Toen Bart Debie, voormalig Antwerps politiecommisaris die het korps verliet en veiligheidsadviseur werd voor het Vlaams Belang, ergens in december van vorig jaar een vergadering van buurtbewoners verliet in Antwerpen Noord, werd hij door een drietal mannen aangevallen. Waarschijnlijk van die verdraagzame die een bepaalde partij niet verdragen omdat ze vinden dat ze onverdraagzaam is (doordenkertje). Debie legde klacht neer (hij weet hoe dat werkt) en er werd een proces verbaal opgesteld. Toen hij twee maanden later nog steeds niets had vernomen (er was hem verteld dat hij zou worden opgeroepen voor de mogelijke identificatie van de aanvallers aan de hand van een serie foto's), ging Debie - via zijn advocaat - eens informeren hoe het met die zaak zat. Het dossier bleek nooit bij het parket te zijn aangekomen. Volgens Antwerps procureur van Lijsebeth wordt men voor dergelijke feiten tegenwoordig niet meer vervolgd. De advocaat, Bart Siffert, kreeg van de procureur zelfs een lijstje mee van de misdrijven waarvoor tegenwoordig geen vervolging meer wordt ingesteld. Hieronder de lijst: "Diefstal van fietsen, bromfietsen en motoren, auto-inbraken, winkeldiefstallen, onopzettelijke slagen en verwondingen, opzettelijke slagen met geringe gevolgen en onbekende dader, vandalisme, aanrijding met vluchtmisdrijf en stoffelijke schade, vandalisme aan auto's met onbekende dader en vernieling van afsluiting met onbekende dader." Als men nog eens uitpakt met "dalende misdaadcijfers", dan weten we dus hoe dat komt en mogen we die met een zeer grote korrel zout nemen. Als ze bovenstaande lijst nog wat langer willen maken zullen die misdaadcijfers nóg zakken, todat er straks geen misdaad meer zal zijn. Men zegge het voort!
De Koningin Elisabethwedstrijd voor viool is weer van start gegaan. Op "La Deux" kan men deze week reeds de halve finales volgen. Het is verfissend te zien, dat er toch nog heel wat jongelui zijn die hun tijd en passie in de klassieke muziek steken. Deze muziek is een der steunpilaren van de ontplooing van onze Westerse cultuur. Als men trouwens ziet hoe steeds meer Aziaten aan dergelijke wedstrijden deelnemen, is dat een duidelijk bewijs dat zij onze klassieke muziek erg appreciëren. Zoals ik reeds opmerkte zijn de halve finales alleen te volgen op de Waalse zender "La Deux". Als we geluk hebben krijgen we op Canvas de finales te zien, meestal dan nog in uitgesteld relais. De "afecionados" hebben ze dan de avond ervoor reeds rechtstreeks gevolgd op de Waalse zender. Muziek kent geen talen. Met de klassieke muziek is het op de Vlaamse zenders trouwens droevig gesteld. Het enige klassieke programma dat we op vier zenders éénmaal per week te zien krijgen, is "klankenkoorts", op Canvas en dan op zaterdag om 13.00 uur. Een onmogelijk uur om voor de TV te gaan zitten. De meeste actieve mensen hebben die dag op dat moment wel iets anders te doen. Voor de rest nul komma nul. Af en toe hoort men op het nieuws wel eens vertellen dat e.o.a. Vlaming ergens in het buitenland bekroond is i.v.m. klassieke muziek, maar diens muziek zelf krijg men niet te zien noch te horen. Wie klassieke muziek wil hebben op TV moet de Nederlandse of de Waalse zenders volgen, ofwel Arte, soms de BBC. Arte en BBC durven zelfs hele opera's uit te zenden, iets dat op de Vlaamse zenders in járen niet meer gebeurd is. De heer Mary, hoofd van de VRT, ging voor meer cultuur, zei hij. Wat hij echter onder cultuur verstaat, zei hij er niet bij. Misschien de gewrochten van Hoet, Panamarenko en Fabre? Het wordt zelfs nóg erger. Bert Anciaux, tot nader orde Vlaams minister voor cultuur, is zinnens de Vlaamse Operastichting te ontbinden. Hij wil bepaalde koren en orkesten laten samensmelten, alsof dat allemaal zo maar kan. Een opera orkest bv begeleidt zangers, een symfonisch orkest interpreteert de muziek heel anders. Anciaux heeft daar geen benul van (van wat anders trouwens?). Het enige wat hij kan is de boel op stelten zetten of om zeep helpen. Dat was zo met zijn Volksunie en dat zal met de VLOS niet anders zijn. Arm volk dat geen betere leiders heeft!
"Het is altijd kletspraat te vertellen waarom een soldaat sneuvelt. Ik geloof dat een soldaat zelden vóór iets sterft, maar meestal tégen zijn goesting" (Bruno De Winter). Aan bovenstaande uitsprak dacht ik toen ik, ter gelegenheid van de herdenking van de Tweede Wereldoorlog in Moskou, nog eens de cijfers te horen kreeg van de gesneuvelde Russen. Voor elke Duitser vielen vier Russen, voor elk Amerikaan vielen er honderd! Dat er toen zoveel Russische soldaten gesneuveld zijn, zal wel meer dan één reden gehad hebben. Toch is het een feit, dat een mensenleven in Rusland nooit veel waard is geweest. Dat maken we trouwens nog regelmatig mee als er weer eens een probleem is met de Tsjetsjenen. Het wordt meestal een bloedbad. In de Tweede wereldoorlog was dat niet anders. Alleen al bij de innname van Berlijn stierven er 400.000 Russische soldaten tegenover slechts 50.000 Duitse. Taktisch gezien was het een grote fout een ingesloten vijand tot het uiterste te bekampen. Slimmer was het geweest hem een uitweg te geven tot vluchten. Dat mocht echter niet van Stalin. Hij en niemand anders zou Berlijn innemen. De vlag met de hamer en sikkel op de Rijksdag was hem belangrijker dan enkele honderduizende soldatenlevens. --- Het is in de Sovjet Unie nooit anders geweest. Sinds 1917 heeft het communisme er meer dan zestig miljoen slachtoffers gemaakt, die van de Tweede Wereldoorlog niét meegerekend. Dat is tien maal de holocaust, 600 maal Hiroshima. Het kunnen er ook meer geweest zijn; het juiste aantal zal nooit bekend geraken. Van de honderden strafkampen, de Goelag Archipels, is er geen enkele naam bij het grote publiek bekend. Geen vergelijking mogelijk met Dachau, Auschwitz en andere Buchenwalds. De resultaten waren er echter niet minder om. En dan hebben we het nog niet gehad over de deportaties, soms van hele volkeren, waarbij het ook over miljoenen mensen ging. Er zijn leukere landen om in te wonen dan Rusland...
Tijdens een VRT journaal van dit voorbije weekeinde in de berichtgeving over de vieringen n.a.v. de zestigste verjaardag van het einde van Wereldoorlog II, had men toch weer de kans gezien om e.o.a. miepie te laten komen vertellen dat we ook nu moesten opletten voor "extreem rechts". Het onnozel wicht heeft het zelf niet meegemaakt en zal ook wel een van de velen zijn die door onze vooringenomen staatszender was gehersenpoeld. Wat heeft extreem rechts met de Tweede Wereldoorlog te maken? Niks, driemaal niks. De nazi's waren "nationaal socialisten". Hoe kunnen socialisten nu extreem rechts zijn? Het beste bewijs, dat ze links waren, was wel het niet aanvalspact dat ze bij het begin van de oorlog sloten met Stalins communisten waarna ze broederlijk met hun linkse vrienden Polen onder elkaar verdeelden. Later waren de sovjets echter bij de overwinnaars en de nazi's bij de verliezers. De Romeinen kenden dat al: "Vae Victis" (Wee de overwonnenen). De uiterst linksen hadden (mee) gewonnen en de overwonnenen werden dan maar als uiterst rechts geclasseerd. Het politiek correct denken is nu mode, maar bestond toen ook al en, zoals een Amerikaans President ook zegde: "Blijf maar liegen, ergens blijft daar toch wel iets van hangen". Dat hebben ze dus ook bij de VRT goed in hun oren geknoopt. --- Nog zo'n misvatting is het woord "fascist". Het komt van de fascistische beweging van Benito Mussolini en ook die organisatie was socialistisch van oorsprong, dus links. Het woord fascist komt van het Latijnse "fascio", dat "bundel" betekent en stond voor een bundel gehakt hout, waar in het midden een bijl tussen stak. Deze "fascio" werd door de Romeinen mee rondgedragen bij optochten en was een teken van waardigheid. Mussolini's beweging had de draad van die symboliek terug opgenomen. Fascisme is een exclusief Italiaans gebeuren. Met veel goede wil zou men er dat van Kroatië nog bij kunnen nemen, daar ingevoerd uit Italië, maar daar houdt het mee op. Toch wordt het woord "fascist" hier regelmatig gebruikt, meestal als scheldwoord waarbij men echt niet weet waarover men het heeft. Voor onze streken had men bv beter als scheldwoord het woord "nazi" gebruikt, omdat we daar wél mee te maken hebben gehad. Dat gebeurt echter niet, wat ook dat past niet in het moderne correct politiek denken, waarbij het woord socialist angstvallig wordt afgeschermd.
Dat gerechterlijke beslissingen de laatste tijd in België steeds meer vragen oproepen, is een open deur instampen. Denk maar aan die overvaller die men zopas vrij liet omdat er een verkeerde klinker in zijn naam stond, of de moord waarbij de dader werd vrijgesproken omdat hij dronken was. Het is dan ook geen lolletje om in dit land minister van Justitie te zijn. Op het ogenblik is dat Laurette Onkelinx van de Parti Socialiste en die is bezig nogal wat te veranderen. Of dat allemaal in de gunstige zin is, is nog zeer te betwijfelen. Dé wijziging waaraan tante Laurette's naam zeker zal verbonden blijven, is de beslissing om straffen van minder dan zes maanden niet meer te moeten uitzitten. Zoals te verwachten was, gingen hier heel wat "slachtoffers" op inspelen en dat is dan ook gebeurd. Het meest in het oog springend voor het moment is de zaak van een redicivist (iemand die al meerdere keren voor dezelfde feiten in aanmerking is gekomen) uit Sint Niklaas, die een boete opliep van 2750,00 of twee maanden cel. De man koos voor twee maanden cel en kon op die manier meteen als vrij man terug naar huis. Zijn straf was immers minder dan zes maanden. Moest de man geriskeerd hebben voor twee maand achter de tralies te gaan, zou hij waarschijnlijk de boete betaald hebben. Op die manier gaat de staat nog miljoenen euro verliezen en gaan anderzijds heel wat mensen, die het met het naleven van de wetten niet zo nauw namen, nu zonder schroom allerlei overtredingen riskeren waarvoor ze vroeger tenminste twee keer zouden nadenken. --- Tante Laurette is trouwens om nog andere reden een opmerkelijke vrouw. Eerst was ze getrouwd met een Marokkaan, die op die manier Belg werd. Op een gegeven ogenblik werd die echtgenoot in België aangehouden wegens drugbezit. Op e.o.a. manier kwam hij vrij (voorspraak?) in België, maar werd hij later opgepakt in Turkije, ook al o.w.v. drugs. Turkije wilde hem toen uitleveren aan Marokko, waar hij ook al gezocht werd (!), maar kwam terug naar België, nadat er vanuit ons land "enige diplomatieke druk" werd uitgeoefend om hem naar hier te krijgen. Wat later scheidde Onkelinx van haar Marokkaan en trouwde ze met een Brusselse advokaat, Marc Uyttendaele, die sindsdien zijn advokatenpraktijk gevoelig heeft kunnen uitbreiden en waarvan gezegd wordt dat hij de man achter de schermen is in de hervormingen bij het Belgische gerecht. Uyttendaele en Onkelinx zijn nog steeds een koppel, maar zouden niet meer bij elkaar wonen. Hij is in Brussel gebleven en zij zou een onderkomen hebben ergens in de buurt van Louvain-la-Neuve. Nog pikanter wordt het als men weet dat Laurette's eerste man, die Marokkan dus, bij haar op het ministerie van Justitie zou werken en daar zou instaan voor de contacten met de buitenlandse islamitische groeperingen... --- En voor zover je het zou vergeten zijn: Laurette Onkelinx is in België minister van Justitie!
Pim Fortuyn werd o.m. bekend met zijn boek "De puinhopen van Paars". Die titel is ook hier al gebruikt voor het beleid dat we in België kennen sinds Verhofstadt (de man van de "Burgermanifesten", weet je wel) aan de macht is. Voor wat die puinhopen betreft, zijn we nog niet zover, maar het kan nog altijd komen, als men ziet wat voor leugens de huidige bewindsploeg rondstrooit: - "Het budget is in evenwicht en dit voor het zesde jaar op rij". Officieel klopt dat en is het waar dat er maar een viertal landen in de E.U. zijn waar dat gelukt is. Wat men er niét bij zegt, is dat ons land met een schuldenlast zit die nog steeds ongeveer even groot is als het Brutto Nationaal Product. Om mee te doen aan de euro was een van de voorwaarden, dat men een schuld mocht hebben van maximaal 60%. België stond toen aan 120%, maar Dehaene kreeg het gedaan dat we mochten meespelen omdat hij beloofde de schuldenberg af te bouwen. Na Dehaene, toen er geld zat over was, heeft de regering Verhofstadt 1 echter alles door deuren en ramen buitengesmeten en de unieke kans laten liggen om de staatsschuld te verkleinen. Landen die onder de 60% zitten, kunnen zich veroorloven een zekere schuld te maken; België kan dat niet en zou eigenlijk overschot moeten hebben. Ondanks allerlei kunstgrepen, denk maar aan het ovcrhevelen van de Belgacom pensioenen, was men al blij een budget in evenwicht te hebben. Nu zegt Verhofstadt, dat onze staatsschuld over 7 jaar bij het Europees gemiddelde zal zitten. Hij zegt er niet bij, waarop hij zich baseert, zodat het bericht evcngoed van madame Blanche had kunnen komen... - Het zilverfonds is één grote leugen. Hoe kan een land met een dergelijke staatsschuld naast die schuld geld opzij leggen? Dat druist in tegen alle financiële logica. Zo'n zilvcrfonds zal slechts efficiënt zijn als eerst die staatsschuld zal zijn afgebouwd. Een studie gemaakt door de heer de Callatay, ex cabinetmedewerker van Dehaene, toen die premier was, heeft ooit uitgerekend dat, om tegen 2020 de pensioenen betaalbaar te houden, er een fonds nodig zal zijn van ongeveer 500 miljard euro! Het is nog niet zover, maar dat Verhofstadt puinhopen zal achterlaten is zeker. Het kan ook moeilijk anders als een liberale partij zich laat domineren door een marxistische partij zoals de PS.
Er is nog maar eens een waarschuwing gekomen tegen het gevaar van het roken. Ditmaal komt het van het Britse Instituut voor Verzekeringsstatistieken, dat zegt dat bij mannen tot hun dertigste, die roken, de levensverwachtig met 5,5 jaar vermindert en bij vrouwen zelfs tot 6,5 jaar. Zopas was er ook nog een waarschuwing voor rokende moeders in verwachting. Het blijkt nu dat het roken bij hen niet alleen schadelijk is voor het kind dat ze dragen, maar dat dit zelfs doorwerkt op hun kleinkinderen. Het strafste verhaal hieromtrent is dat van dokter "Sir" Richard Doll. De man is nu 91 en was een onderzoek begonnen naar leven en dood van, nota bene, Britse artsen. Dat onderzoek startte in 1951. In 2001, dus 50 jaar later, bleken er van de 34.439 Britse artsen die rookten, nog slechts 134 in leven te zijn, veel minder dat het aantal niet-rokenden! Daarmee wordt bewezen dat roken eigenlijk nog dodelijker is dan wat toe werd gedacht; vrijwel niemand ontsnapt aan de gevolgen ervan. Uit hetzelfde onderzoek blijkt ook dat wie op zijn dertigste de sigaretten afzweert, een grote kans maakt om op een normale leeftijd te sterven. De helft van wie stopt op 50 jarige leeftijd, riskeert nog altijd vroegtijdig te sterven. Vroeger, ik spreek nu van ± 40 jaar geleden, wist men niet beter. "Het is geen man die niet roken kan", was het spreekwoord. Wie dat vandaag nog blijft doen, is niet bijster verstandig, wat voor uitvlucht hij (of zij) daarvoor ook mag hebben. Bij oudere rokers dacht ik vroeger ook dat ze eraan verslaafd geraakt waren en dus niet meer konden ophouden. Tot ik een collega ketting-roker van rond de vijftig, die rookte van wanneer hij opstond tot wanneer hij ging slapen, meteen heb zien stoppen toen de dokter hem vertelde dat zijn gezichtsverlies (zijn oogpupillen werden steeds nauwer) het gevolg was van een slechte bloedsomloop die op zijn beurt voortkwam van het roken. Het is dus gewoon een kwestie van karakter.
Luc Vansteenkiste heeft afscheid genomen als voorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemingen. Ter gelegenheid daarvan heeft hij enkele interviews gegeven en ook enkele forse standpunten ingenomen i.v.m. de politiek in ons landje. Het duidelijkst was hij nog toen hij volgende stelde: " Shangai, met 16 miljoen inwoners, wordt bestuurd door één burgemeester en 500 medewerkers. België, met slechts 10 miljoen inwoners wordt bestuurd door ± 3.200 burgemeesters en schepenen, 270 provinciegouverneurs en hun medewerkers, 68 ministers in zes parlementen en honderden politieke afgevaardigden" Probeer dat maar eens aan een buitenlander uit te leggen zonder uitgelachen te worden. Dan vertel je er trouwens best niet bij dat er daarenboven drie taalgroepen zijn en dat de grootste, de Vlaamse met 60%, het niet voor het zeggen heeft in een officieel democratisch land. Stel eens voor dat de Basken het veto recht hadden in Spanje, of de Zuid-Tirolers in Italië, of de Bretoenen in Frankrijk... Al die ministers, senatoren en volksvertegenwoordigers kosten België een pak geld dat niet geïnvesteerd kan worden. Buiten de lonen hebben al die ministeries, provincies en gemeenten nog budgetten die best overschreden worden, anders riskeert men voor het volgende jaar minder geld te krijgen. Daar houdt het niet bij op: die honderden verkozenen willen ook allemaal hun zegje hebben, liefst hùn nieuwe wetten erdoor krijgen en dat heeft dan weer tot gevolg dat het land verzuipt in duizende nieuwe wetten en regeltjes waarin alleen gespecialiseerde advocaten zich in terugvinden kunnen. Geen enkel communautair probleem kan worden opgelost zonder wat men noemd de "evenwichten" in gevaar te brengen. Alles wordt dus één koehandel (iets wat we da dag van vandaag weer meemaken met het verhaal van Brussel-Halle-Vilvoorde). Hoe is zoiets kunnen tot stand komen en hoe geraken we daar vanaf? Dé grote fout ligt bij de vele staatshervormingen. Men heeft allerlei nieuwe instanties geschapen, maar men heeft de oude, overbodige instellingen niet afgeschaft. De senaat en de provincieraden bv had men meteen moeten afschaffen. Desnoods had men de gouverneurs met hun ""hofhouding" nog kunnen in stand houden, maar dan bv alleen maar voor culturele zaken. Nu kosten al die organen enorme bedragen extra geld, dat voor andere, nuttige zaken gemist wordt. Daar het afschaffen moet gebeuren door degenen die er van profiteren, is het weinig waarschijnlijk dat het zal gebeuren (zelfs Verhofstadt wou de provincies afschaffen, al moet er worden bijgezegd dat het was toen hij nog in de oppositie zat en zijn "Burgermanifesten" schreef!).
Josef Ratzinger heeft het gehaald. "Een complete verrassing", zei de reporter ter plaatse van VTM. Waarmee hij bewees onbekwaam te zijn, tenminste voor dat soort werk. Iedereen wist dat kardinaal Ratzinger het gros van de kardinalen achter zich had. Toen het bleek dat er al binnen de 24 uur een nieuwe paus was, kon dat niemand anders zijn. Een onbekende kandidaat zou veel meer stembeurten hebben nodig gehad. Maar ja, VTM is ook nooit meer geweest dan een café-zender. Voor alles wat intellect en (echte) cultuur betreft, moet ge niet bij VTM zijn. In de katholieke Kerk zal veel dus bij het oude blijven. Kardinaal Ratzinger is een diepgelovig conservatief, Beier daarenboven. Als men door Beieren rijdt, ziet men soms voertuigen met op de achterruit "Nicht hupen, bin ne Bayer". Dat zal ook wel voor de nieuwe paus gelden.Het zal niet de Kerk zijn die zich zal aanpassen aan het grotendeels ongelovig geworden West Europa, maar wel andersom. West Europa mag dan nog steeds de meeste bisschoppen hebben, de rest van de wereld heeft de meeste gelovigen. Kardinaal Daneels, tenslotte, is een slechte verliezer. Geloofde die nu echt, dat er een progressieve paus ging verkozen worden? Misschien maakt ook hij de fout dat hij niet verder kijkt dan VRT en VTM. De elektrowinkel in Daneels' eigen gemeente heeft er een goede zaak aan gedaan. Daar zal men een zucht van verlichting geslaakt hebben!
De Vlaamse regering heeft geld te kort om de confrontatie met de "witte woede" aan te gaan en om nog veel andere zaken te kunnen opstarten en/of afwerken. Officieel is dat de schuld van de vorige deelregering en gedeeltelijk is dat ook zo, maar in feite is de belangrijkste reden, dat wij, Vlamingen, elk jaar zo'n 11,3 miljard euro weggeven aan onze francofone landgenoten. "Solidariteit" noemt men dat. Om even duidelijk te stellen wat dat bedrag (berekend door de KBC, dus niet door een politieke instantie) betekent, geef ik voor de politiek correcten, de solidairen en de Belgicisten enkele vergelijkingen: - Dat bedrag dat Vlaanderen ELK JAAR weggeeft is ongeveer gelijk aan het totaal bedrag dat de HELE WERELD aan de door de Tsunami getroffen gebieden gegeven heeft. - Dat bedrag is het DUBBELE van wat de U.S.A. elk jaar geven aan Israel en Egypte (in de U.S.A. wonen circa 300 miljoen mensen, in Vlaanderen 6 miljoen). - Dat bedrag is, procentsgewijze gezien, méér dan wat West-Duitsland in Oost-Duitsland steekt, met deze verschillen, dat de Duitse solidariteit in de tijd begrensd is en dat de West-Duitsers het voor het zeggen hebben (ook in Oostelijk Duitsland).
Wat doen onze francofone broeders met al dat geld dat wij hen zo gul toeschieten? Zij verdelen het onder elkaar. 40% van de Walen leeft van een uitkering of "is" aan de Staat, dat is 15% boven het Europees gemiddelde en ook boven dat van Vlaanderen. Wat krijgt Vlaanderen ervoor? Niets! Eigenlijk is dat nog overdreven, want wij worden regelmatig bij de bok gezet, worden verondersteld de wetten na te leven daar waar zij, de francofonen, dit alleen doen als het in hun kraam past (denk maar aan Brussel-Halle-Vilvoorde). Buiten die 11,3 miljard zuurverdiende euro, die wij elk jaar moeten afgeven en die niet geïnvesteerd worden, geeft Vlaanderen nog een hoop extra geld uit: - Aan flitspalen, bv, ± 600 in heel Vlaanderen tegenover een half dozijn in Wallonië, waarvan men nog niet eens weet of ze werken en àls ze werken, of de boetes geïnd worden. Van de boetes die in Vlaanderen geïnd worden, gaat 40% naar Wallonië! - Vlaanderen heft een belasting op leegstand en verkrotting. Wallonië doet dat niet. De opbrengst uit Vlaanderen gaat ook al voor 40% naar Wallonië. - Vlaanderen betaalt jaarlijks zo'n 10 miljoen euro aan het FRANSTALIG onderwijs in Vlaanderen. Wallonië zou dat ook moeten doen voor het nederlandstalig onderwijs in Wallonië, maar doet dat niet. Waar Vlaanderen taalgenoten wil helpen, moet het dat nog eens extra betalen. - 80% van het personenvervoer per spoor en 90 van het goederenvervoer gebeurt in Vlaanderen. Toch krijgt Vlaanderen slechts 60% van de nationale dotatie, waardoor het verplicht is extra te investeren uit eigen middelen nadat de francofone broeders zo lief zijn geweest ons dat toe te staan. Daarvoor hadden we nog een speciale toelating nodig! - In 1999 gaf Wallonië 12 miljard oude Belgische franken teveel uit aan medische kosten, dit berekend volgens de in Vlaanderen geldende tarieven. Ondertussen zou dat getal nog zijn opgelopen maar, om één of andere onverklaarbare reden, zijn er na 1999 geen cijfers meer beschikbaar. --- Is daar dan écht geen oplossing voor? Op deze regering hoeven we alvast niet te rekenen. De laatste jaren is het deficit zelfs nog toegenomen. De enige oplossing is, dat een volgende regering in haar beginselverklaring vastlegt, dat er een herschikking van de transferts moet komen. Bv en dat is nog heel redelijk: een afbouw met 10% per jaar. Dat zou dan betekenen dat Wallonië de volgende keer geen 12 miljard euro meer krijgt, maar nog 10,8. Het jaar daarop nog 8,72 en ga zo maar verder. Op die manier zou Wallonië verplicht worden eens serieuze initiatieven te nemen om vooruit te komen en op te houden met alles op te souperen. En elk Vlaams gezin zou elk jaar een deel van de 3.000 euro extra overhouden dat ze nu moet afstaan en dat ginds over de balk wordt gegooid.
André Flauhaut, minister van Landsverdediging, is nog maar eens in opspraak gekomen. Ditmaal wordt hij bij de Raad van State aangeklaagd door drie protestantse aalmoezeniers die het niet nemen dat Flahaut een deel van de legeralmoezeniers wil vervangen door "niet-religieuze consulenten", wat dat ook moge betekenen. Flauhaut zal er zich waarschijnlijk weer geen barst van aantrekken.Alhoewel de man op het eerste zicht overkomt als een goedzakkige Holle Bolle Gijs, gedraagt hij zich op zijn departement als een harde alleenheerser. Dat is recentelijk nog tot uiting gekomen toen hij op eigen houtje straffen voor drugsgebruik binnen het leger kwijtschold. Trouwens, waarom zou Flauhaut zich zorgen maken om een advies van de Raad van State, als men ziet wat gebeurt met haar advies i.v.m. de door de Wet gestelde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde? Daarvoor was er het Huis van het Leger (of iets in dien aard), dat toevallig werd opgericht in de stad waar Flahaut burgemeester en dat werd afgehuurd aan een prijs die viermaal hoger lag dan gebruikelijk. Nog iets van gehoord? Sinds Flauhaut minister van Landsverdediging werd heeft hij er alles aan gedaan om al wat Vlaams en Christelijk was uit te schakelen. Enkele voorbeelden: - In de zaak van het militair hospitaal van Neder-Over-Heembeek, zo'n drie jaar geleden begonnen en feitelijk ook nog niet opgelost, promoveerde hij een eigen poulain (Pirson) tegen de wil van de medische staf. Sindsdien heerst daar een klimaat dat absoluut niet goed is voor een hospitaal met dergelijke reputatie. - Hij maakte zijn eigen cabinetsmedewerker André Vilet (zo goed als volledig nederlandsonkundig) tot nieuwe chef van het medisch component. Dit dan in vervanging van generaal-geneesheer Van Hoof (een Vlaming) die, volgens insiders, werd weggepest. - In feite was de aanstelling van Vilet een logische gevolg op een machtsgreep door Flahaut binnen de militaire hiërarchie. Met één pennetrek werd toen luitenant-generaal Herwig Van Remoortele (een Vlaming) als chef van "Training en Operaties" vervangen generaal-majoot Fred Vandingen, franstalig en ook al gewezen cabinetchef. Chef van de landcomponent (landmacht) werd Oger Pochet, nóg een franstalig lid van Flauhauts cabinet. Daarbij kwam nog, dat de door Flauhaut persoonlijk benoemde (franstalige, wat dacht je?) commandant van de (gewezen) para-brigade later een van zijn cabinetsadviseurs werd. Met Vilet zijn nu, op zeemacht en de chef defensie na, alle commandoposten (de vroegere stafschefs) franstalig. - Sinds de terugtrekking van onze troepen uit Duitsland is onze krijgsmacht zo stilaan nog uitsluitend een bron van tewerkstelling geworden, maar dan wel alleen voor de Waalse regio. In Ath, de thuisbasis van "Dieu" Spitaels, werd zelfs een spiksplinternieuwe kazerne gebouwd, terwijl de meeste van de te sluiten kazernes toevallig in Vlaanderen liggen. Bijna alle gevechtseenheden komen in Wallonië te liggen en de Vlamingen zijn in het leger alleen nog goed voor de logistieke steun: papier en potloden, om het eenvoudig te houden. De zeemacht, waar de Vlamingen nog iets te zeggen hebben (de zee raakt nu toevallig alleen maar aan Vlaanderen), is het grootste slachtofer van de besparingen der laatste jaren. Ook allemaal toeval natuurlijk. Waarom laat men die Flauhaut zijn gangen gaan, wordt hij zelfs in een deel van de Vlaamse pers verdedigd (Luc van der Kelen half februari in het Laatste Nieuws)? Het is nog maar eens een duidelijk bewijs dat de Vlaamse meerderheidspartijen in deze paarse regering de gevangenen zijn van de PS, hoezeer ze dat ook ontkennen.
De elektrozaak PV Sound uit Tielt geeft zijn klanten hun aankoopbedrag terug, als kardinaal Daneels tot Paus zou verkozen worden. De kardinaal is daar niet gelukkig mee en hij heeft gelijk: dit slaat nergens op. Toch hoop ik dat die firma niets hoeft terug te betalen, want onze kardinaal is veel te braaf om Paus te worden. Hij is een "watje", zoals de Hollanders zouden zeggen. Johannes Paulus II was een strijdende Paus. Dat is ook de reden waarom hij zo populair was bij de jeugd. Die wil een strijdende Kerk, geen lijdende Kerk. De jeugs kiest voor winners, niet voor losers. Godfried Daneels heeft nooit zijn stem verheven om klaar en duidelijk te protesteren als de Kerk in ons land werd aangevallen. Denk maar aan de toestanden bij het goedkeuren van abortus, euthanasie, het minimaliseren van het Te Deum, publiciteit waarin de Kerk belachelijk werd gemaakt en ga zo maar verder. Verder heeft hij geen duidelijke standpunten i.v.m. het celibaat, de Islam, het aandeel van vrouwen in de Kerk e.d. Hij draait gewoon wat rond de pot en zal bereid zijn overal toe te geven om toch maar geen herrie te krijgen met zijn achterban. Die achterban was voorlopig België, misschien iets ruimer West Europa, maar de Katholieke Kerk is universeel. Die Kerk groeit nog steeds, maar dan wel buiten West Europa. Heel wat West Europeanen denken nog altijd dat zij het zwaartepunt vormen van de Katholieke Kerk, maar dat klopt niet meer. Johannes Paulus II had dat gesnapt. Hij reisde niet voor niets de wereld rond. Zijn opvolger zal die lijn moeten doortrekken, anders gaat zijn Kerk in heel de wereld achteruit en niet meer alleen in West Europa.
Er is een nieuwe film op komst over het leven van dokter Kinsey (ik hoop, dat ik zijn naam juist schrijf). De man werd wereldbekend, toen hij, vlak na de Tweede wereldoorlog, als allereerste een wetenschappelijke studie maakte over het seksleven van de Amerikanen, eerst over dat van de mannen, later een over dat van de vrouwen. Die studie maakte nogal ophef, ook al omdat een van de randbeschouwingen stelde, dat er toen in de States zo'n 7% homoseksuele zouden geweest zijn. Dr Kinsey's cijfers werden o.m. ook gebruikt door Bill Clinton tijdens diens eerste presidentscampagne. Clinton beloofde daar iets aan te gaan doen. Het is in grote lijnen bij beloften gebleven, grotendeels o.w.v. de uitslag van een ondertussen nieuwe studie, het "Hite Report", waaruit bleek dat er hooguit kon gesproken worden van anderhalf procent homoseksuelen (de doorslag in deze enquête kwam er op de vraag "hoe ze het deden"). Ondertussen had men al wel dertig jaar Kinsey's cijfers als dogma gebruikt. Hier in België doet men nog straffer. Hier zijn zelfs overheidsinstanties, die ervan uitgaan dat ± 10% van de bevolking homoseksueel is en dat alles zonder enige studie of onderbouwing. Als het in Amerika, waar men er ernstig naar onderzocht heeft maar een percentage geeft van anderhald procent, hoe kan dat hier dan 10% zijn. Of had Kardinaal Joos toch gelijk, toen hij stelde, dat de rest een zootje perversen waren?
