Door massaal geld uit te geven heeft de federale regering de economie en de koopkracht van dit land opgekrikt, maar men vergeet dat daarbij de toekomst zwaar gehypothekeerd wordt. De federale staatsschuld is gestegen tot 512 miljard euro. Met de regio’s en lokale besturen erbij zitten we rond de 600 miljard.
Raar maar waar, een van de factoren van de gestegen staatsschuld, is de uitgifte van de staatsbon. Die bracht bijna 22 miljard euro op, veel meer dan de schatkist nodig had, waardoor de staat verplicht was met bijna 8 miljard haar beleggingen te verhogen, waarvan het rendement hoger is dan wat de schatkist op de staatsbon betaalt. Met 10,6 jaar ligt de gemiddelde looptijd van de Belgische staatsschuld aanzienlijk hoger dan de Europese.
Voor onze federale minister zonder Financiën en zijn partij is dat alles een afknapper die straks in de aanloop naar de verkiezingen niet meer verzilverd kan worden zoals verhoopt. Als het cd&v een troost mag zijn: volgens een laatste peiling (van de RTBF en La Libre Belgique) zakt Open VLD zelfs onder de 8% en is het nu al quasi zeker dat de partij in sommige kiesdistricten de kiesdrempel niet zal halen. En dan is er in Antwerpen nog de liberale schepen Erica Caluwaert uit de partij (maar niet uit het schepencollege!) gestapt. Met de strapatsen van ons mateke erbij stevenen de traditionele partijen op een absoluut laagterecord. Aan de Vlaamsnationale partijen om daar het eigen voordeel uit te halen.
Ons mateke is nog niet klaar met de excuses voor zijn dronkemanspraat. Hij mag dan al een akkoord hebben met de Roma-gemeenschap in Sint-Niklaas – waar hij ooit burgemeester wil worden (!) – de Brusselse Roma-gemeenschap heeft nu klacht tegen hem bij het Gerecht ingediend.
Volgens bepaalde studies vermindert alcohol in het bloed nl de zelfcontrole, waardoor er precies uitkomt wat echt in hem omgaat. Als men dat zet bij Transconnah’s coming-out verhaal, blijft er alleen een individu over dat zichzelf niet meer onder controle heeft.
E.e.a. zal ook zijn weerslag hebben op de volgende peilingen, waarbij zal blijken dat de vooruitgang van Vooruit wel eens gestopt zou kunnen zijn. Dan zijn we terug naar af, ook voor wat de plannen van Bart De Wever betreft om straks met de socialisten te gaan praten. Samen met de deemstering van cd&v en Open VLD zal de terugval bij de kaviaarsocialisten dermate zijn, dat Bart voor een nieuwe Vlaamse regering niet alleen geen meerderheid meer zal halen met drie, maar zelfs niet met vier partijen. Reken daarbij dat ook de N-VA geen vooruitgang meer boekt* en dat driekwart van haar kiezers nog altijd gewonnen is voor een samenwerking met het VB op gewestelijk gebied als er daardoor een Vlaamsnationale meerderheid kan gevormd worden in het eigen parlement. Bart zal het heft niet in handen krijgen na Van Grieken ‘een aantal rondjes te hebben laten draaien’, zoals zelfs ’t Pallieterke stelde in zijn laatste editoriaal ‘Voorzichtig omgaan met de rode familie’.
--
Bij een laatste lokale peiling in Luik blijkt dat de PS, de partij waarmee De Wever straks wil gaan praten, ook achteruit gaat. Er is geen nood voor rood.
Er is nogal wat commentaar gekomen op de uitspraak van Crootje die, n.a.v. het bezoek van Zelenski, beloofde vanaf 2025 Belgische F16-vliegtuigen aan Oekraïne te zullen schenken, ‘als de dan regerende ploeg ermee akkoord zou gaan’.
Of men nu vóór of tegen het geven van F16’s aan Oekraïne is, maakt niets uit. Want diezelfde uitspraak geldt ook voor alles wat hij in zijn laatste beleidsverklaring heeft gezegd. Alles wat hij daar vertelde en beloofde zal ondergeschikt worden aan wie er na de verkiezingen van 2024 aan het bewind zal komen. ‘Na mij de zondvloed’.
Dit land, zoals ik al enkele keren geschreven heb, heeft de grootste staatsschuld in Europa, na Griekenland. Daar nu zo’n 10% af doen en dat dan nog onderhevig maken aan de goedkeuring van wie na hem komt, is gewoon amateurswerk en beunhazenpolitiek. Dat geldt trouwens niet alleen voor de federale regering, maar ook voor alle deelregeringen, met dit verschil dat Vlaanderen uitzicht heeft op een begroting in evenwicht tegen 2026/27 en Wallonië en Brussel pas tegen Sint Juttemis.
Zo moet Wallonië voor elke 7 euro die het uitgeeft, er 1 gaan lenen. Volgens Pierre-Yves Jeholet (MR), de minister-president van de onwettige Franse Gemeenschap (la Fédération Bruxelles-Walllonie) zal de Waalse schuld in 2028 dubbel zo hoog worden als de Vlaamse, terwijl de regio geen 40% van de bevolking bevat, t.o.v. Vlaanderen zo’n 60%. De situatie in Brussel is momenteel zo ernstig dat er daar al ministers zijn die voorstellen om over te schakelen op een noodbegroting met voorlopige twaalfden, zoals een regering in Lopende Zaken…
Tom Van Grieken zal dus bij het Vlaams Belang bij de volgende verkiezingen lijsttrekker worden voor het Vlaams parlement en Filip Dewinter lijstduwer. Daarmee maakt het Vlaams Belang van de regionale verkiezingen haar topprioriteit, net zoals ik dat al een paar jaar voorstel: ervoor zorgen als grootste partij uit de regionale verkiezingen te komen en dan als eerste aan bod te komen om een Vlaamse regering te vormen met een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement.
Dat laatste kan echter alleen als er genoeg N-VA leden zouden meedoen. Als De Wever het been stijf houdt, vind ik dat alle overtuigde Vlaamsnationale kiezers – ook die van de N-VA - in 2024 best Vlaams Belang stemmen, al was het alleen maar regionaal. Zelfs mocht De Wever in blessuretijd nog van gedacht veranderen, ik zou dat risico niet nemen. Eén ‘Lachaertje’ was meer dan genoeg.
Lukt een samenwerking met de N-VA niet, moeten we er toch voor trachten te zorgen dat het VB ‘incontournable’ wordt, ttz dat men geen nieuwe Vlaamse regering kan maken zonder de partij van Van Grieken. Tenslotte is er nog een derde mogelijkheid, nl dat er een nieuwe Vlaamse regering komt met gedoogsteun van het VB, iets zoals in Nederland ooit gebeurd is met Rutte 3 en Geert Wilders. Op een gegeven ogenblik trok Geert echter de stekker eruit en volgens mij was dat fout, want toen was ook hij de controle kwijt en heeft hij die nooit meer kunnen terugwinnen.
Het feit dat Dewinter voor het eerst in 37 jaar geen lijsttrekker meer zal zijn, zou voldoende moeten zijn om De Wever te overtuigen. Al bij al heeft Bart het zich voor zijn eigen kiescampagne ook niet weerhouden om ‘Deckerken’ een lijsttrekkersplaats aan te bieden in West-Vlaanderen…
Laten we tenslotte niet vergeten dat het niet de Vlaamsnationalisten zijn die we tegen elkaar moeten uitspelen, maar wel de traditionele partijen, waarvan we stilaan kunnen hopen dat zij – minstens in enkele regio’s - de kiesdrempel niet meer zullen halen. Dat danken ze aan de fratsen van hun voorzitters die de clown uithangen of hun eigen kiezers voor de gek houden. Vertrouwen blijft iets dat men krijgt als men doet wat men zegt en niet het tegenovergestelde.
Guy Verhofstadt, de man die sneller loog dan zijn schaduw, gaat met pensioen
en dat zorgde voor paniek binnen de Open VLD. Niet dat ze daar schrik hebben hem te verliezen, misschien zelfs het tegendeel. Dé reden is, dat met de trieste afgang van de partij, Verhofstadts zetel in het Europese parlement daar waarschijnlijk de enige overblijvende wordt voor de Vlaamse liberalen. Als gevolg daarvan waren er liefst 17 (zeventien!) kandidaten die hem wilden opvolgen, omdat ze zelf niet meer geloven in een tweede of andere plaats. Onder hen woordbreker Lachaert, ex-staatssecretaris Eva De Bleecker (door Crootje afgedankt), Vincent Stuer, die ook al kandidaat was voor het partijvoorzitterschap en Willem-Frederik Schiltz die het lijsttrekkerschap in Antwerpen waarschijnlijk zal moeten laten aan de kleurloze Tom Ongena, ook al op vraag van de huidige federale premier die zijn ‘kanseliersbonus’ in rook ziet opgaan.
Geen van bovenstaanden heeft het tenslotte gehaald, want het partijbestuur heeft – waarschijnlijk onder druk van dezelfde Verhofstadt - Hilde Vautmans, al 10 jaar de tweede achter hem in het Europees parlement, de plaats toegewezen. Vincent Steur heeft dan, na Els Ampe, ook zijn partijlidkaart doorgeknipt en Schiltz heeft nog niet beslist wat te doen, maar vindt dat hij over het hoofd wordt gezien voor een partijslaaf.
Wie gelooft nog in Open VLD? Na meer dan 20 jaar regeringsdeelname is de partij er mede verantwoordelijk voor dat het land zowat de grootste staatsschuld in Europa heeft na het zo goed als failliete Griekenland. Het behouden van de koopkracht via de automatische indexering ging ten koste van de bedrijven waarvan er meer dan normaal failliet gaan en de inflatie blijft hoog.
Zelfs het opvoeren van de werkzaamheid is geen oplossing gebleken zolang dat niet in het hele land gebeurt. Eigenlijk zou men bv de pensioenen van de regionale ambtenaren naar de deelstaten moeten overbrengen, maar dat gebeurt niet omdat het Waals en het Brussels gewest – die in verhouding veel te veel ambtenaren en politiek benoemden hebben – willen dat het Vlaamse gewest die federale putten blijft vullen. De transfers blijven actueel.
Het zit niet mee met de moslimlanden, waar de ene natuurramp na de andere plaats vindt. Allah lijkt zijn volgelingen in de steek te laten. Na Turkije, Marokko, Libië en Pakistan is nu Afghanistan aan de beurt. Alsof daar nog geen miserie genoeg is.
Het Palestijnse Hamas denkt daar anders over, en is nog maar eens een kamikaze-oorlog begonnen met aartsvijand Israël. Een oorlog waarvan men reeds op voorhand weet dat die verloren wordt. De verrassing was wel compleet, de Israëlische geheime dienst Mossad lijkt deze keer serieus gefaald te hebben, al zal de miserie er niet minder om zijn, met een record aantal doden en gewonden en vreselijke verwoestingen.
En dan is er nog een oorlog aan de gang in Jemen die al ettelijke jaren aansleept, tussen moslims onderling, soenieten en sjiieten. Men kijkt er al niet meer van op.
Tussendoor vechten in Syrië Assad en wat er van zijn alawietisch- sjiitisch regime nog overblijft, nog maar eens met de soenitische Koerden, die nog steeds het noorden van het land – met de oliebronnen - in handen hebben en die ook gebombardeerd worden door de eveneens soenitische troepen van sultan Erdogan. Soenieten onder elkaar, maar de Turken zijn van afkomst Aziaten en de Koerden eerder Perzen. ‘East is East and West is West, and the twain shall never meet’, schreef reeds lang geleden Rudyard Kipling, schrijver van o.m. ‘Het Jungleboek’. Die wist het lang geleden al en het is nog steeds niet veranderd.
Wat men in de politieke discussies over hoe het verder moet met dit België ook meestal vergeet, is dat er straks zal moeten worden gedefinieerd wat de regio’s nog samen gaan doen. Meestal heeft men het dan over Buitenlandse Zaken en Defensie, maar er zijn nog andere hangijzers. Wat bv met de staatsschuld ? Die zou dan verdeeld moeten worden volgens het aantal inwoners en niet – zoals Di Pippo ooit voorstelde – volgens de omvang van het grondgebied! Elke regio zal er dan voor moeten zorgen dat er zoveel mogelijk mensen aan het werk zijn en zo weinig mogelijk profiteurs die leven op de kap van de werkenden en dan nog liefst van een andere regio. Dat laatste is wat nu al enkele decennia gebeurt. Nutteloos geworden entiteiten, zoals die Fédération Bruxelles-Wallonië, de Senaat en de Provincieraden, moeten worden opgedoekt. De provinciegouverneurs zou ik houden, met een kleine hofhouding, die zich in de eerste plaats zou bezig houden als aanspreekpunt voor Cultuur en grote rampen. Er zullen ook nog intercommunales en gemeentelijke fusies mogelijk zijn, maar steeds op voorwaarde dat ze renderen. Als er serieus gesnoeid wordt, kunnen miljarden van de huidige Belgische staatsschuld worden weggewerkt.
Er zal dus nog werk aan de winkel zijn, maar het alternatief is voort aanmodderen zoals we bezig zijn. Wie wil dat nog, tenzij het profiterend personeel ?
--
En dan nog dit: ons mateke heeft de ambitie om later burgemeester van Sint-Niklaas te worden. Dat ze daar de matrakken al maar opwarmen!
Als lid van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) krijg ik het maandblad van de beweging, ‘Onaf’, dat zich ook erg bekommerd om de situatie van de Brusselse Vlamingen. Daarin stond laatst een reactie van Hilde Roosens i.v.m. een artikel van Jules Gheude, schrijver, oud-medewerker en biograaf van François Perrin, die reeds meerdere essays publiceerde over de Belgische communautaire kwestie (ook in Knack), in het Franse tijdschrift Marianne. Daarbij houdt hij een pleidooi voor de integratie van Wallonië én Brussel bij Frankrijk, een strekking die bekend staat als’ rattachisme’. Hilde Roosens reageert daarop, waarbij ze schrijft dat Brussel een enclave is in Vlaanderen, waaruit ze best niet wordt gelicht. Daarin schrijft ze ook dat Brussel nooit een Waalse stad is geweest en bij Vlaanderen hoort waarvan het de hoofdstad is en niets te winnen heeft bij een derderangsrol als ‘ville de province’ in Frankrijk. Daarin heeft ze, mijns inziens, gelijk. Maar wat dan wél?
Als het ooit zover komt, zou men best – mijns inziens - de Brusselaars zelf laten kiezen wat ze willen: een onafhankelijk stadsgewest, bij Wallonië of bij Vlaanderen. De kans is groot dat de kiekenfretters voor de eerste oplossing gaan kiezen, niet voor Vlaanderen en ook niet voor Wallonië, hoe graag de Walen het ook zouden willen (‘la Fédération’, weet je wel).
Mochten de Brusselaars kiezen voor een onafhankelijk stadgewest, dan moeten ze wel beseffen dat de stad financieel dan zelf bedruipend moet zijn, t.t.z. de tering naar de nering zet en zelf voor de eigen middelen moet zorgen. Dat Brussel bij Wallonië zou komen, zou een lachertje zijn, want die regio heeft zijn eigen begroting niet eens onder controle. Vlaanderen zou dat wél kunnen, maar dan op voorwaarde dat het een confederatie aangaat, waarbij Brussel één stadgewest wordt – en niet een gewest én een stad, zoals nu – dat Brussel één gemeente wordt en geen 19 zoals nu en dat Brussel één politiezone krijgt en geen zes (straks misschien zeven), zoals nu. Zie je dat al gebeuren?
Vroeg of laat zal er echter ook voor Brussel een oplossing moeten komen. Brussel was ooit een Vlaamse stad, maar is dat nu niet meer. Het is zelfs geen Franstalige stad meer, de lingua franca is er Engels geworden en bij vele Brusselaars thuis Arabisch. Samenwerken kan ook in de toekomst, maar niet verbeulemanst, zoals het nu is.
Vlaanderen zal de Brusselse Vlamingen altijd moeten blijven steunen op gebied van gezondheidszorg en cultuur, maar dat is niets nieuws. Dat gebeurt nu ook al.
De PS haalde in 2010 nog 35% van de stemmen onder Di Rupo, de N-VA in 2014 nog 32%. Als de peilingen aanhouden, halen beide partijen morgen elk nog hoogstens 20%. Dat ‘Masterplan’ van De Wever mag daarbij opgedoekt worden, want samen hebben ze dan ± 35 zetels op 150 terwijl ze er minstens 100 nodig zullen hebben om e.e.a. aan de Grondwet te wijzigen. Alsof dat nog niet erg genoeg is gaat Vooruit ook achteruit. Nadat leek dat ons mateke de Vlaamse socialisten weer zou laten meetellen, heeft hij het grondig verknoeid na eerst zijn uit de kast komen en nu zijn dronkenmanspraat die hij niet meer goed gepraat krijgt, hoe vlot ter sprake hij - nuchter - ook is. De 'man' is gewoon gestoord, iets wat ik al langer schrijf.
Sinds ‘Marrakech’ heeft men de N-VA al ettelijke keren voor de gek gehouden en is er geen enkele reden meer om gesprekken met Magnette over wat ook nog te houden. De Wever mag dan een goede burgemeester van Antwerpen zijn, als voorzitter van zijn partij lijkt hij steeds meer op Hugo Schiltz zaliger, die de Volksunie ook groot maakte om ze daarna af te breken.
Het enige wat voor Vlaanderen rest, is na de volgende verkiezingen te kunnen hopen op een Vlaamsnationale meerderheid, om te beginnen in het eigen parlement, om vanuit een sterke positie de andere regio’s alleen nog te zullen steunen als iedereen ervoor zorgt de eigen financiën onder controle te krijgen. Voor Vlaanderen is dat haalbaar, voor Brussel ook, maar aan zekere voorwaarden. Voor Wallonië zal dat nooit lukken en kan men daar best hopen dat la douche France voor de oplossing zal zorgen via e.o.a vorm van rattachisme.
In mijn blog van 1 oktober (’Sober in oktober’), schreef ik reeds dat de laatste peiling omtrent het stemgedrag namens Het Laatste Nieuws en VTM niet veel voorstelde. Ik ging er nl van uit dat die gebeurd was vóór enkele politieke gebeurtenissen die allemaal de laatste week van september plaatsvonden, die op langere termijn misschien wel eens voor grotere verrassingen zouden kunnen zorgen. Dat waren de manipulatie van het Open VLD congres, de strapatsen van ons mateke in Sint-Niklaas, waarover het laatste woord nog niet gevallen is en de affaire Deckerken. Dat laatste zal waarschijnlijk wel blijven wat het is. Als de sympathieke brulboei uit Middelkerke bij de vorige verkiezing op de N-VA-lijst 40.000 stemmen haalde als lijstduwer, zit het er dik in dat hij die volgende keer op dezelfde lijst weer zal halen als lijsttrekker. De man heeft nu eenmaal zijn afeccionados.
Voor wat de andere twee gebeurtenissen betreft, is het nog te vroeg om het effect op langere termijn te zien. Open VLD ontpopt zich steeds meer als de partij van Alexander Decroo en niemand anders, en een inhoudsloze door hem benoemde voorzitter zal daar niets aan veranderen.
Voor wat ons mateke betreft, kan ik me niet indenken dat de kaviaarsocialisten, die hem achterna liepen voor zijn ‘denk links, leef rechts’, dat zullen blijven doen, niet zozeer o.w.v. zijn dronkenmanspraat in de kleine uurtjes, maar eerder al toen hij uit de kast kwam en ‘Kingconnah’ eerder een ‘Transconnah’ is geworden. Ook la gauche caviar’ heeft haar grenzen…
Henegouwen, de provincie van o.m. de heren Magnette en Di Rupo, respectievelijk PS-voorzitter (plus burgemeester van Charleroi) en minister-president van Wallonië, is niet alleen de provincie met de meeste werklozen van heel België, maar heeft daarenboven zowat dubbel zoveel langdurig zieken als de aangrenzende provincies van Oost- en West-Vlaanderen.
En nog zoiets. Er zijn nóg regio’s die hun vroegere rijkdom -koolmijnen en staalfabrieken – hebben verspeeld, niet alleen bij ons maar bv ook in de States. Op de meeste plaatsen waar dat gebeurde duurde het niet lang of heel wat mensen trokken er weg. In Henegouwen gebeurt het tegenovergestelde: de bevolking is er toegenomen. Men krijgt echt de indruk dat ze liever een uitkering hebben dan een loon. Een uitkering dan wel voor het leven, iets wat nergens anders ter wereld bestaat. Only in Belgium. Het lijkt wel alsof er in Wallonië en zeker in Henegouwen een cultuur van afhankelijkheid bestaat – de zgz ‘hangmatcultuur’ - die wel moet gedragen worden door een federale sociale zekerheid. Als de heren Di Rupo en vooral Magnette zich daar eens mee bezig hielden i.pl.v. steeds te kankeren over het Vlaamse uiterst rechts dat volgens hen nooit mee zal mogen spelen, maar wel mee de rekening mag betalen...
--
En dan nog dit. Bij het vreselijk verkeersongeval van de bus bij Venetië, die van een viaduct kantelde en waarmee 21 mensen het leven verloren, vechten nog enkele passagiers voor hun leven en zijn de gewonden vooral serieus verbrand als gevolg van het feit dat dit een elektrische bus was met een serie zware accu’s die in brand zijn gevlogen en niet zomaar meteen konden geblust worden. E.e.a. doet denken aan dat schip met nieuwe auto’s, waarbij er ook een in brand vloog (en daarna het hele schip) ter hoogte van de Waddeneilanden. Om even bij stil te staan…
Zoals mijn lezers weten, volg ik ook regelmatig de Tv-journaals van de Franstalige zender RTL. Daarop loopt tegenwoordig elke zondagmorgen het programma ‘Les puncheurs’ waarbij twee politiek doorwinterde journalisten: Christophe Deborsu – in Vlaanderen bekend van ‘Dag Vlaanderen’ en perfect tweetalig - en Martin Buxant, politiek journalist, bekende personen, in de eerste plaats politiekers, op het rooster leggen. Dat programma zelf volg ik niet, zoals ik dat evenmin doe met bv ‘De zevende dag’, wel de reacties erop in de Tv-journaals.
Zo namen die heren vorige week vorige week een interview af van een zekere Yves Coppieters een epidemioloog die was toegetreden tot Les Engagés, de vroegere Franstalige Christendemocraten. Zoals zijn naam laat vermoeden een van de vele nakomelingen van het half miljoen Vlamingen dat in de negentiende en begin twintigste eeuw om den brode moest gaan werken in de Waalse koolmijnen (één op zes Walen is ook de dag van vandaag nog van Vlaamse afkomst).
De geleerde professor kon geen juist antwoord geven op de vragen wat de vroegere naam van zijn eigen partij CDH betekende, ook niet waar N-VA voor stond en evenmin hoeveel zetels zijn partij had in de Kamer. Ga met zo’n mannen naar de oorlog,
--
Bart De Wever, die ook al door het boven vernoemde duo werd geïnterviewd, werd door Deborsu in een interview van de weekeind De Standaard ‘de levensverzekering van België’ genoemd. Zo hoort men het ook eens uit een andere hoek dat dit land alleen kan blijven bestaan als de Vlaams meerderheid wordt gedegradeerd tot een minderheid, die alleen maar goed is om de Belgische rekeningen te betalen.
De politieke discussies van de maand september hebben duidelijk gemaakt dat er nog een hele weg af te leggen valt en dat de Vlaamse onafhankelijkheid nog niet voor morgen zal zijn. Een reden te meer om een sterke Vlaamsnationale thuisbasis uit te bouwen in de eigen regio en ervoor te zorgen dat we tenminste in de eerste plaats sant in eigen land worden door in 2024 in het eigen parlement een Vlaamsnationale meerderheid te halen.
Een tweede stap is een einde maken aan het cordon sanitaire, een ondemocratisch systeem dat in geen enkel democratisch land die naam waardig nog bestaat. In België nog wél en concreet betekent dat de Vlaamse meerderheid zo met een kwart wordt verminderd, waardoor onze regio in de discussies met de andere gewesten steeds ondervertegenwoordigd is.
Vervolgens moeten alle Belgische regio’s de tering naar de nering zetten en verantwoordelijk worden voor de eigen leningen en schulden. Wie de wildgroei aan ambten en politieke benoemingen niet wil beteugelen, moet ook maar opdraaien voor de extra kosten. Dat geldt in de eerste plaats voor de Franse Gemeenschap – bombastisch de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ genoemd - een overbodige entiteit die niet eens erkend wordt door de Belgische Grondwet, die geen eigen inkomsten heeft en potverteert op kosten van Vlaanderen, maar kan worden opgedoekt zonder Grondwetshervorming.
Tenslotte moeten alle gewesten aan tafel gaan zitten en bepalen wat ze in de toekomst nog samen gaan doen, maar dan zo efficiënt mogelijk, zoals bv in Zwitserland.
Als bovenstaande niet kan verwezenlijkt worden, kan er alleen nog maar een federale regering in Lopende Zaken komen en moeten Europa en de Europese Centrale Bank desnoods ter hulp worden geroepen. Als Joegoslavië en Tsjecho-Slowakije konden gesplitst worden, waarom dan België niét?
--
En dan nog dit: de tip van lezer Jean om die legislatuurregeringen af te schaffen. Dat zou inderdaad een goede zaak zijn en nog democratisch erbij. De kiezers zouden dan nl in staat zijn een regering die het niet behoorlijk doet meteen af te straffen en daar geen jaren op te moeten wachten
In deze rubriek heb ik reeds meermaals gewezen of het feit dat onze francofonen over een Franstalige gemeenschap beschikken, die ze de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ hebben genoemd, maar die in feite onwettig is en niet eens vermeld wordt in de Belgische Grondwet. Vlaanderen, dat bij aanvang van het federaliseren van dit land ook een Nederlandstalige gemeenschap had, heeft die meteen geïntegreerd in haar gewest, wat in Brussel en Wallonië dus niet is gebeurd. Erger nog, die Fédération ging een eigen leven leiden met een extra minister-president, extra-ministers en evenveel extra-kabinetten die geen inkomsten hebben, maar wel onnoemelijk veel kosten.
Daarin schijnt nu wel verandering te komen, maar geen verbetering. Men gaat die gemeenschap nl ‘herinrichten’. Ze wordt niet afgeschaft, maar afgeslankt, net zoals dat gebeurd is met de Senaat en de Provincieraden. Een deel van de bevoegdheden gaat naar de gewesten en alle ministers krijgen een gemeenschaps- én een gewestelijk petje, dus een dubbele functie. De minister-president behoudt zijn functie. De logistieke kosten blijven ongeveer wat ze zijn. Een reorganisatie op zijn Belgisch waarvan de kosten mee op de Belgische staatsschuld komen en Vlaanderen daar weer zo’n 90% van zal mogen betalen…
De laatste peiling van Het Laatste Nieuws en VTM lijkt niet veel voor te stellen. Het Vlaams Belang blijft in Vlaanderen de grootste partij, N-VA verliest lichtjes, Vooruit houdt stand, maar daar blijft het bij en dat geldt ook voor cd&v, wat te verwachten was na het succes van de staatsbon. Als er al iets speciaals aan die enquête is, is het de verdere achteruitgang van Open VLD en vooral de Groenen, bij wie met minder dan 7% de kiesdrempel wenkt.
E.e.a. is wel schijn, want de peiling is een week vóór de publicatie uitgevoerd en in die laatste week hebben er drie gebeurtenissen plaatsgevonden die een volgende peiling er wel eens heel anders zouden kunnen laten uitzien.
Om te beginnen was er vorige zondag dat partijcongres van Open VLD, waarbij de partijstatuten werden ‘aangepast’, waardoor het niet meer verplicht werd alle leden de kans te geven te stemmen, wat op zijn minst ondemocratisch kan genoemd worden. Het zou zo kunnen dat de partij bij een volgende peiling nog meer stemmen verliest en de zgz ‘kanseliersbonus’ van Crootje eerder een ‘kanseliersmalus’ gaat worden.
Of de lijsttrekkersplaats van ‘Deckerken’ bij de N-VA in West-Vlaanderen de partij veel extra stemmen zal opbrengen, valt te betwijfelen. Die mag al blij zijn met een status quo. Het blijft voor Vlaanderen wel positief dat de ex-judo coach niet met zijn eigen LDD terugkomt en ook dat hij absoluut tegen het cordon is, wat hij hopelijk zal uitspelen en wat mee bepalend kan zijn voor eventuele verdere gesprekken met Wallonië en Brussel.
Een ander verhaal is dat van ons mateke, met zijn gerechtelijk publicatieverbod i.v.m. zijn laatste strapatsen in St. Niklaas, in hoofdzaak tegen Het Laatste Nieuws en VTM, maar in werkelijkheid tegen alle media, waardoor hij zich verder in de vernieling zal rijden, wat zijn partij ook geen goed zal doen.
Opmerkelijk in de commentaar op de peiling was wel dat op de lijst van de persoonlijkheden, in Vlaanderen Tom Van Grieken de derde plaats overnam van Alexander De Croo terwijl dat op de Franstalige RTL niet het geval was. ‘Alexandre’ blijft daar derde staan op de Vlaamse lijst!
‘Sell in May and go away. But remember to come back in September’ is een beursgezegde, waarop men ook wel eens een variant zou moeten maken i.v.m. de politiek. Vandaar mijn titel, die verwijst naar een maand waarin heel wat gebeurde waar we nog heel wat van gaan horen.
Zo heeft dé reden waarom ‘Deckerken’ in West-Vlaanderen van de N-VA de plaats van lijsttrekker krijgt, ook zonder lidkaart, alles te maken met het feit dat hij in 2019 liefst zo’n 40.000 voorkeurstemmen kreeg als lijstduwer en men ervan uitgaat dat hij op dezelfde lijst, maar dan bovenaan, het minstens even goed zal doen. En dat terwijl een recente peiling in West-Vlaanderen het VB 30% gaf en de N-VA maar 15%, de helft dus.
En nu we het toch over voorkeurstemmen hebben, bovenstaande is in schril contrast met wat gebeurde op het recente partijcongres van Open VLD, waar men zelfs de 2.000 plaatsen van het congrescentrum niet gevuld kreeg en er tenslotte zo’n 700 leden opdaagden, waarvan een kleine 60% op Tom Ongena - zeg maar, op De Croo - stemde. Men had zelfs een bus ingelegd vanuit Brakel, De Croo’s thuisbasis. Gerekend naar het totaal aantal leden, iets boven de 40.000, betekende dat, dat de brave man zo ongeveer 1% van de stemmen haalde. Bij de vorige verkiezing, die van Lachaert, stemden er tenslotte ook geen 40.000, maar toch nog 16.000, omdat het toen zowel fysiek als digitaal kon.
Ik heb zo het idee dat we de komende maanden nog e.e.a. gaan meemaken, ook bv bij cd&v, die bij de Septemberverklaring haar eisen wel grotendeels zag ingewilligd, maar die straks kleur zal moeten bekennen in de stikstofaffaire die naar de Raad van State is gestuurd, maar enkel werd ingediend door de N-VA en de Open, VLD.
Ondertussen heeft Transconnah het gerecht ingeschakeld om een reportage over zijn laatste esbattementen op VTM te verbieden en is de lang verwachte en door sommigen gevreesde peiling van Het Laatste Nieuws en VTM op de laatste dag van datzelfde september uitgekomen. Dat wordt een verhaal voor oktober.
Jean-Marie Dedecker, in 2019 nog onafhankelijk lijstduwer op de N-VA-Kamerlijst in West-Vlaanderen, wordt volgend jaar voor dezelfde partij lijsttrekker, maar nog steeds als onafhankelijke, dus zonder lidkaart van de partij. Sander Loones, de vorige lijsttrekker daar voor de Kamer, wordt voor dezelfde partij lijsttrekker voor het Vlaams parlement.
Daarmee is de vraag van de baan of ‘Deckerken’ weer met een eigen partij zou opkomen. Niet, dus. Voor Vlaanderen is dat een goede beslissing, want een aparte lijst die – ook volgens een recente peiling bij Doorbraak - waarschijnlijk de kiesdrempel niet zou halen, zou de Vlaamsnationalisten de nodige stemmen kunnen kosten hebben om in het eigen parlement straks een volstrekte meerderheid te behalen, de eerste voorwaarde om tot een soevereiniteitsverklaring te komen en daarna als een sterke Vlaamse regering het gesprek met de andere regio’s te kunnen aangaan over hoe het verder zal moeten met dit België.
Het kan daarna natuurlijk ook nog andere kanten uit, maar geen goede. N-VA en Vlaams Belang zijn niet in staat om alleen een volstrekte meerderheid behalen in het Vlaamse parlement en geen van de twee partijen – ook de N-VA niet – zal in staat zijn de Vlaamse meerderheid federaal in de verf te zetten, laat staan er enig voordeel uit te halen. Met het cordon sanitaire blijft Vlaanderen 25% ondervertegenwoordigd, iets wat de tegenpartijen in stand willen houden.
Het enig alternatief is dan te moeten blijven aanmodderen op zijn Belgisch met waarschijnlijk weer een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen. Een Vlaanderen dat daarna weer de rekening van het potverteren van Walen en Brusselaars zal mogen ‘bijpassen’.
Er is heel wat kritiek gekomen op het besluit van de Vlaamse regering om een korting te geven van 5.000 euro aan wie een kleine elektrische auto koopt die niet meer kost dan 40.000 euro. Ik heb daar zelf eens een berekening van gemaakt en kwam erbij uit dat zo’n wagen nog altijd het dubbele zou kosten van mijn voorlaatste wagen en dat was een Audi A4 vijfdeurs. Er zullen natuurlijk straks ook wagentjes zijn die minder zullen kosten, maar wie wil er nu als eigen vervoer een ‘cinquecentootje’, om maar iets te noemen?
Elektrische auto’s en warmtepompen zullen voor de meesten onder ons te duur blijven, terwijl het ook vraag zal blijven of we straks wel genoeg elektriciteit zullen hebben. Er is al berekend dat, mocht heel Europa straks elektrisch rijden en elektrisch verwarmen, we vijf keer meer elektriciteit zullen moeten produceren dan, de dag van vandaag . Dat zal nog wel even duren.
Ondertussen rommelt het in de elektro en geraakt men niet meer af van de overproductie aan zonnepanelen, elektrische fietsen, pedelecs en warmtepompen. Het is zelfs zo erg dat men honderden medewerkers op non-actief moet zetten of zelfs ontslaan. Dit o.a. als gevolg van de automatische index die ze te duur hebben gemaakt t.o.v. de buitenlandse concurrentie.
‘Het kan verkeren’, wist Bredero al.
--
En dan nog dit: bij het conflict in Nagorno Karabach, een Armeense enclave in Azerbeidzjan, is reeds de helft van de oorspronkelijke bevolking verdreven naar Armenië, een ex-Sovjet republiek die tot nu toe gesteund werd door Rusland dat het zich niet meer kan veroorloven o.w.v. zijn inval in Oekraïne. Opmerkelijk in de berichtgeving daaromtrent is wel dat men het in onze media het steeds heeft over Azeri en Armeniërs, niet over moslims en christenen. Het moest eens andersom geweest zijn met de moslims als slachtoffers…
De Septemberverklaring van de Vlaamse regering is er dan toch gekomen, al leek e.e.a. meer op een vooruitgeschoven Sinterklaas vertoning, waarbij ik moest denken aan het gezegde: ‘If you can’t convince them, confuse them’. Ik ga er dan ook verder niet teveel over uitweiden - de media staan er vol van – maar misschien kom ik er nog op terug.
Wat mij wel positief is opgevallen, was de uitspraak van Vlaams minister van Begroting Diependaele die zei dat het de bedoeling is dat de Vlaamse Begroting ondanks alles tegen 2027 toch weer zal kloppen, zoals al eerder was vooropgesteld. Dit dan in tegenstelling tot de regio’s Brussel en Wallonië, waarvan men nu reeds weet dat het nooit zal lukken als die blijven potverteren zoals ze al jaren bezig zijn.
Wat men ook moet onthouden is de overeenkomst bij de laatste federale staatshervorming in 2014 (het tot stand komen van de regering Di Rupo), waarbij ook de PS akkoord was dat de transfers vanaf 2024 zullen worden afgebouwd en volledig zou moeten verdwenen zijn in 2035. Als er straks over een nieuwe federale regering zal onderhandeld moeten worden, zal dit moeten gebeuren tussen de regio’s en niet tussen enkele partijen. Een reden temeer om bij de volgende verkiezingen een Vlaamsnationale meerderheid te hebben in het eigen parlement. Het alternatief is in een volgende legislatuur te moeten blijven aanmodderen, met het risico weer opgescheept te zullen geraken met een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen.
Trouwe lezers weten dat ik een abonnement heb op The Economist, het meest gelezen economisch en politiek weekblad ter wereld en dat ik daar af en toe naar verwijs. Ik blijk niet de enige te zijn die dat doet.
In de weekeindeditie van De Tijd, voor mij nog altijd de meest objectieve krant van Vlaanderen, verscheen er nl een artikel over de oorlog in Oekraïne dat verwees naar The Economist van de dag ervoor, dat ik ook gelezen had en waarover ik eveneens iets wou schrijven. Dit bespaart mij een vertaling, die ik de lezers niet onthouden wil:
--
‘Er kan niet méér op het spel staan. Met een Oekraïense nederlaag krijgt de EU een failed state aan zijn grenzen en staat de moordmachine van de Russische president Vladimir Poetin een stuk dichter bij meer van zijn grenzen. Een overwinning daarentegen levert de EU een nieuwe lidstaat op, met een hoogopgeleide bevolking van 30 miljoen, het grootste leger van Europa en een stevige landbouw- en industriële sector.’
