijk om de motor stil te leggen net voor en tijdens het stilstaan van de auto (vertragen, verkeerslichten …) en zorgt voor het herstarten bij het loslaten van het rempedaal, wanneer de bestuurder weer wil vertrekken. De technologie Stop & Start zorgt zo voor een lager verbruik.

Citroën zal vanaf 2010 een nieuwe generatie van de Stop & Start voorstellen, om het in grote aantallen toe te passen op zijn gehele gamma, zowel op benzine- als op dieselversies. Deze tweede generatie, die nog beter presteert op het vlak van het verbruik en de CO2-uitstoot, zal nog steeds de technologie van de wisselstroomgenerator-startmotor gebruiken, de oplossing die het comfortabelste is om een snelle en duidelijk waarneembare herstart te verzekeren.

Door deze microhybride technologie is het mogelijk om in de stad het verbruik en de CO2-uitstoot te doen dalen met ongeveer 15 %. Belangrijkst daarbij is dat het nieuwe Stop & Startsysteem ook de energie recupereren die bij het vertragen en remmen vrijkomt, om de accu van de auto zonder bijkomend verbruik te herladen. Daarom noemt Citroën dat Stop & Startsysteem van "de tweede generatie".(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Citroën)

04-10-2008 om 14:58 geschreven door walter rombauts

Dankzij zijn showcar GTbyCitroën die nu wordt getoond op de Mondial de l'Automobile in Parijs die vandaag zijn deuren opent voor het grote publiek, is Citroën de eerste constructeur die de grens van de virtuele wereld overschrijdt. GTbyCITROËN, een stijlreplica van een auto die afkomstig is uit de digitale wereld, is een volledig nieuwe interpretatie van de grote toerismecoupé en is de vrucht van een partnerschap tussen Citroën en Polyphony, de producent van het rijsimulatiespel Gran Turismo 5 dat wordt voorgesteld voor Playstation 3. Dit spel, waarvan wereldwijd al ruim 50 miljoen exemplaren zijn verkocht, krijgt zijn erkenning door zijn uitvoeringskwaliteit, zijn geslaagde design en zijn uiterst realistische weergave. In het spel heeft GTbyCITROËN een elektrische aandrijfmodus die wordt gevoed door een brandstofcel die geen vervuilende uitstoot heeft en hem toelaat om te wedijveren met zijn krachtigste concurrenten.

“Met GTbyCitroën komen de virtuele en de werkelijke wereld samen, in het kader van een echt vernieuwende partnerschap. We zijn echt opgetogen dat Citroën contact met ons heeft opgenomen, zodat we de gelegenheid hebben gekregen om onze respectievelijke creatieve krachten te verenigen om deze heel bijzondere conceptcar leven in te blazen. Bijdragen tot de geboorte van deze auto, eerst in het spel en daarna in het echt, was voor ons een volledig nieuwe ervaring, aangezien ons werk zich gewoonlijk exclusief in de digitale wereld afspeelt. Ik hoop alleen dat ik op een dag aan het stuur van een GTbyCitroën kan gaan zitten om er op een echt circuit mee te rijden!" Dat is de conclusie van Kazanori Yamauchi, Voorzitter van Polyphony Digital Inc en producent van Gran Turismo

GTbyCitroën incarneert de wereld van de autoraces via een stijl die doortrokken is van dynamisme, sculpturen en aangescherpte grafische voorstellingen. Het achterstuk van de auto is scherp gemaakt, overdreven lang, om een effect van nalichting te creëren, om de conceptcar visueel nog sneller te maken. De aangehouden vignettering van wit naar grijs op de flank van het koetswerk versterkt nog dit gevoel van permanente beweging. Uit de cabine van GTbyCitroën, die is ontworpen voor twee volwassenen, blijkt dat deze showcar is gebouwd om een grote touringauto te zijn. De sfeer aan boord mengt edele, bewerkte stoffen met een meer mechanische lijn van de stuurpost. Het zoeken naar het rijplezer heeft de inrichting van de stuurpost bepaald. De bestuurder zit in een lage rijhouding en alles is in het werk gesteld opdat de bestuurder zich zou kunnen concentreren op de weg, dankzij het head-up display dat de rijgegevens duidelijk weergeeft.

Het imposante design van de voorzijde wordt ondersteund door bijzonder ruime luchtingangen en door horizontale koplampen met indringende vorm. Deze laatste zijn voorzien van led’s met doordringend blauw, om een optimale verlichting van de weg te verkrijgen, maar ook om zijn belangrijkste rivalen in bedwang te houden. De verchroomde chevrons, die op de gladde motorkap zijn aangebracht, verklappen de identiteit van het merk Citroën. De achteruitkijkspiegels van koolstof, die worden gedragen door sterk geprofileerde houders versterken het stroomlijnprofiel van de buitenaardse auto.(Tekst:Walter Rombauts/Foto: Citroën)

04-10-2008 om 14:45 geschreven door walter rombauts

De nieuwe Mitsubishi “Evolution” is eigenlijk de tiende voortgang op een auto die vooral de rallywereld heeft bekoord en waarmee tientallen overwinningen zijn afgedwongen. Degene die nu is gelanceerd belooft een terugkomst in het WRC en in eigen land zijn er al 64 verkocht. Voornamelijk aan préparateurs à la Colsoul die er zaken gaan mee doen of laten doen. Feit is dat wie deze sportieve sedan met 300 pk onder de motorkap, permanente vierwielaandrijving en dubbel schakelende versnellingsbak zoals in de Porsche 911 de “Porsche Doppel Kupplung”. In Zolder mochten we hem proef rijden. Het werd een les in nederigheid en bewondering voor de autocoureurs die er met snelle chrono’s overheen scheuren. Ook respect voor wat Mitsubishi daar aan perfectie heeft neergepoot. De tegenpool van deze rijdende spierbal is de Subaru Impreza STi en wellicht krijgen BMW M3’s en Audi’s S4 het er ook commercieel lastig mee. Als versies zijn er de GSR en de MR. De eerste heeft een vijfbak, de tweede een zesbak met dubbele koppeling. Deze laatste reden we.

De Japanners zijn duidelijk. Alles aan de “Evolution” is functioneel. Maar er is wel voor gezorgd dat de auto ook alles biedt voor wie én een sportwagen én een familieauto in één geheel voor zijn deur wil zien staan. De enige vraag die kan worden gesteld is of de grote achterspoiler potentiële (burger-) kopers kan afschrikken. Moest die echt wel ? Het antwoord is onverschrokken “ja”. Want dit zonder spoiler zo tegelijkertijd sportief én familiaal ogende object voor puristen haalt een snelheid die boven 240 km/h ligt. Om instabiliteit te vermijden is die achtervleugel nodig. Zo ook werd de wielbasis met 25 mm verlengd. Samen met een lager zwaartepunt én breder spoor is de handelbaarheid daar ook mee verbeterd. De overbouw (port-à-faux) voor en achter is er ook mee verkort, een aspect dat zeker voor rallydoeleinden welkom is.

De bolle spatborden zijn onderwerp geweest van een diepgaande studie. Eerst op een 2/5-de schaalmodel, dan op een met glasvezel versterkt plastic-model. Van de windtunnel werden de resultaten omgezet naar de Computer Aided Design (CAD) en vice-versa. Het verhaal begon in 2004. Niet van de Lancer maar van het resultaat van deze – tiende - “Evolution” die volgens de Japanse constructeur de neus heeft naar model van een jachtvliegtuig. Dat laten we in het midden. Feit is wel dat de nummerplaat zijdelings links is bevestigd en dat de hele frontrooster vol op de lucht inbeukt. Achter de subtiel bolle wielkasten rollen de sublieme Yokohama (245/40) rubbers op 18” BBS-velgen en de rode remzadels van Brembo met vier zuigers per geventileerde schijf hun hitte afvoeren via de luchtspleten achter de spatborden, dààr waar de carrosserie weer een heel horizontale vorm aanneemt. Ook motorwarmte wordt mee afgevoerd door die uitgangen. Zelfs de deurgrepen vormen een mooi geheel met de vlakte van de portieren. Net zoals de gapende opening boven de voorin en in langsrichting opgehangen motor is deze deur”klink” het voorwerp geweest van maandenlange slopende studie in het R&D-centrum van de Mitsubishi Motor Company in Okazaki, Japan.

De Mitsubishi Evolution is zo geconcipieerd in vierwielaandrijving dat het vervelende effect van onderstuur – embryonaal eigen aan iedere AWD – helemaal afwezig is. Algehele neutraliteit in stuurgedrag is troef en de auto vergeeft zelfs veel rijdersfouten. Allemaal door een maximum aan elektronische assistentie en de verschillende “modussen” waarin kan worden gereden. Er is het actieve middendifferentieel, de ABS, de actieve giercontrole en de actieve stabiliteitscontrole. Men kan die heilzame dingen ook uitzetten. Op eigen risico dan. Maar wie zeker is van zijn stuk kan flirten met de grenzen van de wetmatigheden. In de meest sportieve en compleet automatisch schakelt de zesbak (Getrag) op 7500 t/m. Dan staat hij in modus “sport” want normaal bereikt de 217 kW/295 pk sterke 2.0 liter zestienkleps turbo viercilinder zijn maximum vermogen op 6500 t/m. Het is even wennen omdat de rijder zich eigenlijk in dat geval nog alleen te concentreren heeft op gas geven, sturen en remmen. Voor wat Zolder betreft natuurlijk ook op de juiste trajectoire. Iets wat na acht jaar “niet-meer-gedaan” en met een kokosnoothelm op het hoofd, tijd vroeg. Het spreekt voor zich dat de mogelijkheden van de auto die van iedere schrijvelaar – tenzij je Stéphane Léméret heet – overtreffen en in de rally’s het instrument moet zijn van mannen als Patrick Snijers en andere Duez’. Tussen de autoconstructeurs zal in dit (R-)Evolution geval de wet van de sterkste andermaal gelden. In groep N homologeerde de FIA de straatversie in de voorbije juli-maand. (R-)Evolution studie kunnen we nog verder zetten tegen de auto in de rally’s verschijnt. Niet de Evolutie van Darwin meer. Maar wel dat nieuwe dikke (R-)evolutieboek van Mitsubishi. Om stil van te worden hoever die ingenieurs het DNA van de autobouw hebben uitgediept. Misschien kan Guy Colsoul ons helpen met een herscholing. Leren houdt nooit op. (Tekst:Walter Rombauts/Foto’s: Mitsubishi)

03-10-2008 om 12:23 geschreven door walter rombauts

29-09-2008 om 00:00 geschreven door walter rombauts

Ter gelegenheid van het Autosalon van Parijs onthult Renault zijn prestigieuze concept car
Ondelios. Het is een uitgesproken reiswagen die een luchtig design heeft en een bij Renault onuitgegeven hybridetechniek. De Franse constructeur draaft wat achter waar het alternatief mobielen is. Het Salon van Parijs dat op 4 oktober a.s zijn deuren opent voor het grote publiek moet een beginpunt zijn om die achterstand op te halen. Renault verwacht in ieder geval dat de Ondelios met zijn vleugeldeuren een kijkmagneet zal zijn op de "Mondial de l'Automobile".

Met een lengte van 4,80 meter en een hoogte van 1,60 meter zorgt de Ondelios voor een hoogstaand
aerodynamisch profiel dat zich inspireert op de luchtvaart, met een Cx-waarde van 0,29. Hij verbaast met zijn vloeiende lijnen.“Ondelios inspireert zich op beweging eerder dan op snelheid en vormt een nieuwe uitnodiging tot reizen,” verduidelijkt Patrick Le Quément, directeur design bij Renault. Dertig jaar geleden heeft Ford ons ook eens doen herinneren hoe vogels zich door de lucht bewegen. Het is niet vreemd om op de tekentafel (natuurlijk CadCam) aan die beweeglijkheid van de dieren te denken. Ook de lichtblokken geven in combinatie met de aluminiumkleurige luchtinlaat een indruk van soepele verkeersdanser. De koplampen doen een beroep op uiterst performante led-lampjes (lightemitting diodes) die een stuk duurzamer en energiezuiniger zijn.

Om het aerodynamische karakter van Ondelios te benadrukken worden de in het koetswerk geïntegreerde, boemerangvormige lichten geflankeerd door luchtuitlaten die bedoeld zijn om de
luchtstroom vanaf de wielkasten te kanaliseren. De glasstructuur van het dak versterkt de lichtheid die de wagen uitstraalt en laat het interieur baden in het licht. De voorruit, die tot erg laag op de motorkap doorloopt, zorgt voor nog meer helderheid binnenin.

Hij lijkt wel uit een één en hetzelfde materiaal rondom te bestaan, waarbij koetswerk en ruiten naadloos in elkaar overgaan. De zijdelingse vlinderdeuren geven een extra elegante toets aan de stijl van de wagen. De deuren, die eveneens voor een groot deel uit glas bestaan, gaan omhoog terwijl de drempel naar beneden toe opengaat om het instappen te vergemakkelijken. De antracietkleur ‘Dark Blue’ geeft het koetswerk een tint die perfect aansluit bij de kleur van het glasoppervlak.

De Renault Ondelios heeft aluminium zevenspaaksvelgen van 23 duim die zijn profiel nog meer allure laat uitstralen.Net als vliegtuigschroeven houden de velgen de luchtstroom tegen het koetswerk om turbulentie te voorkomen. Dat concept van velgen met aanzuigeffect werd mogelijk gemaakt door het gebruik van aangepaste schijfremmen. Zowel velgen als schijfremmen roepen overeenkomsten op uit de Formule 1. Alonso's zege in Singapore heeft daar niet direct mee te maken, maar wel de jarenlange technologie-oogst die Renault in de hoogste autosportregio opdeed. De grote Michelin Pilot Sport-banden (255/45) met zuiver gelijnde flanken komen de luchtstroom ten goede en met een karkas dat werd ontwikkeld om vervormingen van het contactoppervlak te beperken. Ze dragen bij tot de minimale rolweerstand.

Ondelios kreeg een elegante interieuromgeving die perfect aansluit met de uitnodiging tot reizen. Dat biedt in de eerste plaats een aanzienlijke interieurruimte binnen een beperkt volume. De concept car beschikt over drie zetelrijen met zes volwaardige plaatsen. De lichte zetels lijken in de overbouw (porte-à-faux) gemonteerd en geven bovendien de indruk dat ze opgehangen zijn. Ze verwijzen naar het universum van de luchtvaart met een bijzonder kinematica: hun elektrisch verstelbare rugleuning kan net als de ‘business class’ zetels in een vliegtuig in een rustpositie worden gekanteld. De voetsteun laat zich volgens de behoeften van het moment uit- of inklappen. Door hun smalle vorm tonen ze heel licht. Hun omhullende vormgeving garandeert net als een luie zetel een hoogstaand comfort. De beperkte hoogte van de zetels geeft de inzittenden de mogelijkheid om onderling te communiceren zonder hun persoonlijk comfort op te offeren. In vergelijking met de klassieke deuropeningen vergemakkelijken in het dak scharnierende vlinderdeuren de toegang tot de wagen. De tweede zetelrij laat zich gemakkelijk naar voren schuiven en wegklappen om de toegang tot de derde zetelrij te vergemakkelijken. Behalve het zitcomfort straalt het interieur ook een erg geraffineerde sfeer uit. De materialen zijn geïnspireerd op die van hedendaagse designmeubelen om het gevoel van een rijdend salon te creëren. Ze combineren diverse soepele en zachte materialen zoals lichtgrijs leder en stof op het dashboard, de zetels en de deurpanelen.

De bedieningselementen blijven trouw aan het Touch Design dat door Renault werd
ontwikkeld en onderscheiden zich door een eenvoudige ergonomie. Het dashboard bevestigt het aerodynamische karakter van het koetswerk. Opmerkelijk daarbij zijn het scherm onderaan om diverse menu's en beelden van buitencamera's weer te geven en de drie grote banden achter het stuur die  informatie geven over de hybridemotor en de digitale toerenteller. De technologieën die verder zijn geïntegreerd dragen bij tot het individuele en algemene comfort in de wagen. Elke passagier (ook op de derde rij) heeft een eigen verplaatsbaar interactief multimediascherm van Samsung. De schermen kunnen ook communiceren om gegevens uit te wisselen en met meerdere inzittenden spelletjes te spelen. In de hoofdsteunen werden luidsprekers geïntegreerd. De bedieningstoetsen van de airconditioning in verschillende zones bieden een individuele temperatuurregeling.

De bestuurdersplaats baadt in het grootste comfort. De mobiele Samsung-telefoon, die dienst doet als handenvrije contactkaart, herkent de gebruiker en laadt al zijn persoonlijke instellingen (zetels, radio, enz.). Tot slot trekt de wagen de kaart van het gebruiksplezier met een logo vooraan dat langs achteren wordt verlicht wanneer de auto de eigenaar herkent.

De Ondelios beschikt over een klassieke dieselmotor bestaande uit een tot 205 pk (150 kW) opgevoerde versie van de 2.0 dCi-motor en twee elektromotoren voorin en achterin. Die elektromotoren van 20 kW elk werken als ‘mild hybrid’, als aanvulling op de verbrandingsmotor dus. Ze gebruiken de ‘brake & boost’ technologie om energie te recupereren tijdens het remmen die vervolgens opnieuw wordt gebruikt om de verbrandingsmotor bij te staan tijdens de acceleraties. De dieselmotor voorin is bovendien van het stopstarttype.

Belangrijk is dat de elektromotoren de achterwielen aandrijven wanneer de ESP-sensoren een verlies van tractie detecteren. Op die manier verkrijgt men 4x4-capaciteiten. De lithium-ionbatterij waarmee
de auto is uitgerust kan tot 4 kWh leveren. Met een koppel van 450 Nm tussen 1700 en 3800 t/min staat de dieselmotor bij alle toerentallen borg voor een soepel rijgedrag. Met de 2.0 dCi-motor accelereert de Ondelios in slechts 7,8 seconden van 0 tot 100 km/u. In combinatie met een zevenversnellingsbak heeft de "auto van overmorgen" zowel een laag brandstofverbruik (4,5 liter) als een uitstoot aan CO₂  die120 g/km bedraagt. Renault situeert zijn concept-car in Parijs als een luxueuze CrossOver. (Tekst:Walter Rombauts/Foto's: Renault)

29-09-2008 om 00:00 geschreven door walter rombauts

Op het Salon van Genève in de lente van dit jaar stelde Toyota de Urban Cruiser als productiemodel voor. Twee jaar geleden deden zij dat ook maar dan als conceptcar. Wellicht is de marktdrang naar kleine maar veelzijdige wagens zo sterk dat de ED2 Europese Designstudio in Zuid-Frankrijk groen licht kreeg voor het ontwerpen en bouwen van een SUV die de uitmuntende kwaliteiten van de RAV4 heeft maar er in afmetingen en prijs onder moest liggen. Ze kregen daar groener dan groen want de zogenaamde “Vibrant Clarity” mocht worden toegepast. Dat is een frisse interieurstijl die is geïnspireerd door de hedendaagse meubeltrends. Op het Salon van Parijs dat op 4 oktober zijn deuren opent voor het grote publiek is de Urban één van de drie nieuwigheden die Toyota tentoonstelt. De “IQ”, een pienter klein stadswagentje en een nieuwe Avensis moeten de rest doen.

Het is al bij al een gewaagd nieuw concept dat aangeeft welke – verkleinde – stijl Toyota zal volgen voor de toekomstige auto’s in wat men al het mini-SUV segment noemt. De auto is 3,93 meter lang, 1,72 meter breed en 1,54 meter hoog. De speciale uitrusting ervan omvat ondermeer een navigatiescherm, dat wordt bekeken door een transparant, gebogen panel dat in de middenconsole is geïntegreerd. Toyota zegt dat de auto zich richt naar een klantenkring die hun individualiteit, mogelijk zeker die van hun geldbeugel, willen benadrukken. Feit is en blijft natuurlijk dat als Toyota een vierwieler maakt dat het altijd een steengoede auto is.

Het SUV-erfgoed van de tweede grootste autoconstructeur ter wereld komt vooral tot uiting in het gebruik van trapeziumvormige designelementen in de voorbumper, het radiatorrooster en de onderste deurpanelen. Het creëert dynamiek in de verschijning. De sterk geaccentueerde wielkasten lopen uit naar het geometrische midden van de auto om het compacte, de gebaldheid van de vorm te benadrukken. Tegelijk verbergt die design een relatief lange wielbasis waardoor de binnenruimte op zijn minst ruim kan worden genoemd. Designer Yi Yeong liet de klassieke design voor wat ze was en haalde zijn inspiratie uit moderne meubeltrends zoals zetels met dunne maar toch comfortabele rugleuningen. De verwachtingen rond de Urban Cruiser zijn hooggespannen. Normaal zal hij aangeboden worden met 1,3 en 1,5 viercilinder motoren die een lage CO2 uitstoot (140 g/km) hebben door een laag brandstofverbruik.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Toyota)

28-09-2008 om 00:00 geschreven door walter rombauts

Francorchamps. - Melchior Wathelet sr. en Michel Jodoigne, respectievelijk leden van de Raad van Bestuur van de Koninklijke Automobiel Club van België, bijgestaan door Emanuel Schenaerts van partner Peugeot België-Luxemburg en directeur Pierre Laoureux, kondigden enkele maanden geleden op de hoogste verdiepeing van de Uniroyal toren in Francorchamps een intensivering aan van de scholen voor autobeheersing. In perfect drie landstalen leidde Melchior Wathelet het gegeven in dat de KACB de legendarische school van Pierre Laoureux in zijn geheel overneemt. Stichter Pierre Laoureux, die nu zijn 21ste jaar automobielbeheersing aan personen, bedrijven en clubs overbrengt, bleef er de algemeen directeur van.

RACB/KACB wil een intensere bijdrage leveren aan de Europese wens om de verkeersongelukken te verminderen. Om dat doel te bereiken is het beslist nodig autobezitters en bestuurders van voertuigen van alle slag (motoren, auto's, licht en zware vrachtwagens) bewust te maken van hun verantwoordelijkheid. Tegelijk echter willen de vier vaardigheidsscholen de instrumenten aanreiken naar de cursisten om gewend te raken aan de technieken die bestaan om ongevallen te vermijden. Concreter nog, om uit penibele situaties die op de weg kunnen ontstaan zonder kleerscheuren uit te raken.

RACB/KACB heeft vandaag vier centra. Vooreerst is er de Peugeot school voor Automobielbeheersing in Nijvel en het Opleidingscentrum "Les Combes" in Francorchamps waar Pierre Laoureux pionierswerk heeft verricht. De piste van Fracochamps aan het legendarische punt "l'Eau Rouge" is voorbehouden aan motorstages. Tot slot is er nog het Verkeersopleiding Centrum Brugge waar de KACB samenwerkt met de groep D'Ieteren. Los van dit alles heeft de histrorische automobielclub ook nog cursussen die een opleiding geven naar de competitie toe. Maar dat is gans andere koek en valt buiten het eerste doel: mensen beter hun wagen laten beheersen.

Het basisinititaief is vooral bedrijven aanspreken die hun mensen beter autorijden willen bijbrengen zodat het werkverzuim en de verzekeringskost door ongevallen kan dalen. Op die manier wil de KACB/RACB in het ganse land mee een sociale functie vervullen. Met name de hoogdringendheid om voertuigbestuurders rijvaardigheden bij te brengen die maken dat ongevallen en de gevolgen ervan eerder uitzonderingen worden dan wel regel. Op de nieuwsbeelden afgaand heeft chaos de overhand gekregen. Dat kan met gedegen opleidingen veranderen. Waarom die eigenlijk niet verplicht maken ? (Tekst en foto:Walter Rombauts)

26-09-2008 om 13:19 geschreven door walter rombauts

Het experiment met de honderd elektrische Smartjes in Londen verloopt blijkbaar zo goed dat Smart na tien jaar bestaan besloten heeft in 2010 die auto's in de gama aan te bieden.. Ze zullen aangedreven worden door een elektrische motor die wordt gevoed door Lithium-Ionen batterijen. Wetenscahppers zijn het er momenteel over eens dat die stroomvergaarders het beste kompromis bieden. Ze geven een actieradius van om en rond 100 km en een snelheid van 70 km/h, genoeg om in de stad te rijden dus.

Mercedes-Benz dacht al een hele poos zo'n kleine "City Coupé" te ontwerpen. Niet in het minst om die kleine autootjes de gemiddelde emissiewaarden van de groep gunstiger te doen ombuigen. De idee aan de "auto van de toekomst" werd gelijktijdig gedeeld en sterk gepromoot door Nicolas G.Hayek, de bedenker van de Swatch-uurwerken. In 1989 kon hij er met Mercedes al over spreken maar het duurde nog tot 1997 eer de eerste "Swatch/Smart" op de "Internationalen Automobil Ausstellung" zijn première beleefde. De productie begon dan in het Franse Hambacht waar een assemblagelijn in de vorm van een plusteken was gemaakt.

In oktober 1998 ving de verkoop echt aan en in datzelfde jaar werd Smart voor honderd procent een dochteronderneming van toen nog Daimler-Benz AG. De Smart sloeg in. In 2003 eerste met de roadster-coupé, in 2004 met de vierzitter compactwagen "Fourfour" De productie van deze twee modellen werd respectievelijk midden 2005 en midden 2006 stopgezet. Alle aandacht ging verder naar de Smart ForTwo. In 2005 maakte Smart een eerste hybride Showcar, een eerste verzuchting naar de mobiliteit van de toekomst.

Vandaag is de Smart een aanvaard voertuig voor de stad, ongeacht de levensbeschouwelijke instelling of rang en stand van de bestuurder(-ster). Op de autobaan wordt de Smart nog wel eens met argusogen bekeken, maar de meute kleine autootjes met lage uitstoot en gering brandstofverbruik (twee samenhangende aspecten overigens) groeit. Ook op de autobaan ter grote ergernis van vrachtwagens en bezitters van zware bakken die optische trendsetters als vliegen willen doodmeppen.

Sinds 2007 is de Smart nog meer auto. Niet alleen omwille van de "full-size"-airbags voor bestuurder en passagier en de "Head-Thorax"-zij-airbags en de gordelspanningsbegrenzer maar misschien wel speciaal omwille van het "Elektronisch Stability Programma" (ESP). Dat integreert eveneens een wegrijhulp, een ABS en een remassistentie voor wie bij een noodstop twijfelt of hij wel "alles dicht moet gooien". Niet mis voor zo'n wegmicrobe...

Na tien jaar bestaan heeft Smart ook een kampioen in huis. Het is de Dieselvariante die wordt aangedreven door een 999 cm3 driecilinder die 45 kW/52 pk, oftewel 61 kW/71 pk aflevert met - gezien het lage gewicht van de auto - vinige prestaties. Toppunt is de driecilinder turbomotor met 62 kW/84 pk waarvan een exemplaar door Brabus werd opgevoerd tot 72 kW/98 pk !!! Brabus, één van de gekende tuners, zoals Carlsson, voor Mercedes krijgt echter geen kans het doel voor de toekomst te verkwanselen. De uitstoot van de "kampioenensmart" is 88 g/km aan CO2 . Om dit cijfer nog scherper te stellen biedt Smart nu ook een micro-hybride aan. Dat is een tuuttuut die als er wordt gestopt de verbrandingsmotor stillegt tot op het ogenblik dat het rempedaal weer wordt losgelaten en de motor opnieuw aanslaat. Dit start/stop-systeem, ooit als eerste door Fiat zo'n 30 jaar geleden toegepast, ontloopt geen kritiek. De totale verbruikswinst zou slechts 8% bedragen. Het moet gezien worden als een goodwill-gebaar naar de Smart van overmorgen. Die is elektrisch, rijdt nu al een jaar in Londen, en heeft alle krediet. Het volstaat het stopcontact in te steken en op te laden. So simpel...dat electriciteitsleveranciers nu al intelligente stekkers maken die de identiteit van de wagen opslaan en de factuur alvast nazenden. Dat wordt 2010, overmorgen dus.(Tekst:Walter Rombauts/Foto: Smart)

25-09-2008 om 17:36 geschreven door walter rombauts

De Mitsubishi Outlander is één van de drie familieleden die zijn geboren uit het gezamelijke brein van de Japanse constructeur en de Franse groep PSA die om kostenbesparende doeleinden drie look-terreinauto's hebben ontworpen. De twee anderen zijn de Citroën C-Crosser en de Peugeot 4007. Ieder heeft zijn eigen look en ook het technisch onderonsje verschilt wat. Het zijn terreinwagens die ook in tweewielaandrijving kunnen worden gezet. Op de gewone weg is dat het beste omwille van het brandstofverbruik en de bandensleet. Maar krachtpatserij kàn, hoewel je d'r meer aan hebt als je geniet van het rijkelijke comfort en uitrusting van het interieur. Om u een beeld te geven en een geheim te verklappen bespreken we de Mitsubishi Outlander.

Mitsubishi herstelt zich van de scheiding met Mercedes-Benz. Het gamma krijgt met de Outlander en de Lancer een nieuw gezicht. De jongste, bijna 300 pk sterke Lancer Evo kreeg meer burgerlijke trekken en de "Evo 9" is wellicht de laatste nummeraanduiding die we in de rally's hebben gezien. In Ieper tijdens het IRC- én Belgisch treffen zagen we er zo veel. De eerste in het klassement was....
Maar goed, die Outlander, in het geval van onze testwagen de instapversie met de 1998 cm3 viercilinder turbodiesel die via een vijfversnellingsbak of de vier wielen aandrijft ofwel alleen de voorwielen. De bestuurder kiest dit met een eenvoudige knop tussen de voorzetels. Om met een dergelijke bescheiden motor ruim 1700 kg aan te zwengelen heeft Mitsubishi beroep moeten doen op de tandartsen van het bedrijf. Die droegen "wijsheidstanden" als oplossing voor.

Om het geheim ervan te kennen moet het instructieboekje worden geraadpleegt. Het is een wijs boekje. Er staat precies in hoe deze Sportly Utility Vehicle moet worden gereden. Helemaal "eco" zoals Febiac het voorschrijft. De eerste dient gewoon om te vertrekken. Is héél kort en dwingt om direct naar de ook al korte tweede gang te gaan. Dan snel naar derde en als het verkeer het toelaat ook weer zo snel mogelijk naar vierde en vijfde. Zo toert men altijd rond die magische 2000 t/m waarop dat eveneens uit de verbrandingshel gepuurde koppel zo hoog is dat acceleraties op peil blijven. Op die manier voegt de Outlander zich in iedere verkeerstroom in. Op het rechtse én op het linkse rijvak. Eens in vijfde daalt het eerder nogal rumoerige gebrouw van de motor. Rust keert in de gespierde auto en 6,3 l/100 km wordt dan een aanvaardbare realitiet.

Dan leunt iedereen achterover, alsof de Outlander een ruimtereis belooft in een omgeving van verzorgde afwerking, geleid door knappe navigatiemogelijkheden. Vijf koninklijke zitplaatsen, plus twee noodzitjes achter de eerste drie zitrijen, maken hem tot een cocoon die zich beschermend rond het gezelschap sluit. Automatische lichten, ruitenwissers en parkeerhulp. Het zijn allemaal maar pietluttige details, maar zo vernuftig gebracht dat het leven in zo'n hoge instapauto er prettig aangevoeld wordt. Zelfs in barre omstandigheden, voor wie het terrein opzoekt. Daar wringt de Outlander zich wiegend door. Eigenlijk hoef je nauwelijks gas te geven. De motor trekt door zijn hoge koppel die omvangrijke last door de moeilijkste situaties. Voor €30.000 een eerlijke deal tussen de klant en Mitsubishi.Voor de Japanse industriereus met Mercedes-Benz ging leven was dit ook al het geval. Integriteit, ook als het moeilijk ging, lijkt weer opnieuw beloond.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Mitsubishi)

25-09-2008 om 14:25 geschreven door walter rombauts

Volgend weekeinde begint de F1 aan een nieuwe eeuw. De vorige traditionele hoogste autosportdiscipline die ruim honderd jaar bestaat en bijna zestig jaar onder de vorm van het "WK Formule" (gecreëerd in 1950 onder auspieciën van de FIA) is in Monza afgesloten. Sebastien Vettel, de jongste polesitter én winnaar van een GP, heeft dat in hectische omstandigheden beklemtoond. Alles is nu ànders. Toro Rosso rijdt plots onder de spots. Al was het een voorbereiding op de GP van Singapore die volgende week voor het eerst bij kunstlicht wordt gereden, tegen de wijzers van de klok in en het tweede stratencircuit in het WK mag worden genoemd.

Omdat de straten breder zijn dan in Monaco zal de gemiddelde snelheid hoger liggen. Dit jaar was de gemiddelde snelheid tijdens de trainingen in het Prinsdom 160 km/h. Singapore met zijn lengte van 5,067 km is berekend op een gemiddelde snelheid van 175 km/h en in de langste rechte lijn (Raffles Boulevard) wordt verwacht dat topsnelheden van om en rond 290 km/h zullen worden gehaald. Dat het 's avonds wordt gereden zal op zich geen obstakel zijn voor de coureurs. De "Race of Champion's" wordt ieder jaar ook bij kunstlicht gehouden.

Maar in Singapore is het nog straffer. De tijdelijke verlichting is een sterk staaltje ingenieursschap Er liggen 108.423 meter elektriciteitskabel. Op 240 stalen pilonen zijn 1500 spots geinstalleerd, samen goed voor vier keer de belichting van een gemiddeld sportstadion. Vrijdag 26 september om 19 uur verkennen de coureurs het circuit in een eerste vrije training. De definitieve startgrid wordt gespot op zaterdag om 22 uur en zondag 28 september start de race om 20 uur voor 61 ronden die telkens 23 bochten tellen. Na 309,087 km/h weten we wie de eerste winnaar is van de eerste GP van Singapore.

Er komt veel nieuws bij kijken. De pits moeten extra worden verlicht. Er kan voor de mensen probleem van "jet-lag" zijn. De temperatuur wordt om en rond 30°C ingeschat, maar iedereen houdt zijn hart vast bij de gedachte dat het zou regenen. In het kunstlicht gaan die regendruppels dan lichtbronnetjes op zich vormen en zullen de piloten extra hinderen. Veel meer dan tijdens regen bij daglicht. Mogelijk wordt er geëxperimenteerd met een waterwerende laag op het vizier van de coureurs die ervoor moet zorgen dat regendruppels samenvloeien en als grote waterhoeveelheid van het vizier waaien, druppelen. De GP van Singapore, de eerste straatrace in Azië in de F1, zal nog lang in het geheugen gerifd blijven. Nu al - en hij moet nog worden gereden - dat als Indië en misschien Rusland er nog bijkomt, we hier bij ons de hoogste autosportdiscipline gaan zien weggedijen.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Mercedes)

20-09-2008 om 13:28 geschreven door walter rombauts

Het zal bijna lente 2009 zijn als de nieuwe Cruze de showrooms van de Chevroletdealers zal sieren. De auto breekt voorgoed met de zware erfenis die GM uit Koreaanse hoek deed. De Cruze is nu al door Wayne Brannon, Executive Director van GM Europe, als de nieuwe standaard van de middenklasse uitgeroepen en het enige waarop General Motors nog écht wacht is een titel in het "World Touring Car Championship". Daarin zijn door Nico Larini, Alain Menu en Robert Huff met de Lacetti al tot overwinningen en talrijke podiums gekomen, maar op de titel heeft teamgenie Eric Nève nog geen vat.

De Cruze heeft een heuse speervorm. Die begint bij de lichtblokken die een eind het oppervlak van de motorkap binnen dringen en achter een plat oplopende voorruit een "TwincockPit" vrijgeeft. Een knusse, sportieve en comfortabele ruimte die het eerst door Corvette werd bedacht in de autogeschiedenis. Na het Salon van Parijs komen we op die cockpit uitvoerig terug op onze Mobielsite. Belangrijk over de nieuwe Cruze is nog te weten dat er als benzinemotoren een aanbod is van een 1.6 (82 kW/112 pk) en een 1.8 (103 kW/140 pk). Het zijn allebei zestienkleppers met een variabele kleptiming. Sportief en zuinig.

Toch blijft Chevrolet oog hebben voor de diesel. Een 2.0 liter turbodiesel (110 kW/150 pk) met een comfortabel koppel van 320 Nm zal velen aantrekken. Naast de handgeschakelde vijfversnellingsbakken introduceert het merk voor het eerst in zijn geschiedenis een zestraps-automaat. Comfort én zuinigheid zijn daarmee gediend. Plus de rustgevende factor binnen een opgejaagd verkeersbeeld. "De Cruze", zo zei Wayne Brannon nog, "wordt als het ware het "signatuur" voor de komende Chevrolet-generatie. Momenteel in Europa met +23% het meest groeiende merk binnen de reus die GM blijft. In weerwil van zeer moeilijke marktomstandigheden - zowel in Europa als in de States - blijft de race met Toyota om de grootste autoconstructeur te blijven (en de Japanner te worden) ongemeen spannend.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Chevrolet)

18-09-2008 om 16:36 geschreven door walter rombauts

18-09-2008 om 00:00 geschreven door walter rombauts

Sinds begin 2008 houdt Subaru de autowereld in hoogspanning ! Er is die fenomenale boxer dieselmotor die onverwoestbaar en tegen een laag verbruik permanent de vier wielen aandrijft van de Legacy staat nu ook in de Lichtstad de Forester terreinauto te blinken. D'r is ook een merkwaardig element bij komen kijken. De verantwoordelijken van de projecten, ook die van de rallywagens in het WRC, ze steken zich niet meer verlegen weg. Neen ze treden in de spots. Fuji Heavy Industries is vastbesloten naar buiten te treden met alles wat ze maken. Zo o.a. ook die plug-in elektrische auto, net zoals de groten als Toyota, Volvo, GM en andere Mercedessen dat uit hun computers wringen. Als afsluitertje introduceert het Japanse merk ook een dieselrally-cup in Frankrijk...Details dààrover op onze Mobielkrant tijdens de Mondial de l'Automobile.

Nu even héél ernstig. Fuji Heavy Industries Ltd in Japan, het comglomeraat waarvan ook de autodivisie Subaru deel uitmaakt, heeft haar belang in Subaru Benelux uitgebreid.. Dat geschiedt voor honderd procent langs de dochteronderneming Subaru Europe in Zaventem die nu met 60% een meerderheidsparticipatie heeft. Tot dusver betzat het Japanse handelshuis Mitsui samen met Mitsui Automotive Europe een meerderheid van het aandelenkapitaal (nu resteeert nog 40% voor MAE). In verband hiermee heeft een directiewissel plaatsgevonden. De heer Hiroshi Yoshihara is inmiddels in zijn functie opgevolgd door de FHI-afgevaardigde, de heer Tomo Takenaka. Dat is het zeer ernstige nieuws. Want FHI rekent erop dat met de modellen Impreza, Legacy, Outback en nu ook de Forester de omzet op een redelijke termijn zal worden verdubbeld.. Tomo Takenaka, President van NV Subaru Benelux kan er niet echt om lachen. Er is werk aan de winkel. Maar ook en vooral optimisme.

Kort nadat de Subaru Impreza al door testcentra over de hele wereld werd gelauwerd vanwege zijn uitmuntende veiligheidsniveau, werden ook de resultaten bekend van de botsproeven met de nieuwe Subaru Forester. Die tonen aan dat Subaru zich op het gebied van betrouwbaarheid en veiligheid kan meten met de best scorende automerken ter wereld. Al decennia beschikt de Japanse fabrikant op deze punten over een fantastische reputatie. Door de meest geavanceerde veiligheidsvoorzieningen als permanente vierwielaandrijving, een laag zwaartepunt (boxermotoren!) en een grensverleggend sterke carrosseriestructuur, behoort Subaru ook om zijn wereldwijde bekendheid van magneetwegligging op ijzel, sneeuw en ijs tot de levende legende's. Subaru is er alles aan gelegen om deze reputatie eer aan te blijven doen. Iets dat voortreffelijk lukt, gezien het feit dat ook de nieuwste modellen, zoals nu de Subaru Forester, inmiddels weer tal van onderscheidingen hebben gekregen.

Naast de klassieke auto's is er nu een ware "Volta"-race op gang gekomen. Iedereen wil iets maken dat energie recupereert. Tot in de Formule 1 zijn ze d'r gek van aan het worden. "Kinetic Energy Recovery System" (KERS) ontbindt alle duivels. Aanvankleijk had de FIA het voorzien voor 2009 maar enkele onduidelijke incidenten hebben in gezamelijk overleg doen besluiten het in 2010 pas echt in voege te laten treden. Wie er al in 2009 mee rijdt, overtreedt geen reglement, maar kan ook niet worden verplicht tot...Moeilijker voorlopig dan die plug-in autootjes met hun Lithium-Ion-batterijen. Ze zoeven rond alsof stroom niets kost. Nochtans zal de aanmaak van elektriciteit én de manier waarop we waterstof zullen winnen doorslaggevend zijn voor het prijskaartje van de mobiliteit van de toekomst.

In Parijs is er alvast de Subaru Plug-In-Stella Concept. In een minicar in Japan draait dat systeem al dat is ontleend aan een eerder prototype R1e. Nu rijden ze la p Hoikkado ter glegenheid van de Toyako-topconferentie in het Land van de Rijzende Zon. De technologie werd en wordt verder ontwikkeld met Tokyo Electric Power (TEPCO). Met de lithium-ionen batterij weegt het nieuwe prototype 1060 kg. Met 40 kW aan vermogen kan het na een laadbeurt 80 km overbruggen en 100 km/h bereiken. In de provincie Kanagawa rijden er nu veertig proef. Subaru is van de positieve evolutie van dit kleine plug-innetje afhankelijk van de batterijtechnologieën. Stroom en spanning, daar gaat het nu terug om. Zoals in onze schoolboeken destijds.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Subaru)

17-09-2008 om 17:05 geschreven door walter rombauts

Het vonkt in de hoofden van ingenieurs. De druk op de wereldketel om de elektrische auto snel in ons straatbeeld te krijgen stijgt voelbaar. Chevrolet's Volt komt ook naar Europa, Nissan en Renault hebben stekkerauto's klaar, Subaru en Volvo doen niet onder. Het lijstje is te lang om in één adem op te hoesten. In de Formule 1 heeft het KERS-systeem zijn intrede gedaan. Dat woord staat voor "Kinetic Energy Recovery-System" en is - om het simpel voor te stellen - gebaseerd op de Toyota Prius. Die auto, voor al wie het benijd, heeft een pioniersrol gespeeld als hybride. De tweeslachtige auto's, deze met een verbrandingsmotor én een elektromotor, die batterijen voeden en er weer energie aan ontlenen, zijn een overgangsmiddel om te komen naar de algemeen aanvaardde elektrische- én watertsofauto. De rush die nu bezig is slaat alle verbeelding. Onafhankelijk worden van fossiele brandstoffen, dat is het hoofddoel. De Arabieren voelen de trend al lang aan. Niet voor niets leggen ze in hun woestijnen gigantische oppervlakten met zonnencellen aan. Die produceren elektriciteit waarmee...men watersof kan maken. Het is à la Jules Verne te beweren dat in een nabije toekomst schepen met waterstof in plaats van olie zullen aanmeren in onze Eurpese havens. We maken een reis door de wonderlijke wereld van de elektrische auto. Die staat al voor onze deur.

Stil, niet vervuilend en...snel !

Emotionaliteit rond het fenomeen "automobiel" is nooit sterker geweest dan vandaag. Dreamcars, conceptcars en héél concrete dingen als Ferrari's, Bugatti's en Rolls' bewegen de rijke mens daarmee te spelen, te pronken, ermee het bewijs af te leveren dat ze in het leven zijn geslaagd. Bravo, drievoudig bravo. Maar in de ziel knaagt ook het gevoel dat dit dure speelgoed gaat worden afgepakt. In de auto-industrie worden plannen met V12 en V8 motoren in de koelkast gestopt. Wellicht om er nooit meer uit te komen. Het is dichter bij dan we denken. Daarom nog even genieten van gierende krachtbronnen, snoeven met vermogens tot zelfs meer dan 1000 pk...Nu het nog effe kan.

Jill St.james was één van de vrouwelijke vedetten in de Amerikaanse autosport. In 1996 nam ze in Cleveland deel aan een manche van het nationale elektrische-éénzitter kampioenschap. Het is een - nu nog bestaande - jaarlijkse competitie tussen universiteiten die elkaar bekampen met elektrische auto's. Ter grootte van een Formule 3. Waar normaal de brandstoftanks zaten zitten nu aan iedere kant 12 batterijen. Er zijn ook pitstops en dan worden de batterijen gewisseld voor nieuwe opgeladen items. Er zit veel raffinement achter die wedstrijden. De karretjes gaan méér dan 200 km/h. Maar...wie snel gaat verbruikt meer stroom en moet vlugger naar de pits. Het is dus zaaks een goed en comfortabel gemiddelde te vinden om te winnen. Naar die wedstrijden gaat amper een mens kijken. Wegens geen lawaai. Het tergend gehuil van een op de staart getrapte racemotor ontbreekt. Emotie en "sound" zijn dus onlosmakelijk met elkaar verbonden. In de overbevolkte steden ligt dat anders.

Een rustiger omgeving is wenselijk. Lawaai maakt ziek. Pollutie ook. Oorlog ook. Daarom moet er een duidelijk onderscheid worden gemaakt tussen de automobiel als maatschappelijk verschijnsel en de automobiel als vrijetijds-uiting, als onderuit rijden van opgekropte frustraties. Daarvoor zijn de circuits een oplossing. Er zijn er te weinig, dat is weer andere koek. In het verkeer moeten we ons leren gedragen als de grote kampioen Fangio, Lauda, Senna en Schumacher's. Hun verdienste was niet zozeer te winnen op de tegenstrevers dan wel op zichzelf. Vandaag geven Lewis Hamilton, Robert Kubica en Felipe Massa daar ook weer voorbeelden van. Meesters over mobiliteit. Ook met de elektrische auto. Want die is snel omdat een elektromotor vanaf de eerste aanzet zijn maximum koppel (trekkracht) levert. De relatieve stilte die daarmee gepaard gaat kan een licht bezwaar zijn. Voetgangers, vooral oudere mensen, horen zo'n straatvonker niet aankomen. Oplossingen daarvoor zullen zich aandienen. De elektrische auto is hoe dan ook een realiteit. Overigens, Camille Jenatzy, die het eerst méér dan 100 km/h haalde in zijn "La Jamaise Contente" deed dat elektrisch. De eerste Porsche was elektrisch aangedreven... Porsche heeft zojuist de Cayenne Hybride uit de hoed getoverd.

Omdat men er niet meer rond kan staat dit artikel zo onder spanning. De alternatieven voor de ruwe aardolie die - zo wordt door visionisten beweerd - zal eer we een jaar verder zijn bijna €250 voor een barrel gaan kosten. Daarnaast wordt ook water een bijkomend luxeproduct. Vernieuwbare energiebronnen als zon, wind en energiewinning door golfslag, zullen schering en inslag worden. Elektrische auto's hoeven niet saai te zijn. Zoals Tesla recent demonstreerde kunnen ze er sportief uitzien en prestaties neerzetten. Dat is één keuze. Een andere keuze kan zijn alleen functionaliteit te laten primeren. Dan ben je weg van sportwagendromen en moet je het met de afmetingen van een Smartje doen, of Nissan's nieuwste "sigarenkistje" dat samen met dat van Renault aan de poorten van de zeer nabije toekomst aanklopt. De heersers over de mobiliteit zijn dan ook niet meer de designers maar wel de batterij-ingenieurs, de coctailmakers van stroom en waterstof uit de brandstofcellen. Deze bijdrage en volgende over het Salon van Parijs licht(en) daar een hoekje van de sluier van op. Het is geen saaie materie, het is datgene waar we niet meer rond kunnen. Ook niet in de hoogste regionen van de autosport.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Porsche)

17-09-2008 om 13:14 geschreven door walter rombauts

16-09-2008 om 19:59 geschreven door walter rombauts

Het is bekend: in zijn nieuwe Mazda 2 is de constructeur erin geslaagd 100 kg gewicht uit te sparen. Het geeft de gevleugelde vorm van de compacte Japanner een benijdenswaardig weggedrag. Handelbaarheid, zuinigheid en vinnigheid zijn de troeven. We verzochten om een driedeurs met 1,4 liter CDVi dieselmotor te mogen proefrijden. Met €15.850 op het prijskaartje niet de goedkoopste maar door een emissiewaarde aan CO2 van 114 g/km al direct minstens 3% afgeprijsd door een overheidspremie tot €15.374 voor dezelfde driedeurs. Meteen het absoluut maximum verbruik verklappen: 5,88 l/100 km in de meest ondankbare omstandigheden voor een diesel. Korte stadsritten, dus niet bedrijfswarme motor, veel file.

Eens we de open ruimte opzochten en in de vijfde overdrive-versnelling genoten van een koppel van 160 Nm uit een lange-slagmotor van 1399 cm3 leek het of we voortgestuwd werden door de wind. Diegene die zich kronkelt rond van de "2" en onder de wagenvloer door, net zoals over de frele daklijn, verder klieft tot die twee luchtstromingen zich achteraan weervinden in die hoge, bolle achterkant en nog eens een "push" voorwaarts aan de wagen geven. Maximum testverbruik in dié omstandigheden: 4 l/100 km, iets minder dan de autobouwer uit Hiroshima in zijn instructieboekje opgeeft. Het geheim daarachter is dat van "ecodrive". Dat wil zeggen, geen hoge toeren maken, schakelen om en rond dat magische getal van 2000 t/m. Sportrijden doe je me de Mazda 2 op een andere manier. De motor heeft daar bij wijze van spreken niets meer mee te maken. Mazda verweefde het sportgenot in zijn ophanging, zijn handling, stabiliteit vooral en stuurdirectheid.

De Mazda 2 werd vorig jaar eerst in vijfdeurs-versie voorgesteld op de "Internationale Automobil Ausstellung" van Frankfort. Recent is de driedeurs erbij gekomen. Het luisteren van het autootje naar de bevelen die de bestuurder hem geeft via het kleine stuurwieltje (met bediening d'r op voor de boordcomputer) is f-e-n-o-m-e-n-a-a-l ! Onder alle omstandigheden wordt een neutraliteit in weggedrag bewaard die bovendien samen gaat met een stabiliteit die zijn weerga in de klasse niet kent. Ze doet denken aan dat van een go-kart. Natuurlijk hadden we de "sportversie", met die brede 195/45R16 (Toyo op onze testwagen) op 16" lichtmetalen velgen. Samen met de nog eens 13 kg lichtere niet-afgeveerde massa aan de wielen zorgt dat voor een hemelse magnetische wegligging. Dat achteraan trommelremmen zijn gebruikt ipv schijfremmen is een logische economisch prijs- én gewichtgegeven. Mazda kon niet beter redeneren.

De afvering is hard zodat de bestuurder altijd de wielstand aanvoelt. De schokken zelf worden evenwel opgevangen door comfortabele kuipvormige zetels. Van daaruit bedien je een hooggeplaatst kort pookje, zoals gezegd vijf versnellingen. Kort en precies schakelend - je voelt letterlijk de gangen die je doorloopt in de bak - vergeet je dat het maar ocharme 50 kW of 68 pk zijn die zoveel gezwindheid geven. En dan moet je de motor nog tot 4000 t/m dwingen, wat gezien het niet riante maar aangename koppel dwaas is van dat te doen. Maar misschien, zowel het vermogen als het koppel, is iets te matig om een zesde sterke overdrive erbij te riskeren. Wie zijn wij om daarover te beslissen ? Net als verstand in het rijgedrag bepaal je ook zelf het seizoen in het interieur. Met een volautomatische airco waaraan veel grotere en duurdere auto's niet kunnen tippen.

BMW moest zijn nieuwe M3 Roadster 250 kg zwaarder maken om de gewenste torsiestijfheid te bereiken en niet door de bochten te zwengelen. Dat gewicht is er mee oorzaak van dat bij het snel insturen - een fractie van een seconde daarvoor - een heel licht onderstuurkarakter te voelen is. te verwaarlozen eigenlijk voor wie verstandig rijdt, maar het is wél latent aanwezig. Om maar te zeggen dat "leichtbau" zoals Ferdinand Piëch van Audi altijd zo graag behandelde, straffer is in concretisatie dan gewicht toevoegen. De Mazda 2 als voorbeeld.

De Mazda 2 is 3,90 meter lang en dat is korter dan zijn directe concurrenten binnen de vergelijkbare gamma's van Fiat, Peugeot, Renault, Opel en Kia. Nog positiever is dat hij nog maar 960 kg weegt. Precies die 100 kg minder dan de vorige mazda "2". Minder gewicht betekent ook minder brandstofverbruik. Ook minder uitstoot van koolstofdioxyde. Mazda wijst dus - of is het Ford nog ? - andermaal de juiste weg die te volgen is. Alleen door de afmetingen binnen de perken te houden, 40 cm korter en 55 cm lager, is door het gebruik van "high-tensile"-staal, liefst 22 kg bespaard. Wat verondersteld wordt dan schade te berokkenen aan de passieve veiligheid wordt dan goed gemaakt door de B-pillar die in "980 Mpagrade"-staal is vervaardigd. Hij is sterker dan ooit en liet toch een besparing van 6 kg toe. De ophanging, nochtans vrij klassiek voor een "traction", werd herzien door kortere verbindingsarmen te gebruiken en open constructies te tolereren. De winst is spectaculair, zoals boven gezegd: 13 kg minder onafgeveerd gewicht.

Op de motorkap on dan maar weer 0,69 kg worden bespaard. Door van ferro naar Neodymium-materiaal over te schakelen in de muziekboxen in de deuren is ook maar 0,98 kg weggewerkt. Niet veel, maar alle beetjes helpen om tot die 100 kg minder te komen. In het geheel is op gewicht bespaard op gebied van motorkap, uitlaatsysteem, passagierskooi, elektrisch systeem, het gebruikte staal zelf, de luidsprekers, de ophanging en het koelsysteem. Wat Mazda met de "2" heeft afgeleverd is straffe kost in de autobouw. Maar Mazda is dan ook niet aan zijn proefstuk toe. Er komen nog straffere dingen. Maar als je die "Worldcar of the Year 2008" weer moet afgeven, dan valt dat zwaar. Iets dat goed is en je weer moet geven is een teken aan de wand voor "waar voor je geld".(Tekst en foto: Walter Rombauts)

16-09-2008 om 16:32 geschreven door walter rombauts

16-09-2008 om 14:09 geschreven door walter rombauts

Fiat 500 Abarth, een halve eeuw vlammend epos

Op 4 juli 1957 lanceerde Fiat zijn “500”. Iedereen herinnert zich het historische model en wellicht ook de boeiende races die ermee werden gereden. Maar dat was de Abarth-versie. Nu de Italiaanse industriereus zich na een halve eeuw een nieuwe “500” heeft veroorloofd die op veel applaus door het grote publiek is onthaald, is men aan zichzelf weer een 500 Abarth verplicht.

Het is een extra sportief karretje geworden doordat onder de motorkap een 1,4 liter turbomotor zwoegt. Hij wil 99 kW(135 pk) tegen 5000 t/m kwijt aan jonge maar verstandige mensen die beseffen dat eens de “Sport-stand” ingeschakeld hun verantwoordelijkheid stijgt met het indrukken van het gaspedaal. Die sportstand wordt geactiveerd door een simpele druk op een knop en alleen in die stand komt er tegen 3000 t/m een koppel van 180 Nm boven water. Abarth voorzag een “Torque Transfer Control System” dat erover waakt dat het motorkoppel efficiënt aan de wielen wordt doorgegeven zodat altijd een maximale grip van de banden op het wegdek wordt geoogst.

Uiterlijk verschilt de 500 Abarth van de gewone door imposante luchtinlaten op de nog mogelijk indrukwekkende neus. Die hebben overigens een functie. Want de laadlucht van de turbo gaat door een interkoeler die de hete, samengedrukte lucht, weer genoegzaam koelt zodat het mengsel in de motor zijn densiteit kan behouden en geen enkele neiging tot zelfontbranding kan hebben. Carlo Abarth die zich voor vijftig jaar vastbeet in die kleine “bom” heeft zijn leerlingen goed onderwezen. De Fiat 500 Abarth is dan ook een raspaardje !

Van buiten maken de vele Abarth-stripings duidelijk dat het hier over een speciaal Fiatje gaat en binnenin duiden licht aparte instrumenten zoals een turbodrukmeter aan dat sportiviteit troef is. In de nabije toekomst zal dat nog worden verstrekt want Abarth arbeidt ook aan een pure raceversie. De Fiat 500 Abarth zal vanaf juli eerst in Italië en daarna in de andere Eu-landen te zien zijn.(Tekst: Walter Rombauts)

14-09-2008 om 00:30 geschreven door walter rombauts

Op de Chicago Motor Show toonde Volvo die ReCharge Concept Car die ook in Brussel stond. Het is een auto die in ieder wiel een elektromotor heeft die door een lithium-polymeer batterij in de bagageruimte worden aangedreven. Die batterij kan opgeladen worden via een draad-met-stekker in het gewone elektriciteitsnet. In drie uur heeft men een volle lading die goed is voor 100 km puur elektrisch rijden. Wie niet veel tijd heeft en maar één uur oplaadt kan er toch nog 50 km mee afleggen alvorens de 1,6 liter viercilinder het werk op de klassieke manier overneemt van de elektromotoren. Eens die verbrandingsmotor is gestart laadt hij weer de batterij op. Als je thuis komt en de stekker weer inplugt moet niet persé drie uur opgeladen worden. De klassieke motor heeft daar dus tijdens het rijden al mee voor gezorgd.

Die motor draait op flexifuel. Dat is een mengeling van bio- en gewone brandstof. In een verhouding van 15% fossiele brandstof en 85% bioéthanol. Dus weerom toekomstgericht en milieuvriendelijk. Voor de rest is deze Volvo helemaal trouw aan de kwaliteit waarvoor het merk sinds 1927 beroemd is geworden. Straf als je bedenkt dat het eigenlijk van Ford is geworden en die reus de overname van Jaguar niet succesvol heeft kunnen afronden maar dat Zweeds juweeltje wel fier op zijn kroon kan prikken. Vroeger wees Ford de weg, maar nu duidt Volvo de toekomst aan. Dat is meer gebeurd in de geschiedenis van de naam die wil zeggen "Ik rijd". Weldra elektrisch.(Tekst en foto: Walter Rombauts)

13-09-2008 om 11:13 geschreven door walter rombauts

12-09-2008 om 11:09 geschreven door walter rombauts