Iedereen die de Belgische politiek volgt, weet ondertussen wat een sale & lease back operatie is. Deze werd wereldberoemd dank zij de inventiviteit van o.m. toenmalig begrotingsminister Johan Vande Lanotte tijdens de paarse regeringen. Ze waren de "one shots", waarmee Verhofstadt zijn begrotingen kon dichtrijden (en die nu door Leterme worden gekopieerd!). De staat verkocht een eigendom - bv een gloednieuw justitiepaleis - en huurde het terug voor een periode van zesendertig jaar aan een hoge intrest. Firma's die daarop inspeelden verdienden heel wat meer dan die sukkelaars die hun geld belegden op de beurs, blijkt nu. Er waren trouwens, buiten de staat, nog andere instanties die deze ogenschijnlijke winstgevende formule ontdekt hadden. Zo verkochten de gemeenten Hamme, Dendermonde en Sint Niklaas hun rioleringsnetwerk aan Amerikaanse investeerders en huurden het terug voor een periode van tien jaar, waarbij ze zich verplichten het terug te kopen. Zo iets heb ik nooit goed begrepen, maar dat zal wel aan mij liggen. Blijkt nl dat die Amerikanen op die manier een gat in hun markt ontdekt hadden en zo een (Amerikaans) belastingvoordeel uit de brand konden slepen. Om de operatie vlekkeloos te laten verlopen, was er echter een garantie nodig. Geen nood, die werd gegeven door American International Group (AIG), gekend over heel de wereld. Gaat die AIG-groep tot ei zo na failliet, zeker! Resultaat is, dat er momenteel geen garantie meer rust op de overeenkomst en de gemeenten op zoek moeten naar een nieuwe verzekeraar, zowel hier als in de States, wat aardig wat extra kosten zal meebrengen. Bijkomend probleem is nl dat dat gat in de Amerikaanse wetgeving ondertussen gedicht werd... Tussen haakjes, het gaat hier niet om gemeenten die door kapitalisten beheerd worden: Sint Niklaas door Willockx en Dendermonde door De Batselier, allebei doorwinterde kopstukken van de SP.a. Blijkt nu, dat ook het Vlaams Gewest zich heeft laten verleiden tot eenzelfde constructie, maar dan voor de financiering van de Liefkenshoektunnel in Antwerpen. Hier zou, althans voorlopig, geen probleem zijn omdat de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM, dezelfde die met de Lange Wapper aan het knoeien is) het geld terug belegd had in Merrill Lynch (!), de zakenbank die op het nippertje van een faillissement gered werd door Bank of Amerika. Oef! De vraag is maar: hoeveel van die lijken gaan er nog uit de kast vallen? Als men ziet, dat zelfs een grote bankverzekeraar als Ethias (het vroegere Omob), ook al van socialistische huize, die winst ook altijd bijkomstig noemde (niet voor niets is Stevaert er de voorzitter!), nu in minder goede papieren zit, is het niet te verwonderen dat er nog meer van die "accidentjes" kunnen gebeuren. Het wordt hoog tijd, dat men terug gaat naar de goede oude tijd, toen bankieren nog een zaak van lange adem was. Snel geldgewin blijkt uit de mode te zijn geraakt.
"Een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen zal ik bevechten te land, ter zee en in de lucht, van Opgrimbie tot De Panne". Uitspraak van Yves Leterme van zo'n jaartje geleden. Evenmin als zijn uitspraak dat Vlaanderen alleen de federale begroting zou helpen als Vlaanderen er beter van werd, is dit een zoveelste bewijs van de Verhofstadting van de man uit de Westhoek. Zoals Verhofstadt, eens hij aan de macht kwam, alles verloochende wat hij daarvoor aanbeden had (in zijn burgermanifesten), zo is Leterme bezig het tegenovergestelde te doen van alles wat hij vroeger gezegd en beloofd had. Dat zijn partij hem in zijn dwaasheden blijft volgen, is meer dan veronrustwekkend. Van Jan Jambon, de nieuwe fractieleider van N-VA, kreeg deze regering de naam "Leterme Un" en dat is goed gevonden. De regering telt meer Franstaligen dan Nederlandstaligen, wat in feite strijdig is met de grondwet, maar die werd omzeild door het aantal staatssecretarissen te vermeerderen. De regering Leterme heeft ook geen meerderheid in Vlaanderen en stoelt dus op een meerderheid van de minderheid. Totalitaire democratie, zou men het kunnen noemen. Elke beslissing die er nu genomen wordt - de zo pas goedgekeurde nepbegroting is er één van - is er een tegen de meerderheid in van de Vlaamse vertegenwoordigers, die dus telkens in de minderheid worden gesteld dank zij het knechtenwerk van CD&V en Open VLD. CD&V beweert dat het, ondanks het afhaken van N-VA, zal zorgen voor een oplossing voor Brussel-Halle/Vilvoorde én voor een staatshervorming. De vraag is alleen, wanneer dit zal gebeuren en welke oplossingen het zullen zijn. Als ze er komen, zullen het in elk geval oplossingen zijn die de volledige goedkeuring van de Franstaligen zullen moeten hebben en ook dat voorspelt niet veel goeds. Ondertussen is Leterme, helemaal in het kader van zijn "Leterme Un", vertrokken naar de jaarlijkse mondiale bijeenkomst van de francofone landen, nu in Quebec. Net als zijn gerecupereerde Vlaamse voorgangers gaat hij als Vlaming België vertegenwoordigen op een uitsluitend francofoon forum. Daarmee verstevigt hij nog maar eens het imago dat België in vele andere landen heeft, nl dat van een (overwegend) francofoon land. Als hij het werkelijk goed meende met Vlaanderen, zou hij een Franstalige vice-premier er naartoe gestuurd hebben Dat zou meteen aan het buitenland het signaal gegeven hebben dat de francofonie in België een minderheid is. Dan wel een minderheid die dank zij een systeem van grendels, veto's en evenwichten nog steeds de lakens uitdeelt, dank zij - in de huidige omstandigheden - het knechtenwerk van CD&V en Open VLD. Aan ons, Vlamingen, daar iets aan te doen, bv op 7 juni 2009, wanneer we de kans krijgen Leterme Un naar huis te sturen en zijn partij terug in de oppositie te jagen.
Over die plundering van het synatomfonds is het laatste woord nog niet gesproken. De regering van "Leterme Un" pakt daar nl zo'n driekwart miljard euro uit (30 miljard oude befkens!) en dat geld zou door Gaz de France/Suez (en een klein stukje door de minieme concurrentie) moeten worden teruggestort. Dit alles zonder enig akkoord terzake. De Franse maatschappij heeft in België een bijna monopolie en zal daarvan zeker gebruik maken om "les petits Belges" onder druk te zetten. Ondertussen blijkt nl nog maar eens wat voor blunder het was Electrabel aan de Fransen uit te leveren. Jaren heeft de Belgische maatschappij voor hopen cash geld naar Frankrijk versluisd, waardoor toen Suez, nu Gaz de France/Suez, haar financiële problemen de baas kon blijven. De enorme winsten die Electrabel maakte kwamen van de elektriciteitsrekeningen van de modale Belg en de Belgische bedrijven die jarenlang een te hoge factuur hebben moeten betalen. Die factuur zal trouwens niet lager worden, zeker niet als we zouden afstevenen op een energiecrisis. Ondertussen is een regeling voor de klimaatconferentie verschoven naar december en moet ook daar niet teveel meer van verwacht worden. De vroegere Oostbloklanden gaan er niet mee akkoord en daar zijn ze ook in het hypocriete Westen niet rouwig om, wat er ook officieel beweerd wordt. Om de CO²-uitstoot de baas te kunnen, zal men tenslotte verplicht zijn de kerncentrales langer open te houden (én er bij te bouwen, zoals men in Finland al doet en ook in Groot-Brittannië wordt gepland). Op die manier hoeft men het door België gestolen geld uit het synatomfonds niet terug te storten. Misschien was dat wel de reden waarom men het zo gespeeld heeft. Van perversheid gesproken...
Gisteravond kwam Rudy De Leeuw, big boss van het ABVV, op de journaals vertellen, dat er 5.000 ambtenaren hun job zouden verliezen. Dit is één grote leugen. Geen enkele ambtenaar wordt ontslagen. Wat wel zal gebeuren, is dat ambtenaren die met pensioen gaan, waar dat kan, niet zullen vervangen worden. De Leeuw kletst niet alleen uit zijn nek, hij probeert met alle middelen de stemming erin te houden dat er meer koopkracht moet komen. Iets waarvoor vooral Wallonië op 6 oktober heeft gestaakt, maar waarvan het resultaat in Vlaanderen erg miniem was. Het ACV en de liberale vakbond deden alleen mee omdat ze de kaas van hun brood niet wilden laten halen. In het eigen ABVV deed de Vlaamse tak van de metaalbond, onder leiding van Herwig Jorissen, zelfs niet mee en met reden. Want ondertussen vallen de ontslagen zoals de herfstbladeren van de bomen. In september waren er al de herstructureringen in de textielnijverheid in Oost- en West-Vlaanderen. Sinds 1 oktober zijn er in Vlaanderen al meer dan 2.000 jobs verloren gegaan en het zou nog erger kunnen worden. Symptomatisch is de situatie bij DAF-Trucks, een bedrijf dat ik zeer goed ken; ik heb er 33 jaar in gewerkt. DAF ging in 1993 failliet, maar kon terug worden opgestart met hulp van de Nederlandse en de Vlaamse regeringen. Die hebben zich het geven van die steun nooit beklaagd, want zij kregen het drievoudige van hun geïnvesteerd geld terug, toen DAF werd overgenomen door het Amerikaanse Paccar. Sindsdien ging het steeds crescendo met de productie. Tot nu. Voor de eerste keer sinds 1993 is de vraag naar vrachtwagens bij DAF gedaald. Sinds die tijd heeft DAF zich echter ingedekt tegen dergelijk mogelijke rampscenario's. Ongeveer 20% van de werknemers kreeg sindsdien slechts een tijdelijk contract. Voor wie zo'n contract heeft, ziet het er dan ook niet goed uit. Hij wordt niet meteen ontslagen, maar zijn contract wordt niet vernieuwd, wat dus neerkomt op een ontslag met enig uitstel. Eenzelfde scenario speelt zich ook af bij de lampenfabriek van Philips in Turnhout en misschien nog wel op andere plaatsen. Het belangrijkste voor de vakbonden zal dan ook worden, dat ze niet verder hun tijd verliezen met dat verhaal over de koopkracht, maar in de eerste plaats hun energie zullen inzetten voor het behoud van werkplaatsen. De vraag is maar, of dat gaat gebeuren. Zeker in het Waalse landsgedeelte zal de kans groot zijn dat er weer blindelings gestaakt zal worden. Met alle negatieve gevolgen vandien.
"Telkens wanneer de federale begroting om hulp vraagt, zullen we naar een oplossing zoeken waar Vlaanderen beter van wordt". Bovenstaande is een uitspraak van Yves Leterme, op 12 oktober 2005, toen hij nog minister-president van Vlaanderen was en zijn partij in de federale oppositie zat. Nu zijn zelfgekozen opvolger consequent dezelfde politiek voert, doet Leterme het af als een gebrek aan solidariteit (nota bene: bovenop de 12 miljard die Vlaanderen al elk jaar weggeeft). Meer nog: Vlaanderen heeft al 414,5 miljoen aan de federale regering aangereikt (hulp aan Dexia, Zorgfonds e.d.; zie mijn blog van 2 dezer) en is daarenboven bereid voor zo'n 300 miljoen taken van de federale regering over te nemen. Dat laatste wordt echter door de regering Leterme (voorlopig?) niet aanvaard omdat de francofonen, die bij Leterme momenteel de meerderheid hebben en de dienst uitmaken, dit zien als een verkapte vorm van staatshervorming. Zelfs een miniem begin van borrelnootjes wordt Vlaanderen niet gegund, ook niet als er 300 miljoen euro tegenover staat. In werkelijkheid heeft Leterme's begroting voor 2009 een gat van om en bij de drie miljard euro. 1,5 miljard ervan zijn het gevolg van een moedwillig verkeerd ingeschatte groei in 2009 (1,2% i.pl.v. 0,2% zoals het IMF, nota bene, het stelt). Verder wordt er uit de kas van het synatomfonds geen 250 miljoen, maar 750 miljoen gejat. De 250, waarover ik het in mijn blog van gisteren had, zijn alleen voor 2008; voor 2009 neemt men er nog eens 500 miljoen uit, dit alles zonder enig akkoord met de energietoeleveranciers. Theoretisch zit er nu de kans in, dat er straks geen geld meer zal zijn om de kerncentrales te ontmantelen en men wel verplicht zal zijn ze open te houden (misschien is dat ook wel de achterliggende bedoeling). Dus: 1,5 miljard wegens de verkeerde groeiprognose, 800 miljoen omdat men geen akkoord heeft met de gewesten, 750 miljoen omdat er geen akkoord is met Electrabel/Suez. Dat maakt een tekort van meer dan drie miljard. Het is dan ook belachelijk Vlaanderen nog maar eens de schuld te geven omdat het niet bereid is 500 miljoen op te hoesten zonder goede afspraken, exact wat Leterme zelf op die 12de oktober 2005 gezegd heeft. Luister naar mijn woorden ("vertrouwen, woord houden, goed bestuur") maar zie niet naar mijn daden... "Het kan verkeren", zei Bredero al.
Vanmiddag gaat Leterme zijn begroting voor 2009 presenteren. Zij zou sluitend zijn. Het is zo'n beetje zoals het geheim van pulcinello: iedereen weet dat het een leugen is, maar houdt het voor zich, althans binnen de meerderheid. Alleen al het feit dat Leterme nog steeds blijft uitgaan van een groei van 1,2% voor 2009 is een leugen. Zelfs het Internationaal Muntfonds (IMF) gaat uit van 0,2%. Er is dus, om te beginnen, al een tekort van 1% op de groei. De 0,3% overschot die nodig is om de (eerste) kosten van de vergrijzing op te vangen, mag Leterme ook al op zijn buik schrijven. Het geld van de Vlaamse gemeenschap heeft hij op dit ogenblik ook nog niet vast. Peeters kan niet anders dan voet bij stek houden. Voor wat hoort wat. Als de federale regering geen bevoegdheden overdraagt, zullen er ook langs die kant 500 miljoen tekort zijn. Dan zijn er de 250 miljoen die de regering letterkijk is gaan pikken uit het Synatomfonds, een regelrechte schande, want het niet eens zeker dat de energiebedrijven dat bedrag zullen terugstorten. Het niet vervangen van ambtenaren is maar een druppel op een hete plaat, althans voor 2009. Veel ingrijpender zou zijn de senaat en de provincieraden af te schaffen, maar dat doet men niet. De postjes, weet ge wel. Om de werkzaamheidsgraad op te krikken, is er een staatshervorming nodig met een aangepast systeem voor financiering, maar dat is er niet en zal er ook niet komen zolang de Walen de meerderheid van deze regering vormen. Verder zorgt de affaire Fortis voor 2009 voor een extra schuld van 550.000 euro, dit bovenop de weer groeiende staatsschuld, die als een molensteen rond de hals van dit kunstmatige land blijft hangen. Kortom, deze begroting, als ze vanmiddag zou worden goedgekeurd, is een nepbegroting, waar nog veel aan zal moeten gesleuteld worden (lijkt veel op de wetten Verhofstadt die ook telkens opnieuw moesten worden veranderd en aangepast. --- In de marge van bovenstaande nog dit: - Vervotje begint nu plots toch verklaringen af te leggen.Zou men het wicht nu als afleidingsmanoeuvre gebruiken? - Het is echt geen zicht als men ziet hoe Leterme de laatste tijd interviews geeft met beide handen in zijn broekzakken. Zelfs voor een amateur geitenboer is dat weinig fraais.
Het wordt weer een spannende week; Het houdt gewoon niet op. In de eerste plaats wordt het uitkijken of er enig positief resultaat zal komen uit al die belangrijke bijeenkomsten die er dit weekeinde geweest zijn: IMF, G7, Eurozone. In eigen land wordt het vooral wachten op de begroting. Die zou er morgen moeten zijn. Zondagavond sprak men nog altijd van een gat van 2 miljard. Alles blijkt nu opeens toegelaten: geen surplus meer, geen veto meer tegen eenmalige shots, men spreekt zelfs nu al van een kans op een tekort. Dat laatste is vooral de dada van de PS. De parti scandaleux wil noch min nog meer een extra 800 miljoen euro "om de koopkracht te vrijwaren". M.a.w. een voorzetting van de actie van 6 oktober, een actie die door zowat alle weldenkende mensen (zelfs in vakbondskringen) werd verworpen. In de huidige situatie is het eerste en belangrijkste dat er gewaakt wordt op het behoud van jobs. Er is trouwens geen enkel concreet voorbeeld van hoe men die koopkracht zou kunnen vrijwaren, tenzij volgens het oude, Waalse adagium: gewoon (Vlaams) geld uitdelen. We weten nu stilaan allemaal dat een begroting zonder overschot voor extra problemen zal zorgen i.v.m. met de kosten voor de vergrijzing. Een begroting met een deficit zal die zaak nóg verergeren. Maar dat is waarschijnlijk de laatste zorg van de Waalse marxisten. Na ons de zondvloed. Hoe meer miserie, hoe meer doppers, hoe meer geld de vakbonden krijgen om de werkloosheid uit te betalen. Het is maar hoe men het bekijkt. Door alle heisa rond de internationale perikelen en de problemen rond de begroting, zou men nog vergeten dat er nog zoiets loopt als de dialoog tussen de gemeenschappen. Ik vrees dat dat gesprek het kind van de rekening zal worden. Kris Peeters mag de dag van vandaag dan al vrij populair zijn geworden, als hij die dialoog niet tot een goed einde kan brengen, zal hem dat zwaar worden aangerekend in juni 2009. Tenslotte nog dit: sommigen vragen zich af waarom Dexia een voorkeursbehandeling kreeg t.o.v. Fortis. Eenvoudig: "Eigen (syndicaal) volk eerst"!
Ik heb altijd huiverig gestaan t.o.v. peilingen, zeker tegen die enquêtes die worden uitgevoerd in opdracht van de VRT. In de huidige situatie, met banken (en zelfs landen) die dreigen failliet te gaan, beleggingsfondsen die droog komen te staan en een financiële crisis zoals we die sinds de grote depressie van de jaren dertig van de vorige eeuw niet meer hebben meegemaakt, is het zeer de vraag hoe geloofwaardig peilingen nog kunnen zijn. Elke dag is er nieuw, meestal schokkend nieuws, elk weekeinde een nieuwe omwenteling. De G7 (Rusland hadden ze deze keer niet nodig, met die beurs van Moskou die meer dicht dan open is), het IMF, de landen van de eurozone (daar is Groot-Brittannië niét bij), allemaal staan ze aan te schuiven om toch maar een oplossing te vinden voor de aan gang zijnde crisis, die nu ook de economie bedreigt. In eigen land komen daar dan nog de problemen van de begroting bij, waarvan niemand weet hoe ze deze keer zal worden dichtgereden (die begroting gaat trouwens uit van een groei van1,2%, terwijl zo stilaan iedereen weet dat het rond de 0% zal liggen in 2009). In een dergelijk klimaat heeft een politieke peiling helemaal geen zin. Wie interesseert het om te weten of Leterme, De Wael, Dedecker en anderen nu een procentje minder of meer populair zijn geworden. Volgende week kan het weer helemaal anders zijn, laat staan over acht maanden, een eeuwigheid in de politieke Belgische wereld. Dat neemt niet weg, dat Lijst Dedecker inderdaad wel sterker zal worden. De politiek correcte media doen daar trouwens flink aan mee, al was het maar omdat ze hopen dat Deckerke voor een leegloop zal zorgen bij het Vlaams Belang. Wat De Decker vertelt, wordt in het lang en het breed uitgesmeerd; die van het VB mogen vertellen wat ze willen: hun commentaar wordt meestal niet eens gepubliceerd. Wit-Russische toestanden. Buiten Jean-Marie bestaat de partij echter uit alleen maar nobele onbekenden, met uitzondering van vuilspuiter Verstrepen, professor Bouckaert, zakenman Ivan Sabbe en Peter Reekmans, deze laatste in een vroeger leven ooit voorzitter van de liberale jongeren. Opmerkelijk is wel dat Verhofstadt redelijk populair blijft. Misschien komt dat omdat de mensen dachten dat het onder het blauw konijn beter was. Dat klopt ook, alleen vergeet men erbij dat heel wat van de huidige malaise in België het gevolg is van het slechte beheer onder Paars. Dat schijnt men al vergeten te zijn. Tenslotte nog dit: in de diverse peilingen wordt de Open-VLD met donkerblauw aangeduid, LDD met lichtblauw. Dat zou juist andersom moeten zijn. Echte liberalen horen niet thuis in de linkse club van de Mechelse koekoek.
Ik zal wel niet de enige geweest zijn die zijn wenkbrauwen heeft opgetrokken bij het arrest in de VISA-affaire van Antwerpen. Toch is dit nog een vrij onschuldige zaak. Er zijn rechterlijke beslissingen die heel wat meer vraagtekens oproepen. Zo is er zopas het geval van de man uit Deurne, die zijn drie dochters voor acht maanden kidnapte bij zijn vrouw waarvan hij gescheiden leeft. Hij trok met de meisjes naar Zuid-Europa. De hele tijd leefden zij van bedelen en woonden zij in een camper, tot ze in Portugal werden gevonden. De man werd door de Portugese politie aangehouden en aan België uitgeleverd. Daar werd hij door een onderzoeksrechter terug vrijgelaten... Voor zover bekend via de media, werd de man alleen verboden (voorlopig?) nog met zijn kinderen in contact te komen. Die kerel, die zo te zien een labiele indruk laat, zou men beter interneren. Van wat leeft die nu? Waar woont die nu? Wordt die serieus gecontroleerd (waarschijnlijk niet, als men weet dat zelfs enkelbandveroordeelden hier amper gecontroleerd worden). Enfin, wat als die man straks door het lint gaat en God weet wat doet. Ik zou dan niet in die rechter zijn schoenen willen staan. Het kan nog erger. In Brugge wil men een proces starten wegens de moord op een Britse ingenieur. De hoofdverdachten, de Frans-Ivoriaanse oplichter Jean-Claude Lacote en zijn Vlaamse echtgenote, waren al aangehouden, maar na vier maanden (in 1996) terug vrijgelaten. Ze zijn met de noorderzon vertrokken en werden pas dit jaar terug gevonden (en aangehouden) in Zuid-Afrika. Daar konden ze opnieuw ontsnappen en zijn nu spoorloos, waardoor men een assisenproces zou moeten beginnen met beklaagden die men alleen bij verstek kan veroordelen. Pikant in deze zaak is de rol van advocaat Pierre Chevalier, vriend van Verhofstadt en Co, die ook al onder verdenking staat van schriftvervalsing, witwassen en heling. Een deel van het misdaadgeld van Lacote stond op Chevalier's rekening... Enfin, ook hier een rechterlijke beslissing die verre gevolgen kan hebben en die het blazoen van onze al zo gehavende justitie nog verder in het diskrediet brengt. Denken zo'n mensen niet na? Staan die niet met hun voeten op de grond? Hoe geraken die aan zo'n belangrijke post? Op dat laatste heb ik een antwoord: met de juiste partijkaart.
Op Sardinië heb ik een oudere vriend die soms pittig uit de hoek kan komen met gevatte zinnen. Eén ervan is: "Tutti amici e ladro manca", wat - vrij vertaald - zoveel wil zeggen als "allemaal vrienden en de dief ontbreekt". Daarmee bedoelt hij dat, als er iets fout loopt - zeker in de politiek - er nooit een schuldige gevonden wordt. Aan die oneliner moest ik denken n.a.v. het op een sisser aflopen van het fameuze VISA-schandaal in Antwerpen. Iedereen vrijgesproken, op een voorwaardelijk akkevietje na. Voor mij dienden trouwens de ambtenaren, die nu zijn vrijgesproken, niet meer gestraft te worden. De hoofdschuldigen, de politiekers die de verantwoordelijkheid droegen, waren de dans al lang ontsnapt. En denken, dat heel die zaak ervoor gezorgd heeft dat er een einde kwam aan enkele politieke carrières, zoals die van "Moeke" Detiège en Ann Coolsaet. Ook aan die van groene vikinger Pairon en zijn collega Chantal Pauwels. Die twee waren wel niet opgestapt ("Anders Gaan Leven" heette dat toen), maar werden later afgestraft door de kiezers. Dank zij de hele VISA affaire kwam tenslotte Janssens aan de macht en dat zullen we geweten hebben. We moeten trouwens niet teruggaan naar de jaren negentig. Het aan de gang zijnde onderzoek naar de benoemingsfraude bij de politietop heeft ondertussen ook al een zoveelste vaudeville gekend. De twee geschorste secretaressen stappen naar de Raad van State om hun schorsing aan te vechten. Zij vinden dat hun baas Koekelberg, boven de wet staat (heeft een PS-lidkaart!) en het recht heeft mensen te bevorderen die voor die bevordering niet de nodige diploma's hebben. In dit land zal wel alles mogelijk zijn, zeker? In de Open VLD heeft men tenslotte het probleem Moerman. In tegenstelling tot De Wael, was Fientje Moerman wél opgestapt. Ondertussen is ze echter langs een achterpoortje (als opvolger) toch terug in het Vlaamse parlement geraakt en wil ze bij de volgende verkiezingen weer lijsttrekker worden. Zoals het een Belgische politic(us/a) past, vindt zij helemaal niet dat ze iets fout heeft gedaan. Probleem is nu, dat zij in haar regio zal moeten opboksen tegen de familie De Gucht en Mathusalem De Croo. Wordt gegarandeerd nog vervolgd. Als wederdienst om te mogen blijven, wordt De Wael zelf momenteel door de federale regering uitgestuurd om van de Vlaamse regering geld te eisen om de federale begroting te helpen depanneren. Aan de andere regeringen moet hij dat niet vragen, want die hebben hun geld al lang over de balk gesmeten. Aan de Vlaamse regering nu om eens "non" te zeggen, tenzij ze er een zeer vette vis voor in de plaats krijgen. Maar wie gelooft daar nog in?
In werkelijkheid stellen de nationale banken in de Europese Unie niet zoveel meer voor. Door de huidige internationale financiële crisis lijkt het echter weer ieder voor zich en wordt er weer meer aandacht geschonken aan instellingen die zich de laatste jaren bijna nog uitsluitend bezig hielden met het opmaken van statistieken. En daarvoor vorstelijk betaald worden. Zo heeft, zoals men weet, Guy Quaden*, de gouverneur van onze nationale bank een loon dat vier maal hoger ligt dan dat van Ben Bernanke, zijn collega in de USA. Dat zou de man moeten aanzetten tot het goed uitvoeren van zijn taak, maar dat blijkt niet het geval. Quaden is nl een lid van de parti scandaleux en - zoals een lezer gisteren correct suggereerde - is het die mensen dikwijls niet zo zeer te doen om het algemeen belang dan wel om het schade toebrengen aan de tegenpartij. In dit geval dus Vlaanderen. Dat bleek nog maar eens, toen Quaden gisteren kwam vertellen, dat "sommige banken, die nu gezond lijken, in de komende dagen aangevallen zouden kunnen worden". Daarmee was impliciet de KBC bedoeld, de enige eigen grootbank die het tot nu toe vrij goed gedaan heeft, maar die het nadeel heeft een Vlaamse bank te zijn. De uitspraak van Quaden miste trouwens zijn doel niet: KBC gaat nu ook flink achteruit, ondanks het feit dat de bank - in tegenstelling tot de gevallen Belgische grootbanken - vrij gezond is. De bank heeft een overschot op zijn kapitaalbuffer van 2,5 miljard euro, heeft de helft van haar aandelen in vaste handen en is sterk aanwezig in Centraal Europa, dat tot nu toe vrijwel niet getroffen is door de kredietcrisis. De bank heeft alleen het nadeel uitgesproken Vlaams te zijn en dat is een doorn in het oog van de franskiljonse elite die bij Fortis grote kapitalen is kwijtgeraakt. --- Ondertussen gaat het met de opmaak van de Belgische begroting van kwaad naar erger. Er zouden voor 2 miljard nieuwe inkomsten "gevonden" zijn, maar ondertussen zou het gat in de begroting al 8 miljard bedragen. Het wordt dus dweilen met de kraan open. Bij die nieuwe inkomsten zitten waarschijnlijk ook de 250 miljoen die de regering niet kreeg van de Electrabel. Men is dat geld nu gaan halen uit de kernenergieprovisies, een spaarpotje dat nodig zal zijn om later de kerncentrales te sluiten. Om deze diefstal te verrechtvaardigen, zou men er een nieuwe wet voor maken. Dat zou ermee kunnen eindigen, dat als er straks in dat potje helemaal geen geld meer zal zitten, men verplicht zal worden die centrales open te houden, bij gebrek aan geld om ze te kunnen ontmantelen. Van een gevaarlijk scenario gesproken, dat duidelijk aangeeft hoe groot de paniek binnen Leterme-bis moet zijn.
* De naam Quaden wordt op onze zenders meestal verkeerd uitgesproken. Ofwel zegt men - op zijn Frans - "kadèn" ("qu" wordt in het Frans als een "k" uitgesproken), ofwel zegt men in het Nederlands "Kwaden", met een doffe "e". Nu zegt men overal "Kwadèn" en dat is noch het een noch het ander. Het is trouwens niet de enige fout die regelmatig voorkomt bij onze journalisten, die - als ik me niet vergis - toch een universitaire opleiding hebben gevolgd.
België in de verdrukking en dat op verscheidene fronten: - Op het internationale financiële front heeft het zijn cavalerie ingeschakeld: het Brabantse trekpaard. "Ik los de problemen op als zij zich stellen", was een befaamde uitspraak van Dehaene. Hij kan die nu eens in de praktijk proberen om te zetten. - Op het begrotingsfront zijn de "sherpa's" van begroting en financiën bezig aan een mission impossible. Ze hebben nog een week de tijd om een gat van minstens zes miljard euro dicht te rijden. Zonder serieuze besparingen (we spreken dan niet over de ambtenaren) zal het nooit lukken. "Kardinaal" Van Rompuy vindt nu zelfs ook al dat die door hem vroeger gewraakte eenmalige ingrepen à la Verhofstadt en Vande Lanotte, nu toch zouden moeten kunnen. Er zal trouwens meer nodig zijn dan dat alleen. De hele staatsstructuur zal moeten worden afgeslankt, wil men niet tot nieuwe belastingen komen. - Om o.m. de staatsstructuur af te slanken, beginnen vandaag de nu al overroepen besprekingen van de dialoog tussen de gemeenschappen. Mijn inziens wordt dat niets en wel om volgende redenen: 1. De asymmetrie van de samenstelling van de twee groepen (wat ik al eens aanhaalde): één blok mét mandaat aan Vlaamse kant en een los gezelschap aan de francofone kant. 2. Liefst zes van de twaalf gesprekspartners zijn Brusselaars, die maar 10% van de totale Belgische bevolking uitmaken. 3. Voor Vlaanderen is 40% van de volksvertegenwoordiging (de hele oppositie) niet aanwezig, voor Francofonië slechts 1% (de enige FN-verkozene). 4. De Vlaamse delegatie heeft haar voorstellen grondig voorbereid. Die gaan over arbeidsmarkt, gezondheidszorg, financiering en financiële responsabilisering. De Waalse delegatie vertrekt alleen vanuit het standpunt dat er niet geraakt mag worden aan transfers. 5. De zaak Brussel-Halle/Vilvoorde, die volgens het Vlaamse kartel twee weken geleden nog apart zou behandeld worden in de Kamer, wordt door de Franstaligen terug op tafel gelegd. Ze vertrekken weer met "een witte blad", zoals Reynders dat uitdrukte. 6. Met Maingain erbij, is de kans op een communautair akkoord alleen mogelijk als Vlaanderen nog maar eens door de knieën zou gaan. Dit alles gezegd zijnde, is het misschien best dat er van heel die dialoog niets in huis komt en dat de Vlaamse kiezer op 7 juni 2009 de kans krijgt zijn bende lamme goedzakken naar huis te stemmen.
Er was dus eerst afgesproken dat Vlaanderen 361 miljoen zou opzij zetten voor de federale begroting, op voorwaarde echter, dat er een degelijke staatshervorming zou komen. Daar die laatste garantie er niet is, werden de 361 miljoen niet meer opzij gezet en kon de federale regering er niet verder op rekenen. Dat verhaal is bekend. Als doekje voor het bloeden, gaf de Vlaamse regering dan maar een onrechtstreekse steun, van liefst 414,5 miljoen, dit alles zonder enige tegenprestatie vanwege de "federalen". In mijn blog van 2 dezer schreef ik nog, dat ze dat niet had moeten doen, want dat men daarna toch weer zou komen janken over die 361 miljoen. En dat is nu precies wat staat te gebeuren. Niet alleen Wathelet, ook uitgerekend De Wael, de man van j'y suis j'y reste, wil nu die centen op de federale begroting zien Vlamingen zijn slechte onderhandelaars. Dat hebben we vroeger al meegemaakt met het opgeven van Brussel. Wij beginnen steeds met op voorhand toegevingen te doen zonder dat daar iets tegenover staat. Met die begrotingskwestie is het weer van datzelfde en het is te vrezen dat het er in de dialoog tussen de gemeenschappen - die morgen zou moeten beginnen - niet beter aan zal toegaan. Zonder De Wever en met weke onderhandelaars als Anciaux, Vanhengel en Vanackere zal er gegarandeerd weer wat weggegeven worden, zeker in de wetenschap dat aan de andere kant van de tafel een zekere Maingain zit. Verder hebben de Vlaamse onderhandelaars een mandaat van de Vlaamse gewestregering, de Franstaligen hebben dat niet. Dat laatste betekent, dat ze steeds chantage kunnen (en zullen) plegen als hun dat uitkomt. Akkoorden die zij aan tafel toezeggen, zullen door hun achterban en/of leiding worden afgeschoten zoals het hen uitkomt. We geven ze het voordeel van de twijfel, maar de kans dat het deze keer zal lukken is weer eens zeer klein, tenzij wij Vlamingen nog maar eens gaan toegeven. Als dat gebeurt, dan is het te hopen dat het Vlaamse kiesvolk eindelijk eens zal beginnen te beseffen dat ze vertegenwoordigd wordt door mensen die haar belangen niet alleen niet verdedigen, maar zelfs schaden. Al wat er dan nog moet gebeuren is consequent zijn bij de volgende verkiezingen en die partijen dan ook hun vertrouwen niet meer geven. Ware het allemaal maar zo simpel!
Bovenstaande titel is niet van mij, maar van niemand minder dan Karel De Gucht, onze wereldberoemde minister van buitenlandse dinges. Die man kan heus niet van enig extremisme beschuldigd worden en deze keer heeft hij wel degelijk gelijk: België is stilaan aan het vervagen. Met het verdwijnen van het Fortis Icoon verdwijnt een van de laatste monumenten van Belgische trots. Nederland en Frankrijk hebben de vroegere bankreus netjes onder elkaar verdeeld. Het weerwerk van de tandem Leterme-Reynders was eerder een soort catenaccio: puur op verdediging spelen. Het kon ook niet anders: dit land zit zowel financieel als communautair op zijn tandvlees. We zijn al blij als er niet teveel jobs verloren gaan en de spaarders "op hun twee oren" kunnen blijven slapen. Met het verdwijnen van Fortis als Belgische grootbank, is de miserie trouwens nog niet ten einde. Ook Dexia blijft klappen krijgen en het is alleen nog maar de vraag waar die instelling zal terecht komen. Ondertussen zit bijna de hele energiesector in Franse handen. De elektriciteitssector zelfs voor 100%. Inbev is meer Braziliaans dan Belgisch geworden en zal nog meer verwateren (van bier gesproken!) als Anheuser-Bush erbij komt. Brussels Airlines wordt Duits. Voor de vakbonden, die nog steeds Belgisch denken, schijnt dat allemaal geen probleem te zijn. Vandaag is er weer eens een soort nationale stakingsdag. De koopkracht, weet ge. Ongeacht wie er in dit debat gelijk heeft, eerst staken en dan praten is de wereld op zijn kop. Zuivere demagogie, waar niemand beter van zal worden en waardoor nog meer jobs verloren dreigen te gaan. Voor de vakbonden is dat echter geen probleem: ze krijgen van de staat immers honderden miljoenen euro (per jaar!) om de werklozen uit te betalen. Hoe minder werklozen, hoe slechter, dus. Het is maar te zien hoe ge het bekijkt...
Het drama Fortis blijft de actualiteit beheersen. De ene nachtelijke meeting na de andere brengt de nodige verrassingen. ik vraag me trouwens al langer af, waarom zo iets altijd 's nachts moet gebeuren, net alsof deze zaken het daglicht niet mogen zien. Ondertussen hebben onze vertegenwoordigers het er goed afgebracht. Bij Dexia hebben de Fransen zich verder ingekocht en gaan ze de nieuwe topman leveren (m.a.w. ze worden er "incontournable"). Bij Fortis zijn de lekkere brokken allemaal oranje gekleurd. Wouter Bos, ook een groentje op gebied van ministerschap, liet zich dan nog eens ontvallen, dat zij - de Nederlanders - met de lonende onderdelen weg waren en wij - de Belgen - het maar moesten zien te rooien met de bijna 17 miljard die Nederland ons als troostprijs gegeven heeft. Ondertussen dient zich een derde beslissende onderhandeling aan, die vóór maandagochtend weer eens knopen mag doorhakken. Lukt dat niet dan zou het met Fortis wel eens van kwaad naar erger kunnen gaan (en met België ook). Ondertussen schijnt niemand er zich van bewust, dat normaal in de week die nu komt, de communautaire dialoog tussen de gewesten zou moeten worden opgestart. Van Vlaamse kant staat er de Vlaamse deelregering, als één geheel, aan de overkant zouden de stoelen bezet worden door vier partijvoorzitters en/of hun vertegenwoordigers. Dat laatste kan inhouden, dat die verplicht zullen zijn na elke discussie of akkoord hun achterban te raadplegen, waardoor een nieuwe soort processie van Echternach zal ontstaan. Net zoals dat tijdens de oranjeblauwe onderhandelingen gebeurde. En er is nog meer. De francofonen zouden de namen van hun vertegenwoordigers pas bekend maken na het congres van het CD&V, dit om te vermijden dat dit zou leiden tot extra discussies op datzelfde congres (denk maar aan Maingain, bv). Welnu, dat congres is al acht dagen voorbij en er is nog steeds geen namenlijst. Daarmee begint dan al de eerste obstructie om die hele dialoog op de lange baan te schuiven, wat wel degelijk de bedoeling is van de francofonen (én van de Open VLD). Als Kris Peeters nog enige hoop heeft op een soort succes tijdens de volgende regionale verkiezingen, dan wordt het hoog tijd dat hij wat kordater uit zijn schelp komt. Deze week zal dat moeten gebeuren, Fortis of geen Fortis.
Het spannendste wat men tegenwoordig in de kranten kan lezen, is te vinden bij het economisch en financieel nieuws. Daar verandert elke dag wel iets en nog niet van het minste. Nog maar pas was Fortis zogezegd gered door de tandem Leterme-Reynders, of het was al oud nieuws. De Nederlanders waren de laatste belgenmop blijkbaar niet goed gezind, want ze beslisten een einde aan de komedie te maken en namen niet alleen ABN-Amro terug, maar ook Fortis Nederland. Beide maatschappijen worden voorlopig genationaliseerd, wat in Nederland hoogst ongebruikelijk is. De Post bv is er al geprivatiseerd, iets wat bij ons pas in 2011 het geval zou moeten zijn. Er zou de laatste week zo'n 4 miljard euro zijn opgehaald door de Nederlandse Fortis klanten en dat zou de doorslag voor de nationalisatie gegeven hebben. Fortis België wordt daarmee terug een bank binnen de eigen landsgrenzen. Daarmee verschrompelt nog maar eens een Belgisch icoon. Zelfs de Luxemburgers hebben ondertussen de meerderheid in "hun" Fortis, dat men beter "Debolis " zou gaan noemen. Voor de Belgische begroting verandert er weinig en blijft de inbreng van de Belgische staat 4,9 miljard euro. Daarmee zal het even moeilijk blijven om die begroting rond te krijgen. Ondertussen gaan er binnen de meerderheid al stemmen op om voor 2009 toch maar te mikken op een begroting in evenwicht en niet op een met een overschot van 0,3%. En wat dan met de kosten van de vergrijzing? Na ons de zondvloed? Het lijkt er sterk op. België is zowat het enige land in West-Europa waarin nog geen cent opzij gelegd is om de kosten van de vergrijzing op te vangen, kosten die men nu al ongeveer kent en die onze nakomelingen met een nóg grotere schuld zullen opzadelen. Ondertussen houdt men zich wel bezig met het zoeken van zondebokken voor de financiële chaos. Alsof dat veel zal uithalen. Zeker als dat moet gebeuren op vraag van een zekere professor Vande Lanotte. De man was gedurende jaren verantwoordelijk voor de Belgische begroting en zou beter zelf eens op de rooster worden gelegd om te weten te komen hoe er met de centen van de Belgische belastingbetaler is gesjoemeld. Dat dan voor wat de politieke chaos betreft. Wedden, dat zo iets niet zal gebeuren?
De ambtenaren hebben het gedaan. Nadat minister "Q" (de uitvinder van "ambetantenaren") al had laten weten dat er bij hem een deel van zijn ambtenaren bij op pensioen gaan niet vervangen diende te worden, krijgt hij nu de steun van Vervotje, die zelfs de helft van haar ambtenaren zou kunnen missen. Nu komt er (weer eens) een boek uit van bezige bij Aernoudt, deze keer samen geschreven met de MR-senator Destexhe (ook een buitenbeentje, maar dan in Wallonië), waarin staat er men best 25.000 ambtenaren minder kan hebben. In werkelijkheid klopt dat, ik heb het in deze blogs al meer geschreven. In Nederland doet men het met de helft van België en dat voor een bevolking die 50% groter is (en daar werkt de administratie nog beter ook). In het nieuwe boek van Aernoudt en Destexhe wordt ook verteld, dat het Brusselse stadsgewest (met ± 1 miljoen inwoners) 425 kabinetsmedewerkers heeft. Ten vergelijking: voor heel Frankrijk (60 miljoen inwoners) zijn dat er maar 587. De vraag is alleen maar, waar men ambtenaren teveel heeft en waar niet. Het is zo'n beetje het verhaal van wijlen Henry Ford, toen die zei dat de helft van het geld dat men besteedt aan reclame, weggegooid kapitaal is. "Alleen", zei hij, "weet men niet wélke helft". In het boek van de twee bovenvernoemde vrienden van Deckerke* staat o.m. ook dat men bv de provinciale ambtenaren niet zou missen, iets wat op te lossen is door de provincieraden helemaal af te schaffen, nog zo iets waar ik al lang voor pleit (en ik niet alleen: ook Verhofstadt wou dat vroeger, maar zijn partij niet). Het zou echter wel erg simpel zijn te denken dat men de huidige begrotingsproblemen zou kunnen oplossen door alleen maar te snoeien in het ambtenarenkorps. Dat laatste is trouwens een werk op lange termijn. Het trio Leterme, Reynders en Wathelet zal er nog een aardige kluif aan hebben.
* Aernoudt bezit een huis in Wallonië en zou de man zijn waarop Dedecker de Waalse vleugel van zijn partij wil bouwen. Hij rekent daarbij ook op Destexhe, maar die is zo slim voorlopig de kat uit de boom te kijken. Al bij al toont dit nog maar eens aan, dat Vlaanderen voor zijn ontvoogding niet te veel op Dedecker en zijn lijst zal moeten rekenen.
Nadat de Vlaamse regering eerder de 361 miljoen euro terug trok uit de federale begroting omdat er geen staatshervorming komt, gaat ze nu diezelfde federale regering 414,5 miljoen euro geven. Probeer het maar eens te volgen. Volgens blauwe Van Mechelen, die zich waarschijnlijk eindelijk bevrijd voelt van de karteldruk, gaat het nu wel om andere zaken, nl 153 miljoen die bij in het toekomstfonds gestort wordt i.v.m. de redding van Dexia, 100 miljoen voor het Zorgfonds, 126 miljoen voor een vervroegde terugbetaling aan de gemeenten als compensatie voor de Elia-heffing en 35,5 miljoen als Vlaamse begrotingsverplichting. Noem het zoals je wil, maar ondertussen geeft Vlaanderen toch nog maar eens zijn argumenten uit handen en verliest het de stok achter de deur in de aanloop naar de dialoog tussen de gemeenschappen. Officieel zou Van Mechelen het gedaan hebben om staatssecretaris van begroting Wathelet "de mond te snoeren", omdat die bleef zagen over die gemiste 361 miljoen. Wie zegt dat Wathelet daarover straks weer niet zal beginnen en die er nog bovenop zal vragen? Ik kan best begrijpen, dat dit voor de federale regering harde tijden zijn. Zoals Knack voorspeld had, heeft Leterme voor de begroting van 2009 inderdaad geen 5, maar 7,4 miljard euro tekort, plùs daarbij nog een tekort van anderhalf miljard op die van 2008. In totaal dus zo'n 9 miljard. Nu, op zo'n bedrag stelt 361 of 414,5 miljoen niet veel voor en had men best de "federalen" het nog wat laten uitzweten om misschien op die manier eens échte toegevingen te krijgen voor wat de staatshervorming betreft. Nu maakt men zich, weer eens, blij met een dode mus, een lege doos, of hoe men het ook wil noemen. Het uiteenvallen van het Vlaamse kartel zal Vlaanderen nog veel geld kosten. Hopelijk krijgen de verantwoordelijken voor de nieuwe Vlaamse uitverkoop de rekening gepresenteerd bij de volgende verkiezingen.
O.w.v. al die turbulenties op het financiële vlak, zou men nog vergeten dat er ondertussen ook nog wat anders gebeurt in dit land. Of beter: niét gebeurt. Naar aloude slechte gewoonte is er weer eens een proces verjaard. Deze keer tegen het kabinet van wijlen Brussels minister Jean-Paul Thys, van PSC signatuur, de voorloper van het CDH. De man is ondertussen overleden, maar zijn medewerkers, die - zoals hij - beschuldigd waren van corruptie en schriftvervalsing, gaan ook vrij uit. Daarbij de huidige fractieleider van het CDH in Brussel, Denis Grimberghs en de directeur-generaal van het centrum voor informatica van het Brusselse stadsgewest. Zij zullen dus geen hinder ondervinden in hun huidige carrière. Kan allemaal in België, als ge maar een goede advocaat hebt. Jo Vandeurzen, de nieuwe grote baas van onze Justitie, heeft ondertussen wel gesnapt dat e.e.a. niet meer kan. Hij had vorige week vrijdag het gros van zijn gerechtelijke onderdanen samengeroepen in Hasselt en hen verteld, dat onze gerechtelijke diensten nog grotendeels gebaseerd zijn op regels uit de negentiende eeuw. Vooral in vergelijking met Nederland, staan we feitelijk nog nergens. Dat heeft niet alleen te maken met de overvolle gevangenissen en het daaraan verbonden tekort aan personeel. Het blijkt, dat in België slechts 3% van de door de politie geverbaliseerde feiten zijn weg vindt naar de rechtbank. In Nederland is dat 45%! Het Belgische Gerecht mist een modern personeelsbeleid en heeft een ongeloofwaardige strafuitvoering, dit alles ondanks het feit dat ons overheidsapparaat in verhouding tot het bruto binnenlands product 4% te groot zou zijn. Dat alles komt niet van mij, maar van de minister van justitie zelf. Aan hem dus daaraan iets te doen, al zie ik daarvan niet veel in huis komen. Koken kost nl geld, ook bij justitie, en dat geld is er niet. We zullen het horen als de redder van Fortis en Dexia over twee weken met zijn begrotingscijfers te voorschijn zal (moeten) komen.
Iets schrijven over de huidige financiële crisis is haast onbegonnen werk. Van week tot week, dag tot dag, zelfs uur tot uur verandert alles en nog wat. Nadat Fortis, het boegbeeld van de Belgische haute finance, dit weekeinde zo goed als failliet ging, was het maandag de beurt aan Dexia, de bank van de openbare besturen én de vakbonden. Vanmorgen was het dan de beurt aan KBC om bij het begin van de beursopening zo'n 18% te verliezen. Rond de middag was dat verlies bijna helemaal weggewerkt. Men vraagt zich dan ook af, wat er allemaal gaande is. Fortis is ten onder gegaan aan de arrogantie van zijn franskiljonse beheerders en Dexia riskeert nog altijd grof wegens zijn vertakking in de States. Laat me toe bij het Dexia verhaal mijn binnenpretjes te hebben, al was het maar omdat de vakbonden, dé vijanden van het grootkapitaal, daar zelf in betrokken zijn. Bij KBC, niet toevallig een Vlaamse bank, speelt dat allemaal niet mee en is er ook geen reden om te denken dat ze de miserie van de twee Belgische banken gaat delen, al weet men natuurlijk nooit. Ondertussen zal de reddingsoperatie van Fortis de Belgische staatsschuld nog eens vergroten met 1,5% en gaat de begroting nog eens enkele honderden miljoenen euro extra nodig hebben. Zelfs als het lukt, is er weinig reden tot juichen. Persoonlijk zie ik niet in hoe Leterme en Co het gat in de begroting gaan. dichtrijden. Het zou helemaal te gek zijn als er straks verhoogde belastingen zouden komen omdat we de Belgische grootbanken uit het moeras hebben moeten halen. --- Terloops nog nieuws uit het buitenland. In Oostenrijk won uiterst rechts bijna 30% van de stemmen bij de nationale verkiezingen. Betekent dat, dat we er straks weer niet meer zullen mogen gaan skiën?
