Het zgn Brussels Hoofdstedelijk Gewest bestaat 20 jaar en dat zal men geweten hebben. Nu ja, op een feest meer of minder kijkt men niet meer op in Brussel. Alleen als er een "vredesbetoging" voorbij trekt, zijn er de nodige problemen. De oprichting van dat Brussels Gewest had nooit mogen gebeuren. Dat danken we de traditionele Vlaamse partijen, die daar hun zoveelste communautaire nederlaag bij geleden hebben. Als Brussel de hoofdstad wil zijn van een meertalig land, dan mag het geen partij kiezen van het ene gewest tegen het andere, iets wat nu wél gebeurt. Mocht ik inwoner zijn van de hoofdstad van een veeltalig land, dan zou ik fier zijn bv de talen van mijn land te kunnen spreken. iets dat bv gebeurt bij de Zwitsers. Hier niet. Brussels spuwt op Vlaanderen en zal het tegenwerken waar het maar kan. Daarbij wordt het geholpen door de gebruikelijke Vlaamse leliaards. Vroeger heetten die Anciaux Sr en Chabert, tegenwoordig Vanhengel en Smet. Het is inderdaad zo, dat de naam Brussels, dank zij de E.U en de NAVO, een weerklank heeft in de hele wereld, meer dan de naam België of Vlaanderen. Daarbij mag men echter niet vergeten, dat meer dan 80% van de uitvoer van dit land op rekening komt van Vlaanderen en dat Brussel daarin bijna niet voorkomt. Het pompeuze stadsgewest draagt trouwens een schuld van meer dan 2 miljard euro. Het Brussels Gewest kan alleen blijven bestaan dank zij de Vlaamse centen. We moeten dat zo houden, want Brussel was ooit een Vlaamse stad. We hebben in de loop van de geschiedenis Bergen, Edingen en Moeskroen opgegeven. Bij Brussel mag dat niet het geval zijn. Het enige wat Vlaanderen moet doen, is de vinger op de knip houden. Een samengaan met Wallonië is dromerij. Wallonië heeft geen geld genoeg om zijn eigen regio in stand te houden, laat staan Brussel erbij te nemen. Zelfs in een onafhankelijk Vlaanderen is er plaats voor een confederatie met een meertalig Brussel. Meertalig en niet alleen Franstalig. Meer dan een kwart van de huidige inwoners zijn niet-Belgen, waarbij het aantal niet-Franstaligen blijft stijgen. Daarmee moet men rekening houden, i.pl.v. zich dood te staren op de zgn "franchéité" van de stad van Beulemans.
Door de onzekerheid van Leterme's toekomst heerst er aardig wat paniek bij CD&V. Het laatste bericht (via Belga) is, dat de man nu toch weer niet mee zou doen aan de regionale verkiezingen van juni a.s. Hij had dat al uitgesloten, toen hij nog premier was en dat zou nu bevestigd worden door zijn partij. Erg slim is dat niet, want een Leterme op een niet-verkiesbare plaats zou nog altijd in staat kunnen zijn enkele honderduizende voorkeurstemmen te krijgen. Vlaanderen houdt van underdogs en calimero's. Anderzijds zal de objectieve bijstaander zo ook nooit te weten komen, hoeveel van de 800.000 er zullen hebben afgehaakt. Buiten Leterme is er ook nog steeds geen nieuws over wat Vandeurzen en Vervotje gaan doen. Al bij al gaat het toch om drie zgn stemkanonnen. Hen invoegen op de reeds bestaande lijsten voor de regio of Europa zal allicht veel wrevel opwekken bij de nu reeds aangeduide kandidaten. Men kan zich daarbij wel afvragen, wat die Dehaene daar in Europa nog gaat doen, nu hij voorzitter is van Dexia, met een jaarwedde van 400.000 euro... Tenslotte is Marianne Thyssen een uiterst zwakke voorzitster gebleken. Sinds het vierde ontslag van Leterme is ze haast onzichtbaar geworden. Als het haar een troost mag wezen: het is bij de andere Vlaamse partijen al niet veel beter. - Bij Open VLD mag Bart Somers dan al enkele jaren voorzitter zijn, veel politiek gewicht heeft hij niet. Eerst was hij alleen "his master's voice" onder Verhofstadt. Sindsdien maakt hij deel uit van het triumviraat aan de top, samen met Dewael en De Gucht. Nu eerstgenoemde uit de regering is weggevlucht en de kans loopt politiek beschadigd te worden en de tweede misschien kiest voor Europa, zou Bartje uit Mechelen het alleen voor het zeggen krijgen. Er zijn nogal wat lichtblauwen die niet gelukkig zijn met de nietszeggende spraakwaterval die Somers is. - Bij SP.a weet men nog steeds niet goed wat aanvangen met Caroline Gennez. Veel voorzitterschap straalt het mens niet uit en veel positiefs is er sinds haar aantreden niet te vermelden. - Bij het Vlaams Belang is de ondankbare job van voorzitter te beurt gevallen aan Bruno Valkeniers. De man is een bekwaam manager, die in de "privé" zijn kwaliteiten bewezen heeft. Voor de politiek komt hij niet sluw genoeg over. Het is natuurlijk nog afwachten, hoe zijn partij het er op 7 juni zal van afbrengen, maar zijn taak blijft een zware erfenis, zeker door het feit dat zijn wittebroodsweken voorbij zijn en hij al even erg geboycot wordt als zijn voorganger. - "Deckerke" is de enige Vlaamse partijvoorzitter die de touwtjes stevig in handen heeft. Het is de uitzondering die de regel bevestigt. Het wordt wel afwachten hoe hij zijn bende ná 7 juni nog zal kunnen intomen. Het zal dan wel iets meer moeten worden dan de klassieke overlopers waarmee hij nu scheep gaat. De laatste in de reeks, die Gino Decraemer, is een recidivist, die van het Vlaams Blok over komt via de N-VA. De man is dus al aan zijn derde partij bezig. Alleen Bertje Anciaux doet het tot nu toe beter. Of de LDD van zo'n figuren beter wordt, valt nog te betwijfelen. --- Tenslotte is het frappant, dat bij de francofone partijen de voorzitters al jaren stevig in het zadel zitten. Di Rupo, Milquet, Javaux en Reynders zijn wel degelijk baas in hun partij, al moet die laatste wel de hete adem voelen van de familie Michel. Het blijft een groot verschil met de toestand in Vlaanderen, waarbij nog maar eens te zien is, hoe verdeeld onze regio blijft.
Och ja, ik ben Groen! vergeten!! Maar ja, ge moet toch een simpele ziel zijn om te blijven geloven wat Mie Vogels allemaal uitkraamt. Onze Lieve Heer moet echter zijn aantal hebben. In Vlaanderen heeft hij het ruimschoots.
In 2007 was er een tekort op de begroting van ± 1 miljard euro. In 2008 is dat al 3,2 miljard geworden. Voor dit jaar wordt het minstens het dubbele van 2008. Er zijn de steunmaatregelen voor de banken en financiële instellingen, het zgz herstelplan, dat er maar een half is én de zekerheid dat het dit jaar niet beter wordt. Voor deze verwezenlijkingen tekenen Verhofstadt (2007), Verhofstadt/Leterme (2008) en Leterme/Van Rompuy (2009). De rode draad doorheen heel dit verhaal heet echter Didier Reynders. Deze laatste denkt zich eruit te praten met de dooddoener dat het crisis is, maar zijn eigen administratie had al gemerkt dat er minder inkomsten zouden zijn, hij niet. Regeren zou vooruitzien moeten betekenen. Niet bij Reynders, dus. Ondertussen heeft Didier le Beau een tweede reden gevonden, waarom hij de eindjes niet meer aan elkaar kan knopen: de transfers. Daarmee bedoelt hij niet de transfers van Noord naar Zuid, zoals klaar en duidelijk aangetoond in het manifest van de Warandegroep. Hij heeft transfers ontdekt van het federale naar het regionale niveau, ter waarde van 2,5 miljard euro. Die zijn er inderdaad en die kwamen er door het Berlaimontakkoord, de voorlopig laatste staatshervorming, waaraan hij, Reynders, en zijn partij hebben meegewerkt. Eigen schuld dikke bult. Nu is Reynders vragende partij om met de gewesten en gemeenschappen een nieuw akkoord te sluiten over een soort stabiliteitsprogramma voor de komende jaren, waarbij o.m. eindelijk ook eens rekening zou gemaakt worden van de kosten van de vergrijzing, die op ons afkomen. Dat is mogelijk, want ook de Vlaamse deelregering heeft al voorgesteld een deel schulden van de federale regering over te nemen, op voorwaarde echter dat Vlaanderen daarover dan ook de bevoegdheden krijgt. En dan zijn we terug bij af, want dat veronderstelt dat er daarover een nieuwe staatshervorming komt, terwijl uitgerekend de francofone partijen, de MR van Reynders inbegrepen, daarover steeds moeilijk hebben gedaan. Enfin, de kwadratuur van de cirkel. Tenslotte nog dit: in de regering Marc Eyskens van eind vorige eeuw zei de toenmalige begrotingsminister Guy Mathot, dat het gat in de begroting er opeens gekomen was en dat het ook wel eens opeens zou weggaan. Die Mathot was een streekgenoot van Reynders. Dat hangt daar in Luik in de lucht, zeker?
Vlaams minister-president Peeters heeft dus wijselijk besloten dat hij en zijn regering wegblijven uit een parallel B-H/V overleg. Tegelijkertijd waarschuwt hij de tegenpartijen ervoor, dat men de dialoog tussen de gemeenschappen kan vergeten, als daar niet meteen garanties komen dat er binnen dit en drie maanden positieven resultaten zullen geboekt worden. De Waalse partijen, die van madame Millefoisnon op kop, mogen dan wel zeggen dat zij inderdaad tot resultaten willen komen, wanneer dat zal zijn, zegt men er niet bij. Meer dan waarschijnlijk wordt het iets voor na de verkiezingen van juni (dat is ook zo bevestigd door Herman Van Rompuy), maar kan dat ook met Sint Juttemis zijn. Ondertussen krijgen we echter te maken met een dubbele CD&V. Op federaal vlak praat de partij verder, op regionaal vlak niet. De partij volgt dus een dubbel agenda, perfect in overeenstemming met de historische januskop die deze partij altijd getoond heeft. Nóg merkwaardiger is, dat de CD&V-ministers van de Vlaamse regering bij de eerste gelegenheid hun schup afkuisen en vertrekken naar het federaal niveau. Dat was zo met Leterme en Vervotje en nu dus ook met Steven Vanackere. Daarmee wordt nog maar eens bevestigd dat de partij de Vlaamse regering als een lager niveau beschouwt. In de andere richting is nog geen CD&V-transfer gebeurd. De vraag is nu alleen maar, of er nog genoeg onnozele Vlamingen gaan gevonden worden die in deze CD&V-val gaan trappen en die bij de volgende regionale verkiezingen nog voor die partij gaan stemmen. Kris Peeters mag dan een sympathiek man zijn, hij wordt zeker niet gediend door zijn partij, die zich blijft vastklampen aan de federale macht, tegen alle vroegere beloften in ook zonder meerderheid in Vlaanderen. Dat Vlaanderen krijgt in juni de kans te tonen, dat het niet langer gediend is met een partij die geen enkele belofte kan waarmaken. --- Tenslotte nog dit: om het belangenconflict rond B-H/V in de Kamer nog eenmaal te kunnen uitstellen, moet er nog maar eens een initiatief komen van een deelregering. Zowel PS als MR staan daar erg weigerig tegenover. Nu loopt het nieuws, dat het inroepen van het (laatste?) belangenconflict zou uitgaan van de Duitstalige regering. Wat heeft die daarmee te maken? Zijn er nu ook al problemen met Duitstaligen in de Rand? Enfin, op een Belgenmop min of meer komt het niet meer op aan.
Als men de politieke situatie in België volgt, krijgt men steeds meer de indruk dat het om een second life land gaat. Zo werd gisteren nog de door Leterme vooropgestelde begroting voor 2009 goedgekeurd. Die gaat nog altijd uit van een groei van 1,2% dit jaar! Volgens Wathelet Jr moet deze begroting eerst zo worden goedgekeurd en kan die pas daarna worden "aangepast". En zo geschiedde: meerderheid tegen minderheid werd een begroting goedgekeurd waarvan niemand op 5 miljard euro na kan zeggen of ze klopt. Eigenlijk praten we hier over twee verschillende landen. Eén met een virtuele begroting en één zonder echte begroting. Nota bene: er is in heel dit verhaal geen rekening gehouden met het zo genoemde herstelplan, dat feitelijk ook niets voorstelt. Volgens het herstelplan van Leterme, waar Van Rompuy eigenlijk tegen was maar dat hij nu toch moet doorvoeren, zouden er door de staat infrastructuurwerken worden uitgevoerd. Daarvoor is er echter geen geld genoeg. Verder krijgt iedereen een korting op de brandstofprijzen, terwijl die prijzen juist nu terug gezakt zijn naar een normaal peil. Daarenboven worden bedrijven niet of minder belast op nacht- en ploegwerk, terwijl de meeste bedrijven die extra werkshifts nu aan het liquideren zijn. Kortom, er zal met geld worden gesmeten zonder dat het iets zal opbrengen, zeker niet op korte en tijdelijke termijn. Nog erger is het gesteld met de kosten voor de vergrijzing. Volgens Itinera, een economische denktank, werden er de laatste jaren liefst 18 miljard euro voor de vergrijzing niet gerealiseerd. Vanaf 2011 gaat de eerste golf baby boomers met pensioen en zal er daarvoor geen extra geld zijn. Als, ik zeg wel áls, Van Rompuy het zo lang uithoudt, dan is de volgende federale regering helemaal de klos. Tenslotte er even op wijzen, dat de grote schuldige voor het fout lopen van de financiële situatie, de heer Reynders is, sinds bijna tien jaar verantwoordelijk voor onze financiën. De man beweert nu, dat het komt door de crisis, maar hijzelf had al lang moeten zien, dat de inkomsten gevoelig zouden dalen. Hij, de minister, schatte zelfs die inkomsten 600 miljoen meer in dan zijn eigen administratie! Ga met zo'n volk naar de oorlog!
In tegenstelling tot wat onder de regering Leterme was afgesproken, heeft de regering Van Rompuy in haar regeerakkoord een passage, waarin ze een werkgroep aankondigt voor het uitwerken van voorstellen over Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat is helemaal tegen alle vroegere afspraken in en het zou dan ook logisch zijn, dat er meteen een einde wordt gemaakt aan alle pogingen om de dialoog tussen de gemeenschappen stop te zetten. Minister-president Peeters kreeg hierover gisteren in het Vlaamse parlement de volle laag. Hij probeerde er zich in eerste instantie goedkoop vanaf te maken, maar moest tenslotte toegeven, dat er inderdaad niet over B-H/V kan gepraat worden, noch in de vooropgestelde dialoog, noch ernaast. Het wordt dat ook hoog tijd dat onze Vlaamse deelregering eens duidelijk aan de alarmbel trekt. Als er nl niet voortgepraat wordt, moeten de Vlaamse partijen doorgaan met de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde in het federale parlement. Als dat niét gebeurt, moet de Vlaamse regering haar tanden laten zien en tenminste dreigen met een "Bye,bye Belgium" scenario. Van de regering Van Rompuy heeft Vlaanderen niets te verwachten. Leterme en Co hadden ons al in de steek gelaten, deze ploeg is nóg belgicister. Als de Vlaamse regering ter plaatse blijft trappelen, blijft er voor de Vlaamse kiezer maar één zaak over: ze een flinke afstraffing geven bij de verkiezingen in juni. We mogen onze handjes kussen, dat die verkiezingen eraan komen en dat ze gespreid blijven. Zo is er tenminste nog één vorm van directe democratie in dit kunstmatige land.
Nadat vorige week al drie Franse carjackers door het Gerecht in Gent dienden te worden vrijgelaten wegens procedurefouten, is het deze week weer prijs, wéér in Gent. Zes zware criminelen worden in beroep vrijgelaten, opnieuw wegens procedurefouten. De reden is, dat de openbare aanklager niet aanwezig was bij het verhoor van de beklaagden, toen de Kamer van Inbeschuldigingstelling moest controleren, hoe het bewijs ten laste werd verzameld. Dat Hof van Beroep van Gent is hetzelfde, dat indertijd het Vlaams Blok veroordeelde voor racisme. Toen waren er geen procedurefouten, toen ging het om mensen van bij ons, die waarschijnlijk normaal hun belasting betaalden. Nu ging het om Singh, Karabulut en Sekkaki, notoire allochtone drugs- en mensenhandelaars. Die misdadigers wier overtredingen bewezen zijn, kunnen al lachend vertrekken. De kans is zelfs groot, dat er nog een tiental andere misdadigers van dezelfde procedurefouten gebruik zullen kunnen maken. Ook Hassan Iasir, een van de criminelen verdacht van de moord op Kitty Van Nieuwenhuysen, komt waarschijnlijk donderdag vrij. Ook al wegens procedurefouten. De man heeft, samen met zijn kompanen, liefst vier advocaten waaronder ene Marc Uyttendaele, echtgenoot van minister Onkelinx, een van de duurste advocaten van dit land. Alhoewel de kans groot is, dat die misdadigers hier "genieten" van dopgeld of OCMW-steun, blijken ze te bulken van het geld. Dat zal bij Singh, Karabulut en Sekkaki niet anders zijn. Nota bene: datzelfde Gerecht heeft er wel mede voor gezorgd dat de regering Leterme is gevallen. Zogezegd wegens het feit dat er op de Justitie "druk" werd uitgeoefend. Precies alsof dat bij het proces tegen het Vlaams Blok niet het geval was (Verhofstadt had, via het CGKR, ervoor gezorgd dat het proces in Gent zou plaatsvinden, zijn thuisbasis, omdat hij daar waarschijnlijk ook enige "druk" kon uitoefenen). Tenslotte nog dit: de vrouwelijke rechter, die het faillissement van Sabena uitspraak, heeft ondertussen toegegeven, dat ook zij "onder druk" stond. We kunnen over onze Justitie dan ook stilletjesaan gaan spreken van misdadigheid i.pl.v. nalatigheid. Een criminele Justitie, ook dat is Belgisch.
We maken nog eens een echte winter mee. Er bestaat zelfs een kans dat de elfstedentocht zal gereden worden. Dat zal zeker met die opwarming van het klimaat zijn, zeker? Alle gekheid op een stokje: één sneeuwbui volstaat nog altijd om het leven in dit landje grondig te verstoren. Gebruikelijk eerste slachtoffer was weer eens de NMBS ("Niet Meer Bij Sneeuw", in het Frans: SNCF - "Sans Neige Ça Bouge"). Maar ook de plaatselijke wegen mochten het vergeten. Voor mijn deur heb ik, 36 uur later, nog steeds geen opruimer zien passeren. Huisvuil en oud papier liggen naast de weg te wachten. Post hebben we met één dag vertraging (dat ligt niet aan de post zelf, maar aan diegenen die de straten zouden moeten open houden). Volgend jaar is men zinnens tijdens de Kerst- en Nieuwjaarsvakantie te blijven voetballen. Stel eens voor, dat het dit jaar zou gebeurd zijn. Of dat het volgend jaar weer zo'n winter zou zijn. Voetbal een feest! Enfin, we mogen ook niet teveel klagen. Dat mag men wel in de landen die afhankelijk zijn van het Russische aardgas. In de eerste plaats een serie Midden- en Oost-Europese landen, maar ook Westerse, zoals Oostenrijk, Duitsland en Italië. De Russische beer blijft een onbetrouwbaar beest. We mogen onze handjes kussen, dat wij er hier niet teveel van afhangen. Hopelijk houdt men dat zo.
Hij is niet meer jong en heeft ook geen "gebronsde" huidskleur (dixit Berlusconi), maar voor de rest zijn er enkele treffende gelijkenissen tussen Herman Van Rompuy en Barack Obama. Men verwacht nl veel te veel van die man. Men denkt dat Van Rompuy de Belgische problemen gaat oplossen, zoals men denkt dat Obama de wereldproblemen gaat oplossen. Met "men" bedoel ik in België dan de traditionele partijen, zeker de Franstalige, de vakbonden en de werkgeversorganisaties. Er zullen dan ook heel wat ontgoochelingen zijn, als straks zal blijken dat het allemaal niet zal lukken en dat sommige problemen nog erger zullen worden. Zoals al eens door een "kenner" gesteld werd: een bom blijft een bom, ook als men hem in de frigo stopt. Ondertussen is bekend geworden dat de begroting van het voorbije 2008 een effectief gat vertoont van liefst 3,5 miljard. Sommige specialisten schrijven dat tekort op rekening van Leterme en vergeten daarbij dat de grote veroorzaker van dit alles Verhofstadt is. Die had nl reeds een gat in zijn begroting van 2007 (waar, volgens hem, de begroting "sluitend" was) en heeft in 2008 ook nog een tijdje aan het roer gestaan van zijn derde regering. In die derde regering was Leterme inderdaad minister van begroting en dus mede verantwoordelijk, maar niet hij alleen. Ondertussen probeert men van Leterme, en zijn mede opgestapte collega's Vandeurzen en Vervotje, martelaars te maken. Slachtoffers. Underdogs. Waarschijnlijk zullen ze door hun partij tegen de regionale verkiezingen als dusdanig worden uitgespeeld. Dat werkt in Vlaanderen. De grote massa hier houdt van underdogs, denk maar aan Van Rossem en Deckerken. De vraag is alleen, of die grote massa echt zo dom zal blijven. Zou die dan niets geleerd hebben van achttien maanden knoeiwerk? Of gaat die massa inderdaad hopen dat Obama Van Rompuy het allemaal gaat oplossen?
Vandaag is het de laatste rustdag voor de Belgische politiek. Vanaf morgen zal het echte werk voor de regering Van Rompuy beginnen. En dat zal niet niets zijn: een heleboel hangende zaken, de affaire Fortis én het oplossen van de begrotingsproblemen. Van het oplossen van de communautaire problemen zal niet veel in huis komen en evenmin van de staatshervorming. Dat gaat maken, dat de grote knelpunten in dit land niet zullen worden opgelost en dat men zal voortsukkelen van het ene probleem naar het andere. Tenslotte blijft er de wraakroepende situatie, dat deze regering - evenmin als die van Leterme - gesteund wordt door een Vlaamse meerderheid. In concreto betekent dat, dat waarschijnlijk alle beslissingen van Van Rompuys ploeg gecontesteerd zullen worden door een meerderheid in Vlaanderen en dit misschien tot 2011. Om het zover niet te laten komen, hebben de Vlaamse oppositiepartijen de kans om gebruik te maken van de op gang geschoten campagne voor de regionale en Europese verkiezingen, om gezamenlijke standpunten in te nemen, waarbij telkens weer gehamerd dient te worden op het feit dat deze regering er een is tégen Vlaanderen en dat elke stem voor CD&V en Open VLD een verloren stem zal zijn. Een Forza Flandria zal het niet worden, daarvoor liggen de standpunten van de Vlaamsgezinde partijen te ver uiteen en speelt ook het eigenbelang een te grote rol (zeker bij LDD). Wat men wél zou kunnen proberen is telkens opnieuw, bij elke campagne, er gezamenlijk op te wijzen dat de Vlaamse kiezer absoluut niet mag stemmen op partijen die onze belangen verkwanselen. Dat geldt in de eerste plaats voor CD&V, die zowat alle Vlaamse verkiezingsbeloften van 2007 heeft gebroken, maar ook voor de Open VLD. Die laatste partij was (met Verhofstadt) al verantwoordelijk voor de meest anti-Vlaamse regeringen sinds de Tweede Wereldoorlog en niets laat vermoeden dat het straks anders zal zijn, mocht ze het weer eens voor het zeggen krijgen. LDD, N-VA én Vlaams Belang zouden dan ook hun campagnes zo moeten opmaken, dat ze tenminste niet tegen elkaar ageren. Zoals de zaken er nu bij staan riskeren ze samen bij de regionale verkiezingen 30 tot 40% van de stemmen te halen. Naar gelang wat er ons allemaal dit voorjaar nog te wachten staat, kan dat zelfs meer worden. Desnoods moeten ze de SP.a de kans geven mee te doen. Groen! wordt er best buiten gelaten, dat zijn toch maar verkapte belgicisten (de enige Vlaamse partij die zich onthield in de stemming om B-H/V!). Kortom, de electorale periode die zich aanmeldt is voor de Vlaamse oppositiepartijen een unieke gelegenheid om vernietigend uit te halen naar de huidige Vlaamse meerderheidspartijen die een stembusafgang meer dan verdiend hebben.
Toen ze bij Open VLD amper bekomen waren van de electorale afstraffing van 10 juni 2007, merkten ze tot hun eigen verbazing, dat ze verder konden meespelen. Dank zij de liberale overwinning in Wallonië en de klopping die SP.a in Vlaanderen had gekregen, zat er een oranjeblauwe regering in. De partij dacht het slim te spelen en liet Leterme en zijn kartel de kastanjes uit het vuur halen. Ondertussen lieten de lichtblauwen geen kans onbenut om stokken in de wielen te steken waar dat enigzins kon. Dit belette niet, dat Leterme en Co verplicht werden de PS mee in het bad te trekken. Sindsdien had de Open-VLD nog twee doelen: het kartel nekken en Leterme op zijn bek te laten vallen. Ze zijn in beide opzetten geslaagd. Jammer genoeg zal de partij er meer dan waarschijnlijk helemaal geen vruchten van plukken. Zoals de zaken er nu bij staan, is het open miserie bij de al even Open VLD. Er zijn de schandalen geweest van Chevalier, Moerman en Slangen, het vermoeden van voorkennis bij de Fortis-aandelen van De Guchts schoonmoeder, het schandaal aan de top van de politie. Patje Dewael koos voor de vlucht vooruit en denkt zo zijn vel te kunnen redden. De politie zit hem echter zelf op de hielen, zodat het helemaal niet zeker is dat hij er ongeschonden uit komt. Als kers op de taart moest de partij dan nog zijn belofte inslikken dat ze alleen nog zou verder doen als er in juni van dit jaar ook federale verkiezingen zouden komen. Dat had men gehoopt, omdat men dan de laatste troefkaart van Open-VLD wil uitspelen: de terugkeer van blauw konijn Verhofstadt. Het blijkt nl dat een deel van het kiesvee (van een term gesproken!) nog steeds denkt dat het met die man beter zal worden. Onder Verhofstadt wás het inderdaad beter; dat had echter niets met de man zelf te maken, maar alles met de heersende wereldconjunctuur. Dat onze staatskas nu leger is dan ooit, danken we mede aan Verhofstadts geldverkwistende politiek. Met Dewael in sourdine en De Gucht die waarschijnlijk naar Europa trekt, hangt de partij nu helemaal af van padvinder Somers. Oú sont les neiges d'antan? --- Er zijn trouwens nog een soort liberalen die hun wonden likken. Wat ooit Spirit heette, daarna Vla.Pro is nog maar eens van naam veranderd. Wat er van het al zo kleine partijtje overschiet, heet nu SLP, "sociale liberale partij". Als het kind maar een naam heeft. Daarmee verdwijnt nog maar eens het woord "Vlaams" uit een partijnaam en blijven er feitelijk alleen nog N-VA en Vlaams Belang over, die niet beschaamd zijn zich Vlaams te noemen. O, ja, bij CD&V staat er ook nog een "V" die "Vlaams" zou moeten betekenen. Dat stelt echter weinig voor en zal dat nog minder worden onder Van Rompuy Un. De "V" staat trouwens niet voor niets pas achter de ampersand...
De voorgeschiedenis van het verhaal is bekend: In de strijd tegen de opwarming van de aarde, is het ook de bedoeling dat we met z'n allen minder afhankelijk gaan worden van de olie. Om dat te verwezenlijken, wil men steeds meer biobrandstof gaan verbruiken. Dat is de klassieke brandstof, aangevuld met een product dat men uit de natuur kan halen. Tot nu toe zijn dat voornamelijk planten, die de mens ook nodig heeft voor zijn voeding. Het gevolg van e.e.a. was, dat er op de wereldmarkten tekorten ontstonden van granen, vooral tarwe en maïs, waarmee in de eerste plaats de derdewereldlanden door getroffen werden. In hoever die tekorten al dan niet kunstmatig werden verwekt, zullen we waarschijnlijk nooit weten. Ondertussen is men wel naarstig op zoek naar wat men de "biobrandstoffen van de tweede generatie" is gaan noemen. Dat zijn dan planten, die niét voor de voeding gebruikt worden, zoals bv bepaalde struiken en bomen. Het Vlaams Instituut voor Biotechnologie (VIB) diende vorig jaar een voorstel in, om een veldproef te mogen uitvoeren met genetische gemanipuleerde populieren. Dit is een boomsoort die zeer snel groeit en dus ook snel rendabel kan worden. Ondanks het feit dat er voldoende garanties waren om te vermijden dat de bestaande natuur door dit soort van bomen zou kunnen bedreigd worden, kreeg het VIB van de twee verantwoordelijke ministers, Onkelinx en Magnette, geen toestemming tot het aanplanten. Er ontstond zo een zoveelste communautaire kwestie. Men kan zich nl niet van de indruk ontdoen, dat de twee Waalse ministers het project willen kelderen, enkel en alleen omdat het (weer) een Vlaams initiatief is. Het VIB liet het echter daarbij niet en stapte naar de Raad van State. Begin deze week kreeg het van die Raad gelijk op alle punten. De drie bezwaren van het Waalse duo werden van de tafel geveegd, omdat de Bioveiligheidsraad (jaja, dat bestaat ook al!) bevestigde, dat er genoeg maatregelen waren genomen om alle risico's te vermijden. Nu zou men denken, dat daarmee de kous af is. Niets is minder waar. De volgende stap in deze absurde kwestie is nl, dat de twee Waalse excellenties samen met hun advocaten de argumenten van de Raad van State gaan "bekijken". Zolang er van hunnentwege geen antwoord komt, kan het VIB niets beginnen. Om helemaal duidelijk te maken, dat we hier in Absurdistan wonen: het VIB heeft ondertussen haar boompjes van het groeiseizoen 2008 geplant gekregen in ... Duitsland en is op dit ogenblik in onderhandeling om hetzelfde te verkrijgen in Nederland. In die twee landen zijn er nl géén bezwaren. Die hebben ook niet met Walen af te rekenen...
Als de nieuwe premier, Van Rompuy, ergens adelbrieven kan voorleggen, dan is het om de manier waarop hij indertijd als minister van begroting in het kabinet Dehaene, ervoor gezorgd heeft dat in België de tering naar de nering werd gezet. Dank zij beide figuren slaagde het land erin tot de eurozone toe te treden, al voldeed het ook toen niet aan alle vereisten. De belofte de staatsschuld weg te werken, werd door Dehaene's opvolger Verhofstadt vakkundig de nek omgewrongen. Mede daardoor kijkt Van Rompuy nu voor een tweede keer aan tegen een joekel van een gat in de Belgische begroting. Met Vlaanderen gaat het daarentegen steeds beter. Daar waar onze regio in 1995 nog zo'n acht miljard euro schulden had, zijn die op 01.01.09 helemaal verdwenen. De Vlaamse regering heeft zelfs een overschot op haar begroting voor 2009 én heeft al enkele voorafbetalingten gedaan voor dit jaar. Reden voor dit alles is een gevolg van de laatste staatshervorming, het Lambermontakkoord, waarbij de deelstaten een flink pak extra geld kregen van de federale overheid. Dat geld was gevraagd door de Waalse deelregering. De Vlaamse regering had het feitelijk niet nodig en heeft van het surplus dankbaar gebruik gemaakt om haar schulden aan te zuiveren, met het gekende gevolg. Met een pluimpje ook aan Vlaams minister Van Mechelen, die sinds 1999 de Vlaamse financiën meer dan goed heeft beheerd. Zijn we nu gered? Verre van. De Belgische schoonmoeder heeft momenteel nog een staatsschuld van 300 miljard euro ( 300.000.000.000!) en daarvan mag Vlaanderen het leeuwenaandeel voor zijn rekening nemen, al dan niet onrechtstreeks. De vraag van de Vlaamse deelregering, om een deel van de federale schulden over te nemen (op voorwaarde er ook de bevoegdheden bij te krijgen), is al twee jaar oud. Daarop is tot nu toe zelfs niet eens gereageerd. Aan Van Rompuy nu om te tonen dat het hem menens wordt. Dat zal echter inhouden, dat eerst zijn francofone vrienden zal moeten overtuigen, iets waarin Yves Leterme na 18 maanden nog steeds niet in geslaagd was. Il sont dur de comprenure, vous savez...
2008 zit er bijna op. Wat een jaar, op alle gebied. De wereld ging van een bloeiende economie naar geweldige afgang. De beurzen klapten in elkaar. Grote kapitalen gingen verloren. In eigen land ging de grootste financiële instelling voor de bijl en was het met de rest niet veel beter. De U.S.A. verloren veel van hun pluimen. Er werd voor de eerste keer in de geschiedenis een zwarte president gekozen. Van hem wordt nu verondersteld, dat hij het allemaal gaat oplossen. Dat kan natuurlijk niet en het is dan ook afwachten hoe hij op het einde van volgend jaar zal beoordeeld worden. Amerikanen kunnen in de ogen van de rest van de wereld, zeker van de linkse wereld, nooit iets goed doen. Ofwel moeien ze zich teveel met andermans zaken, ofwel te weinig. Als Obama "America first" gaat spelen (wat waarschijnlijk het geval zal zijn in deze penibele situatie), zal het ook weer niet goed zijn. In eigen land zitten we aan de derde regering op rij, binnen het jaar We maakten mee dat een (would be) premier tot viermaal toe zijn ontslag aanbood aan de koning. Tweemaal als formateur en tweemaal als premier. Ander en beter, maar dat laatste is helemaal niet zeker. China heeft zich terug op de kaart gezet, ook via de Olympische Spelen. Haar economie zou het allemaal eens gaan oplossen, maar op dit ogenblik is het allemaal niet zo zeker meer. Dat geldt ook, in mindere mate, voor India. In het Midden-Oosten zijn we aan de zoveelste oorlog toe. Dat zal daar ook niet veranderen. In die regio vocht men reeds 5000 jaar geleden en zal men er ook de rest van deze eeuw niets anders doen. Datzelfde geldt ook voor zwart Afrika, waar niets laat vermoeden dat het er ooit beter zal worden. Waar mensen, die niet bij elkaar horen, verplicht worden samen te leven, zal het nooit tot rust komen. Scheiding en afzonderlijke ontwikkeling kan hieraan een einde maken. De vraag is maar of de multiculturisten het ooit zullen toelaten. Dat laatste geldt ook voor België, al gebruiken wij - God zij dank - hier wel meer geciviliseerde gedragspatronen. Maar echt goed komt het tussen Franstaligen en Vlamingen ook hier niet meer. 2009 wordt geen goed jaar, internationaal niet, in eigen land ook niet. We krijgen hier wel de kans bij de volgende verkiezingen enkele partijen, die Vlaanderen in de steek hebben gelaten, de wacht aan te zeggen. Daar kan niet genoeg op gehamerd worden. Het kan niet zijn dat partijen ons dingen beloven die ze later niet kunnen waarmaken én daarenboven de eigen Vlaamse meerderheid verkwanselen voor enkele ministerpostjes.
Er komt dus een regering Van Rompuy. De media noemen haar al "Van Rompuy I", net hetzelfde als wat ze met de regering Leterme deden. Ook hier is het maar zeer de vraag, of er ooit een Van Rompuy II zal komen. Ik doe daar dus weer niet aan mee, tenzij misschien om ze "Van Rompuy Un" te noemen. Deze zgz nieuwe regering verschilt nl in wezen niets van de vorige. Men heeft eens in de boom geschoten. Enkele kraaien zijn gevlogen en enkele komen op een andere tak te zitten. - Er zitten ook bij Van Rompuy meer Franstaligen dan Nederlandstaligen en dat is tegen de geest van de grondwet. Die zegt dat er evenveel ministers van elke taalgroep moeten zijn. Die stelling wordt omzeild door een onevenwicht te creëren bij de staatssecretarissen. - Ook deze regering heeft geen meerderheid in Vlaanderen. De regering Leterme had bij zijn start nog het excuus dat ze die wél had. Na het uiteenvallen van het kartel is dat niet meer het geval. Ook de regering Van Rompuy is er een tegen Vlaanderen. Een regering zonder Vlaamse meerderheid zou CD&V nooit aanvaard hebben, werd gezegd. Van woordbreuk gesproken... - Deze regering kan enkele dringende hangende zaken, zoals bv het Inter Professioneel Akkoord, afhandelen en een poging doen om het gat in de begroting een beetje dicht te rijden. Ze zal België echter niet redden. België bestaat tegenwoordig nl uit twee verschillende landen, die steeds verder uit elkaar groeien. De paradox is, dat die landen geleid moeten worden door één regering, waarvan de leden apart gekozen worden per landsgedeelte. Dat maakt o.m. dat de Vlamingen nooit een in Wallonië verkozen minister bij een verkiezing kunnen wegstemmen. De Walen evenmin in het tegenovergestelde geval. Wanneer Onkelinx bv in de tweede regering Verhofstadt er een potje van maakte, kon men daartegen wel protesteren, maar verder niets. Dit leidt tot immobilisme en alles laat veronderstellen, dat het in de toekomst nog erger zal worden. - Theoretisch bestaan er twee oplossingen. De eerste is, dat we zouden terugkeren naar een unitaire staat, wat zo goed als uitgesloten is. De tweede is, dat we het land verder zouden opdelen in een soort confederale staat, waarbij de federale regering nog zou dienen als stofzuiger. Als er géén oplossing komt, dan zal België vroeg of laat zichzelf oplossen en komt er een complete splitsing. Dit zou ondermeer kunnen gebeuren door een beslissing van de Vlaamse regering na de regionale verkiezingen van volgend jaar. Die verkiezingen worden dan ook steeds belangrijker.
Herman Van Rompuy is tenslotte toch formateur benoemd en wordt waarschijnlijk de nieuwe federale eerste minister van dit land. De zoveelste belgenmop. Waar vindt ge nog een land waar niemand de topjob wil? Waar zelfs geen enkele partij erin slaagt een kandidaat te overtuigen premier te worden? Waar tenslotte het staatshoofd zelf een kandidaat moet overtuigen zich op te offeren? Waar twee landen slechts één regering hebben, terwijl de vertegenwoordigers per landshelft worden verkozen? Vergis u trouwens niet. Herman Van Rompuy is een belgicist pur sang. Vlaamsnationalisten moeten van hem niets verwachten. Dat hij nog een broer in de politiek heeft die een zgz Vlaamse reflex heeft, is ook verleden tijd. Sinds het aantreden van de anti-Vlaamse regering Leterme is Van Rompuy Jr dichtgeklapt. Met zijn oudere broer aan het roer van de belgiek, zal hij nu wel helemaal zwijgen. Honds-Vlaams, zou ik zeggen. Herman van Rompuy zal officieel dan ook proberen het unitaire België te redden cq te restaureren. Officieel althans. In concreto moet hij vooral zorgen dat zijn partij, CD&V, niet helemaal wordt weggespoeld door een "double whammy" (we laten er even de Europese verkiezingen buiten: afgezien van de betrokken kandidaten interesseert zich daar geen hond voor). Daarom zal zijn voornaamste taak erin bestaan, ervoor te zorgen dat zijn regering de datum van 7 juni 2009 overleeft. Al is dat helemaal niet zeker en wel om volgende redenen: - De Open-VLD, die op dit punt heeft moeten toegeven, zal er misschien eerst mee voor zorgen dat de hangende Belgische (niet Vlaamse) knelpunten zullen worden weggewerkt en zal daarna de regering toch laten vallen, zodat er toch samenvallende verkiezingen kunnen komen. - Wat zal er gebeuren, als zou blijken dat le beau Didier toch fouten heeft gemaakt in het Fortis dossier? Daar waar de twee CD&V betrokkenen zijn teruggetreden, blijkt dat voor Reynders niet nodig te zijn. Voor Walen geldt nl de ongeschreven Belgische wet, dat die enkel voor de Vlamingen telt (voor de Walen alleen als ze er voordeel uit kunnen halen). - Er blijft ook nog er de mogelijkheid, dat Leterme terugkeert en de plaats van Van Rompuy zal innemen. Dan zou de cirkel helemaal rond zijn en komen we waarschijnlijk in het Guinness book of records. - Tenslotte komt in januari het dossier Brussel-Halle/Vilvoorde weer op tafel in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Er kan (voor zover ik het weet) nog één keer beroep tegen worden aangetekend en daarna moet de definitieve stemming verlopen, ergens in mei, dus nog vóór de volgende verkiezingen. Wait and see!
De Belgische politiek blijft voor spektakel zorgen. "Verkenner" Martens geraakt er blijkbaar niet uit. Hij had het al zover gekregen dat de lichtblauwen hun eis voor een regering tot juni 2009 hadden laten vallen. Hij had de vijf voorzitters van de meerderheidspartijen samen aan tafel gekregen. Iets dat in de huidige Belgische context niet zo "evident" is, om eens Martens eigen woorden te gebruiken. De vijf waren akkoord om door te gaan tot 2011 en nu stelt zich een volgende probleem. Leterme en Vandeurzen zouden moeten vervangen worden. Voor Vandeurzen zijn er Stefan Declerck en misschien zelfs Tony Van Parys. Voor de topjob zijn er geen kandidaten Jean-Luc Dehaene wil zogezegd geen regering trekken tot 2011, omdat hij kandidaat wil zijn op de Europese lijst voor 2009. Dat zal zo wel zijn, want in dat geval behoudt hij, buiten zijn dik betaalde Europese wedde, ook zijn riante Dexia-vergoeding (400.000 euro!) plus de vette kluiven die hij bij andere maatschappijen meepikt, Inbev Anheuser op kop. De tweede kandidaat, die bovendien voor alle partijen aanvaardbaarder is dan het Brabantse trekpaard, is Herman Van Rompuy, de huidige kamervoorzitter. De man heeft er echter geen zin in. Menselijk gesproken, kan men dat begrijpen. Als hij echter straks zijn partij mee de verdoemenis in helpt, wordt het allemaal al een heel beetje minder evident. Als Van Rompuy niet meer over heeft voor de partij waaraan hij (én zijn broer!) zijn hele carrière heeft te danken, dan zie ik niet in waarom de man straks nog kamervoorzitter zou blijven en zeker niet waarom hij straks nog op een verkiezingslijstlijst zou geplaatst worden. Daar ook de Vlaamse minister-president Kris Peeters geen zin heeft in job hopping, wordt de CD&V-spoeling schaars. Belgisch premier blijkt ook al een knelpuntberoep te worden.Vervotje is er ook nog natuurlijk, maar dat is maar een grapje. Misschien wordt het eindelijk tijd eens een Waal aan het hoofd van de federale regering te brengen. Dat is feitelijk een optie die al lang had moeten gelicht worden. Dan gaan we eindelijk eens zien, wat die ervan terecht zou brengen en moeten wij, Vlamingen, niet meer meemaken nog eens bedrogen te worden door een eigen premier die kiest vóór België en tégen Vlaanderen. Martens, Dehaene, Verhofstadt, Leterme: de lijst van geografische Vlamingen is al meer dan lang genoeg. "It's time for a change", zou Obama zeggen.
Terwijl de club van de zeventig-plussers (Albert II, Martens, van Yperseele & Co) naarstig verder zoekt naar een oude oplossing voor het herstarten van een nieuwe regering, heerst er bij de Vlaamse meerderheidspartijen (in de regering, niét in het parlement!) een zekere ontreddering. Als laatste partij heeft ook de Open-VLD ermee moeten instemmen, dat een eventueel heropgestarte regering zou moeten kunnen uitdoen tot 2011. Dat doet de partij erg tegen haar zin, omdat ze zo hoopte volgend jaar haar joker, Verhofstadt, in te zetten. Nu, die kans bestaat nog altijd, want ook als er een nieuwe regering zou geïnstalleerd worden, is het helemaal niet zeker dat die het lang zal kunnen uithouden. De regering Leterme was feitelijk geen regering, maar een samenraapsel van partijen die allemaal hun eigen programma trachtten te verwezenlijken (hetgeen voorlopig dus niet gelukt is). Het blijft wel verbazen, dat er nog steeds genoeg idioten rondlopen, die Verhofstadt terugwillen. Uitgerekend de man die, samen met Martens (die de staatsschuld verachtvoudigde!), mede verantwoordelijk is voor het gat in de Belgische begroting. Het Staatsblad zelf, neutraler kan niet, wist zopas nog te vertellen dat de volgens Verhofstadt "sluitende" begroting van 2006, in werkelijk een gat vertoont van 3,44 miljard, oftewel 5,7%! Voor wie het niet gelooft: ga maar eens kijken op blad 9, artikel 18... Bij de CD&V droomt men er zelf van dat calimero Leterme zou terugkeren als premier, mocht hij vrijgesproken worden door de onderzoekscommissie! De partij is als de dood voor nieuwe federale verkiezingen en hoopt dat de Vlaamse kiezer tegen 2011 weer alles zal vergeten zijn. Ook dat is nog oude politieke tsjevencultuur. Ondertussen moet wel iemand Letermes zitje warm houden en zal men trachten Herman "kardinaal" Van Rompuy desnoods tegen zijn eigen wil daarop te installeren. Van bloedarmoede gesproken. Trekpaard Dehaene zal het wel niet worden, want die moet dan zijn lucratieve job bij Dexia laten schieten (400.000 euro per jaar, aub!). Voor wie het nog niet zou weten: Dehaene behoort tot de linkse, syndicale vleugel van de partij. Ge weet wel, die van de "mensen" en "het volk".
Dat het met de economie slecht gaat, zowel op wereld-, Europees- als Belgisch vlak, is een open deur intrappen. De laatste maanden van dit jaar hebben reeds duizenden werknemers hun baan verloren, zijn er evenveel tijdelijken die hun contract niet vernieuwd hebben gezien en blijven heel wat grote bedrijven gewoon dicht. In België gaat dat iets gemakkelijker dan elders, omdat de werkgevers kunnen profiteren van de tussenkomst van de overheid bij wat men "technische werkloosheid" noemt ( de stelling van Cruyff: "elk nadeel heb se voordeel"), maar we moeten ons niets wijsmaken. Niemand weet wat er ons in 2009 te gebeuren staat. De fabrieken, die nu tijdelijk dicht zijn, moeten eens terug opengaan. Wanneer en hoe is bij meesten nog helemaal niet zeker. Wat er daarna nog kan gebeuren, is helemaal koffiedik kijken. Het voor België reeds afgezwakte herstelprogramma dreigt nog meer te verwateren. De mindere belasting op nacht- en ploegenarbeid dreigt nl een maat voor niets te worden. Er zijn in sommige fabrieken al enkele nachtploegen opgedoekt en de kans bestaat dat bedrijven, die nu in twee ploegen werken, dat straks - al dan niet tijdelijk - in één dagploeg zullen doen. Dat betekent dan weer afdankingen en, voor diegenen die blijven, loonverlies wegens het wegvallen van de ploegentoeslag. Dat er tijdens deze eindejaarsfeesten nog veel mensen op vakantie zijn getrokken, is grotendeels een gevolg van het feit dat ze hun vakanties al in augustus hadden geboekt, toen er nog geen sprake was van een crisis met de nu gekende omvang. Het zal waarschijnlijk met de krokusvakantie al heel wat minder zijn. Tenslotte is er de toekomst van België en Vlaanderen. Laat u niets wijsmaken. Er zullen geen betere tijden komen, als de klok nog maar eens wordt teruggedraaid, al dan niet met de hulp van overjarige politiekers van het type Martens, Eyskens en Decroo. Dit land heeft een grondige staatshervorming nodig of zal afglijden naar het statuut van een verpauperde bananenrepubliek. België is niet meer te redden met loodgieterswerk à la Dehaene. Dit land moet grondig worden omgebouwd. Er is reeds veel te veel tijd verloren met het creëren van nepherstelplannen. Als men niet tot een snelle soort confederatie kan komen, dan blijft het enige alternatief de definitieve splitsing.
Het is vandaag Kerstmis en dus: "Vrede op aarde aan de mensen van goede wil", een citaat, dat het al zo'n 2.000 jaar doet. Dat doe ik dan ook, aan alle moedigen, die mijn blogs blijven lezen en ook aan de anderen. Dat dan voor wat mijn goed hart betreft. Mijn slecht karakter echter vindt, dat er dezer dagen enkele zgz gezagsdragers zijn, waar de goede wil niet uit de verf komt, om het beleefd uit te drukken. Neem nu die Wilfried Martens. Die is al zo beleefd in zijn consultatieronde met de oppositie te spreken, iets wat Albert II geweigerd had te doen. Martens spreekt dus ook met de oppositie, met uitzondering van het Vlaams Belang... Van goede wil gesproken. Nu had de man eens de kans in deze Kerstsfeer zijn goede wil te tonen en álle Vlamingen in zijn gesprekken te betrekken, maar dat is er blijkbaar nog steeds teveel aan. Een klein miljoen Vlamingen worden zo nog maar eens vergeten, alsof zij hier niet bestaan. En dan straks weer maar jammeren, dat de communautaire problemen hier niet opgelost geraken. En dan is er die hogervernoemde Albert II. Die komt in zijn Kerstboodschap o.m. een citaat vertellen van Ingrid Betancourt, de Française uit Colombia die in juli bevrijd werd uit de handen van de linkse FARC rebellen. Betancourt zou gezegd hebben, dat België een voorbeeld was van een harmonieuze samenleving. Nou, moe! Ze had beter Zwitserland als voorbeeld genomen. Dat land bestaat uit vier taalgebieden en daar zijn er zo goed als geen communautaire problemen. De reden daarvoor is dat in Zwitserland, zoals het in een federaal land hoort, iedereen zich - in het officiële leven althans - aanpast aan de plaatselijke regels én taal. Dat noemt men het territorialiteitsprincipe. In België gebeurt dat niet, omdat de francofonen willen dat de plaatselijke, Vlaamse bevolking zich aan hén aanpast. De omgekeerde wereld, dus. Erger nog, die Franstalige inwijkelingen gaan Vlaanderen bij allerlei buitenlandse instanties nog zwart maken. Van goede wil is er bij hen in geen geval sprake. Toch is er dezer dagen toch één lichtpunt: Albert deux heeft ook ontdekt, dat dit land een verdere staatshervorming moet krijgen. Hopelijk vertelt hij dat ook in zijn Franse versie aan de Waalse landgenoten, want het zijn uitgerekend zij die daarover dwars blijven liggen. Zo weten we nu al, dat er van die zo geroemde dialoog weinig in huis zal komen. Tegen Nieuwjaar zouden de eerste akkoorden, de zgn "borrelnootjes", die al meer dan een jaar oud zijn moeten zijn goedgekeurd. Zelfs dat zit er niet meer in. Toch maar de beste wensen!
